Λεβάντα Άγρια ή Λεβάντα στοιχάς (8 ΦΥΤΑ)

Λεβάντα η στοιχάς, Γαλλική λεβάντα , Ισπανική λεβάντα, αγριολεβάντα, λαμπρή, λαβαντή, χαμολίβανο, μυροφόρα, καραμπάσι , Αβαγιανό.

Πολυετής αειθαλής θάμνος, ύψους έως 50 εκ.. Φύλλα γκριζοπράσινα, στενά και πολύ αρωματικά.

Η ονομασία Stoechas προέρχεται από το όνομα των νησιών που βρίσκονται έξω από την Μασσαλία και οι αρχαίοι Έλληνες τα ονόμαζαν Στοιχάδες (σειρές).

Η άγρια λεβάντα, είναι  γνωστή από την αρχαιότητα. Από αναλύσεις υπολειμμάτων που έγιναν  σε πήλινα αγγεία της αρχαιότητας και μάλιστα με σύγχρονες μεθόδους, διαπιστώνεται ότι  οι αρχαίοι πολιτισμοί έβαζαν στα αγγεία κρασί με ρητίνη συνοδευόμενο, πάντα με βότανο λεβάντας, δάφνη ή φασκόμηλου.

Αναφορές για το κρασί λεβάντας (στοιχαδίτης οίνος) και το ξύδι λεβάντας (στοιχαδικό ξύδι), έχουν γίνει από τον Διοσκουρίδη, τον 1ο αι. μ.Χ.. Το θεωρούσε φάρμακο για την επιληψία αλλά και για την ψύξη των πλευρών και των νεφρών.

Η ονομασία της λεβάντας προέρχεται από το λατινικό ρήμα Lavare που σημαίνει πλένω. Οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να ρίχνουν άνθη αγριολεβάντας στα νερά των λουτρών τους για να αρωματίσουν το νερό και τους χώρους. Τη συνήθεια αυτή, λέγεται ότι την πήραν από τους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι αποκαλούσαν το φυτό «νάρδο» ή «ναρδόσταχυ», όνομα που προήλθε από την πόλη της Συρίας Naarda.

Το χρησιμοποιούσαν ακόμη, για τα αρωματίσουν τα ρούχα και τα κλινοσκεπάσματα. Κατά τον μεσαίωνα, το βότανο χρησιμοποιούνταν, επίσης,  για την περιποίηση των τραυμάτων και των πληγών του δέρματος.

Αυτό που κάνει την αγριολεβάντα να ξεχωρίζει από τα άλλα είδη, είναι τα πορφυρό-ιώδη άνθη της, που σχηματίζουν πυκνούς ωοειδείς στάχεις και το ότι προτιμά τα ελαφρώς όξινα πετρώδη εδάφη. Επίσης έχει μεγάλη αντοχή στην ξηρασία.

Επιλέξτε τοποθεσία που να είναι ηλιόλουστη (δεν αναπτύσσεται σε σκιερά μέρη) και έδαφος που να στραγγίζει καλά το νερό.

Εάν το έδαφός σας είναι πολύ σκληρό και δεν στραγγίζει καλά, μπορείτε να δημιουργήσετε ένα μικρό ανάχωμα, να ανοίξετε μια μεγάλη τρύπα στο κέντρο του αναχώματος και να προσθέσετε μέσα σε αυτό χαλίκι μαζί με τύρφη, άμμο και λίπασμα. Μην ξεχάσετε να τοποθετήστε στην βάση της τρύπας, 5 με 8 εκ. μόνο χαλίκι ή σπασμένα κεραμίδια. Με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσετε να απολαύσετε, αυτό το υπέροχο είδος λεβάντας στο κήπο σας.

Είναι από τα ποιο εύκολα αρωματικά φυτά για καλλιέργεια, με ελάχιστες απαιτήσεις και μεγάλη προσαρμοστικότητα.

Η άγρια λεβάντα, είναι πολύ ανθεκτική στις χαμηλές θερμοκρασίες (-10°C) . Είναι λιγότερο ανθεκτική από άλλα είδη λεβάντας (γνήσια λεβάντα, οδοντωτή κ.α.).

 

Οικογένεια: Lamiaceae

Επιστημονική ονομασία: Lavandula stoechas ssp. stoechas

Διεθνείς κοινές ονομασίες: Spanish lavender, topped lavender , French lavender, top lavender, topped lavender, wild lavender

Ύψος φυτού: έως 50 εκ.

Ιδανικό Ph εδάφους: 6 – 7

Χρώμα λουλουδιών: πορφυρό-ιώδες

Κύκλος ζωής: 10 χρόνια

Για επαγγελματίες αγρότες: ΝΑΙ

Για ερασιτέχνες κηπουρούς: ΝΑΙ

Καλλιέργεια σε γλάστρα: ΝΑΙ (σε γλάστρες μεγάλου μεγέθους, που να στραγγίζουν καλά).

Εποχή συγκομιδής: στο στάδιο της πλήρους άνθησης, κόβουμε με ψαλίδι τα κλαδιά με τα άνθη της άγρια λεβάντας. Ανθίζει τέλος Μαΐου, με αρχές Ιουνίου (ανάλογα το υψόμετρο). Αυτό είναι το στάδιο που έχουν την καλύτερη μυρωδιά (μέγιστη ποσότητα αιθέριου ελαίου).

Χρήσεις: Είναι πολύ όμορφο διακοσμητικό φυτό και δίνει πολύ όμορφους και συμπαγείς θάμνους.

Αποτελεί ήπιο φυσικό ηρεμιστικό, για την αντιμετώπιση του άγχους, της αϋπνίας και της κατάθλιψης.

Είναι μελισσοτροφικό φυτό (προσελκύει μέλισσες στα άνθη του).

Χρησιμοποιείται σε αποσμητικά χώρου και εντομοκτόνα. Βάλτε σε υφασμάτινα σακουλάκια, αποξηραμένα άνθη λεβάντας. Τοποθετήστε τα στις ντουλάπες σας. Είναι γνωστό, ότι απωθούν τους σκόρους, από τα μάλλινα ρούχα σας και αρωματίζουν τον χώρο.

Το αιθέριο έλαιο της λεβάντας, έχει εκπληκτικές θεραπευτικές ιδιότητες: μειώνει το άγχος και το στρες, διορθώνει την ακμή, τις ουλές, το έκζεμα και το ξηρό, γερασμένο δέρμα, ενισχύει την υγεία και την ανάπτυξη των μαλλιών, μπορεί να σας βοηθήσει να κοιμηθείτε καλύτερα και τέλος αποτελεί μια πιο φυσική εναλλακτική, για το κανονικό σας αποσμητικό μασχάλης.

 

Κατάλληλη εποχή μεταφύτευσης : Η ιδανική εποχή μεταφύτευσης, είναι όταν αναπτύσσονται τα πρώτα φυλλαράκια (μέσα έως τέλη της άνοιξης) και αφού έχει παρέλθει η πιθανότητα παγετού (αναλόγως το υψόμετρο και την γεωγραφική θέση).

Αποστάσεις φύτευσης: 50 – 60 εκ. στην γραμμή και 90 – 120 εκ. μεταξύ των γραμμών.

Ευνοϊκή συγκαλλιέργεια: Τα φυτά συντροφιάς είναι μια δοκιμασμένη στο χρόνο μέθοδος κηπουρικής, που εμπλουτίζει και προστατεύει τις ευάλωτες καλλιέργειες.

Αυτό το βότανο είναι ανθεκτικό και εξαιρετικό για συντροφική φύτευση με άλλες καλλιέργειες, χάρη στις απωθητικές μυρωδιές του.

Η εχινάκεια και η αγριολεβάντα συνδυάζονται υπέροχα, και όχι μόνο επειδή φαίνονται εκπληκτικά το ένα δίπλα στο άλλο (ευδοκιμούν σε πολύ παρόμοιες συνθήκες).

Τα τριαντάφυλλα, είναι πρωταρχική επιλογή, ως φυτά συντροφιάς για τη αγριολεβάντα, γιατί και αυτά ευδοκιμούν σε αργιλώδες, καλά στραγγιζόμενο έδαφος.

Ο πλήρης ήλιος, είναι απαραίτητος για ένα υγιές φυτό αχίλλειας, επομένως η φύτευσή του μαζί με τη αγριολεβάντα σας δεν θα είναι πρόβλημα. Επιπλέον, το ζευγάρωμα αυτό θα κάνει θαύματα για τα χρώματα στον κήπο σας.

Οι ζίνιες, το θυμάρι, η ρίγανη, το φασκόμηλο και το δεντρολίβανο, επίσης θα αποτελέσουν έναν εξαιρετικό σύντροφο για τη αγριολεβάντα σας, αφού μοιράζονται τις ίδιες συνθήκες καλλιέργειας.

Αποφύγετε να την φυτέψετε κοντά σε καμέλιες, γιατί αυτός ο ανθισμένος θάμνος, δεν θα απολαύσει τις έξι ώρες άμεσης ηλιακής ακτινοβολίας που χρειάζεται η αγριολεβάντα και χρειάζεται άφθονο νερό για να διατηρεί το έδαφος συνεχώς υγρό.

Επίσης οι ανάγκες της μέντας είναι ασυμβίβαστες με αυτές της αγριολεβάντας. Η μέντα χρειάζεται πλούσιο, υγρό έδαφος, εντελώς αντίθετο με αυτό της αγριολεβάντας. Αν και δεν αντέχει το μουσκεμένο χώμα, η μέντα διψάει εξαιρετικά και χρειάζεται άφθονο νερό για να ανθίσει – πολύ περισσότερο από αυτό που αντέχει η αγριολεβάντα σας.

Πότισμα γενικά: Τα φυτά αγριολεβάντας είναι πολύ ανθεκτικά στην ξηρασία και προσαρμόζονται σε ξηρές, θερμές περιοχές.

Στα πρώτα στάδια ανάπτυξης, μέχρι το φυτό να ‘’πιάσει’’ στο έδαφος, ποτίστε (αναλόγως το έδαφος) 2 με 3 φορές την εβδομάδα. Όταν διαπιστώσετε ότι το νεαρό φυτό σας, έχει δημιουργήσει καινούργια φύλλα, αρχίστε να μειώνετε σταδιακά τα ποτίσματα. Μετά το στάδιο των 30 πρώτων ημερών, το πότισμα μπορεί να μειωθεί σε ένα την εβδομάδα (κατά τους ανοιξιάτικους – θερινούς μήνες).

Εάν η καλλιέργεια γίνει στο έδαφος, προτιμήστε το πότισμά της με την μέθοδο της σταγόνας και με μικρές ποσότητες νερού. Το πολύ νερό θα προκαλέσει μυκητολογικές προσβολές στο ριζικό σύστημα και θα μειώσει την μυρωδιά του φυτού.

Καλλιέργεια: υπαίθρια

 

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!  Η χρήση των αρωματικών-φαρμακευτικών φυτών, πρέπει να γίνεται με την σύμφωνη γνώμη του ιατρού σας.