Πιπεριά τσίλι Καγιέν (8 ΦΥΤΑ)

Παραδοσιακή ποικιλία τσίλι πιπεριάς, ανοιχτής επικονίασης.

Οι πιπεριές καγιέν ( Cayenne peppers), είναι πικάντικες, κόκκινες πιπεριές, γεμάτες με βιταμίνη Α, που μπορούν να προσθέσουν μια πικάντικη, καυτερή αίσθηση σε οποιοδήποτε πιάτο.

Οι πιπεριές καγιέν, είναι πράσινες όταν είναι ανώριμες και έχουν λιγότερο πικάντικη γεύση, ενώ μετά αποκτούν κόκκινο χρώμα και γίνονται πιο καυστικές.

Αυτή η πιπεριά πήρε το όνομά της από την Καγιέν, την πόλη καταγωγής της, που βρίσκεται στη χώρα της Γαλλικής Γουιάνας.

Περιέχουν καψαϊκίνη, ένα φυσικό εκχύλισμα που τις κάνει πικάντικες, είτε τις καταναλώνετε ωμές, είτε μαγειρεμένες. Η κύρια γεύση του καγιέν είναι μια καυτή, φλογερή αίσθηση στους γευστικούς κάλυκες, που συνοδεύεται από λίγο άρωμα.

Η κονιορτοποιημένη μορφή πιπεριού καγιέν, είναι ένα δημοφιλές μπαχαρικό, που μπορεί να δώσει επιπλέον θερμότητα σε πολλά πιάτα.

Το εύρος θερμότητας του καγιέν, μπορεί να κυμαίνεται, από 5.000 έως 50.000 μονάδες στην κλίμακα scoville*, η οποία μετρά την ποσότητα καψαϊκίνης, που περιέχεται σε διάφορες πιπεριές.

Οι πιπεριές καγιέν είναι φυτά ζεστού καιρού, που προτιμούν τροπικά περιβάλλοντα, αλλά μπορούν να αναπτυχθούν και σε λιγότερο θερμά κλίματα.

Παρακολουθήστε τα φυτά πιπεριάς καγιέν καθώς μεγαλώνουν. Ποτίστε τα, όταν παρατηρήσετε ότι η κορυφή του χώματος στεγνώνει.

Οι πράσινες πιπεριές καγιέν, έχουν πιο όξινη γεύση και οι πλήρως κόκκινες πιπεριές καγιέν, είναι πιο πικάντικες, πιο γευστικές και καλύτερες για χρήση σε σάλτσες και σάλτσα.

Αποθηκεύστε τις  πιπεριές καγιέν, στο ψυγείο, για να τις χρησιμοποιήσετε μέσα σε λίγες μέρες. Μπορείτε επίσης να τις καταψύξετε σε αεροστεγές δοχείο, για έξι έως οκτώ μήνες.

Κατάλληλη ποικιλία για υπαίθρια καλλιέργεια, αλλά και καλλιέργεια σε γλάστρες.

 

Οικογένεια: Solanaceae

Επιστημονική ονομασία: Capsicum annum L.

Πιστοποίηση Βιολογικού φυτού: ΔΗΩ

Ύψος φυτού: 60 – 70 εκ.

Βάρος καρπού: 5 – 10 γρ.

Μήκος καρπού: 8 – 12 εκ.

Χρώμα καρπού: πράσινο  – κόκκινο κατά την πλήρη ωρίμανση

Σχήμα καρπού: μακρόστενο

Μεταφύτευση – συγκομιδή: 75 – 85 ημέρες

Χρώμα λουλουδιών: λευκό

Κύκλος ζωής: ετήσιος

Για επαγγελματίες αγρότες: ΝΑΙ

Για ερασιτέχνες κηπουρούς: ΝΑΙ

Καλλιέργεια σε γλάστρα: ΝΑΙ (σε γλάστρες μεγάλου μεγέθους, με πλούσιο βιολογικό υπόστρωμα, που να στραγγίζει καλά).

Παραγωγικότητα: παραγωγική

Χρήσεις: κονσερβοποίηση, αρωματίζει ελαιόλαδα, γίνεται σκόνη αφού αποξηρανθεί και χρησιμοποιείται σε διάφορες πικάντικες συνταγές.

 

Εποχή μεταφύτευσης : μέσα – τέλος άνοιξης, αρχές καλοκαιριού (αναλόγως το υψόμετρο και την γεωγραφική θέση).

Αποστάσεις φύτευσης: 30 – 40 εκ. στην γραμμή και 60 – 70 εκ. μεταξύ των γραμμών.

Καλλιέργεια: υπαίθρια και σε μεγάλες γλάστρες.

 

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΑΣ

Οικογένεια: Solanaceae

Επιστημονική ονομασία: Capsicum sp.

Καταγωγή τσίλι πιπεριάς: κεντρική και νότια Αμερική

Άλλες ονομασίες: –

Διεθνείς ονομασίες: Chile, Chilly, Chilli, Hot pepper, Piperbeltza, люта чушка, Chili paprika, перец чили, Papryczka chili, Chilipeppar, الفلفل الحار, 唐辛子.

Γενικά στοιχεία για την τσίλι πιπεριά: σύμφωνα με ευρήματα σε σπηλιές της κοιλάδας Tehuacan, στο κεντρικό – ανατολικό Μεξικό, οι πιπεριές τσίλι καταναλώνονταν τουλάχιστον 9.000 χρόνια πριν, ενώ η πρώτη προσπάθεια εξημέρωσης (των άγριων ποικιλιών τσίλι) και καλλιέργειας τους, ήταν 6.000 χρόνια πριν. Μέχρι και τα ταξίδια του Χριστόφορου Κολόμβου για την ανακάλυψη του νέου κόσμου, στην Ευρώπη, η πιπεριά γλυκιά και τσίλι ήτανε άγνωστη, όπως και πολλά άλλα λαχανικά που σήμερα καταναλώνουμε καθημερινά. Σύμφωνα με καταγραφές της εποχής, ένας γιατρός που συνόδευε το ταξίδι του Κολόμβου, ο Diego Αlvarez Chanca, παρατήρησε ότι οι ιθαγενείς τρεφόντουσαν (εκτός των άλλων) και με μικρούς καρπούς που ήτανε έντονα καυτεροί. Το περιγράφει ως μπαχαρικό, το οποίο έτρωγαν με ψάρια και το έλεγαν Agi. Πιθανότητα το Agi όπως το έλεγαν οι ιθαγενείς, έφτασε στην Ισπανία το 1493 ή το 1496. Στην αρχή, είχε διακοσμητική χρήση σε κήπους, γιατί οι Ισπανοί δεν είχαν και δεν ήθελαν τα καυτερά στη διατροφή τους. Λέγεται ότι οι πρώτοι που τα δοκίμασαν στη μαγειρική, ήτανε μοναχοί. Μπορεί οι τσίλι πιπεριές να έφτασαν πρώτα στην Ισπανία, όμως οι Πορτογάλοι ήτανε αυτοί που τις διέδωσαν στον τότε κόσμο, μέσω των εμπορικών δρόμων. Από την Αφρική (Αγκόλα, Πράσινο Ακρωτήριο και Μοζαμβίκη), την Ινδία και Ινδονησία, μέχρι την Κίνα και την Ιαπωνία. Σήμερα, οι τσίλι πιπεριές εκτός από την κεντρική και νότια Αμερική, είναι πολύ δημοφιλείς στην Αφρική, την Ινδία, την Ταϊλάνδη και την Κίνα, ενώ παρατηρείται συνεχής αύξηση της ζήτησης τους, στη βόρεια Αμερική και την Ευρώπη.

Τύποι τσίλι πιπεριάς: οι σημαντικότεροι τύποι τσίλι πιπεριάς, είναι οι παρακάτω: α) Capsicum annuum: περιλαμβάνει πολύ μεγάλο αριθμό ποικιλιών, με ήπιους έως αρκετά καυτερούς καρπούς. Σε αυτό τον τύπο, ανήκουν οι φημισμένες τσίλι πιπεριές Καγιέν (Cayenne pepper), Χαλαπένιο (Jalapeño), Άναχαϊμ (Anaheim), Sandia chile κ.α. β) Capsicum Baccatum: έχουν καταγωγή από τη νότια Αμερική. Οι καρποί τους είναι λεπτόφλουδοι, αρκετά πικάντικοι, με φρουτώδη γεύση. Σε αυτό τον τύπο, ανήκουν οι τσίλι πιπεριές, Αmarillo chili, το στέμμα του Επισκόπου (Bishop’s crown), Lemon drop και Piquanté pepper. γ) Capsicum Chinense: έχουν καταγωγή από τη νότια και κεντρική Αμερική. Σε αυτόν το τύπο, ανήκουν πολύ καυτερές τσίλι πιπεριές. Το όνομα Chinense, δηλαδή τσίλι με καταγωγή από την Κίνα, είναι λάθος, γιατί αρχικά πίστευαν ότι κατάγονται από εκεί. Το σχήματα των καρπών τους είναι πολύ παράξενα και ιδιαίτερα. Θυμίζουν φαναράκι, Σκωτσέζικο καπέλο ή λόγχη. Σε αυτό τον τύπο, ανήκουν οι τσίλι πιπεριές, Χαμπανέρο (Habaneros), Scotch bonnets, Trinidad Scorpions, Bhut Jolokia, και Carolina Reaper. δ) Capsicum Frutescens: έχουν και αυτές καταγωγή από την κεντρική και νότια Αμερική. Τα φυτά τους έχουν θαμνώδη ανάπτυξη, οι καρποί τους είναι μικρού μεγέθους και είναι αρκετά καυτεροί. Σε αυτό τον τύπο, ανήκουν οι τσίλι πιπεριές, Tabasco, African Bird’s Eye κ.α.

*Τι είναι η κλίμακα Σκόβιλ (Scoville); Η κλίμακα Σκόβιλ, αποτελεί μια κλίμακα μέτρησης του βαθμού καυστικότητας μιας πιπεριάς τσίλι, ο οποίος εκφράζεται σε μονάδες SHU (Scoville Heat Units, Μονάδες “Θερμότητας” Σκόβιλ) και εξαρτάται από την περιεκτικότητα της σε ορισμένες ουσίες, οι οποίες προκαλούν την αίσθηση του καύσου, τα καψαϊκινοειδή. Τα επίπεδα καυστικότητας, σύμφωνα με την κλίμακα Σκόβιλ, είναι τα εξής: α) από 0 έως 700 μονάδες, η καυστικότητα είναι μη αισθητή, β) από 700 έως 3.000 μονάδες, η καυστικότητα είναι σχετικά χαμηλή, γ) από 3.000 έως 25.000 μονάδες, η καυστικότητα είναι μεσαία, δ) από τις 25.000 έως τις 70.000 μονάδες, η καυστικότητα είναι υψηλή και ε) από τις 80.000 μονάδες και άνω, είναι πολύ υψηλή. Η κλίμακα δημιουργήθηκε το 1912, από τον Αμερικανό φαρμακοποιό Γουίλμπουρ Σκόβιλ, όμως λόγω της χαμηλής της αξιοπιστίας (το αποτέλεσμα της προκύπτει από μια ομάδα δοκιμαστών), στις ημέρες μας αντικαταστάθηκε από την Υδροχρωματογραφία Υψηλής Απόδοσης, μέσω της οποίας μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια και αντικειμενικότητα, η περιεκτικότητα μιας πιπεριάς σε καψαϊκινοειδή.

Απαιτήσεις της τσίλι πιπεριάς σε κλίμα: φυτό θερμής εποχής. Κατά την περίοδο ανάπτυξης των φυτών, οι άριστες θερμοκρασίες είναι, 24 – 28°C την ημέρα και 18 – 20°C τη νύχτα. Τα θερμοκρασιακά όρια ανάπτυξης για το φυτό της πιπεριάς, είναι από τους 18 έως τους 35°C. Σε θερμοκρασίες κάτω από τους 12°C, (που διατηρούνται για αρκετό χρονικό διάστημα) το φυτό σοκάρεται, ενώ σε χαμηλότερες, ξεραίνεται.

Απαιτήσεις της τσίλι πιπεριάς σε έδαφος: αποδίδει καλύτερα σε ελαφρά και μέσης σύστασης εδάφη, που στραγγίζουν καλά και είναι γόνιμα. Το άριστο Ph εδάφους για την καλλιέργεια της πιπεριάς, είναι 5.5 έως 6.5. Σε βαριά εδάφη που συγκρατούν υγρασία, είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθούν προβλήματα, στο ριζικό σύστημα.

Λίπανση: καλό θα είναι για να γίνει ολοκληρωμένη λίπανση, πριν από οποιαδήποτε ενέργεια σας, να προχωρήσετε σε ανάλυση εδάφους. Είναι μια απλή και οικονομική μέθοδος. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας και να σας δώσουμε όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες.

Αποστάσεις φύτευσης:  υπάρχουν αρκετές και διαφορετικές προτάσεις για τις αποστάσεις μεταφύτευσης, των φυτών της τσίλι πιπεριάς. Στην χώρα μας, οι πιο σύνηθες είναι, 40 – 60 εκ. μεταξύ των φυτών (απόσταση φυτό με φυτό) και 70 – 90 εκ. μεταξύ των γραμμών καλλιέργειας. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, οι πολύ πυκνή καλλιέργεια στην πιπεριά μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα όπως, οι καρποί να είναι μικρότερου μεγέθους από το αναμενόμενο και επειδή το ένα φυτό ακουμπάει και σκιάζει το άλλο, να δημιουργηθούν ικανές συνθήκες για την ανάπτυξη μυκητολογικών και εντομολογικών προσβολών.

Πώς στηρίζουμε τα φυτά της τσίλι πιπεριάς; οι βλαστοί και γενικά το φυτό της τσίλι πιπεριάς, είναι εύθραυστο. Η στήριξη του είναι απαραίτητη, γιατί ένας άνεμος είναι πολύ πιθανό να σπάσει βλαστούς ή και ολόκληρα τα φυτά. Ας δούμε παρακάτω, την τεχνική στήριξης φυτών τσίλι πιπεριάς, με πασσάλους: α) επί της γραμμής καλλιέργειας, τοποθετούμε μεταλλικούς ή ξύλινους πασσάλους, σε απόσταση μεταξύ τους 1,80 ή 2 μέτρα. Το ύψος αυτών των πασσάλων, είναι από 1 έως 1.5 μέτρα και τους τοποθετούμε βαθιά στο έδαφος. β) φυτεύουμε τα φυτά της τσίλι πιπεριάς πάνω σε αυτή τη γραμμή, με αποστάσεις φυτό από φυτό που αναγράφουμε παραπάνω. γ) όταν τα φυτά φτάσουν σε ύψος περίπου 20 – 25 εκ., πρέπει να ξεκινήσουμε την υποστύλωση τους. Τοποθετούμε δεξιά και αριστερά τους, σπάγκο ή ψιλό σύρμα, το οποίο δένεται στους πασσάλους. Δηλαδή. στηρίζουμε τα φυτά τα οποία είναι στο μέσο, με σπάγκο ή σύρμα σαν σάντουιτς. Οπότε, τα φυτά μεγαλώνουν, έχοντας στήριγμα δεξιά και αριστερά τους. Η διαδικασία στήριξης με νέους σπάγκους ή σύρμα, συνεχίζεται όσο το φυτό ψηλώνει. Έτσι, εάν βάλουμε στην πρώτη γραμμή σπάγκο στα 20 – 25 εκ. από το έδαφος, η επόμενη θα τοποθετηθεί μετά από 20 – 25 εκ. Ανάλογα με το ύψος της κάθε ποικιλίας, 2 έως 3 σειρές σπάγκου ή σύρματος είναι αρκετές για την στήριξη τους. Επίσης, υπάρχει και ένας άλλος τρόπος στήριξης, όπου το φυτό στηρίζεται σε ατομικό πάσσαλο: α) μεταφυτεύουμε τα φυτά της τσίλι πιπεριάς στο έδαφος, γραμμικά και στις αποστάσεις που αναφέρουμε παραπάνω. β) δίπλα σε κάθε νεαρό φυτό, τοποθετούμε στο έδαφος έναν πάσσαλο ύψους 1 – 1.50 μέτρων, βαθιά στο έδαφος. γ) όταν τα φυτά της τσίλι πιπεριάς, φτάσουν σε ύψος 25 – 30 εκ., δένουμε τον κεντρικό βλαστό τους, με προσεχτικές κινήσεις στον πάσσαλο, με ένα σπάγκο. Η θηλιά πρέπει να είναι χαλαρή, για να μην “πνίγει” το βλαστό και ο σπάγκος καλά στερεωμένος στον πάσσαλο. Όσο το φυτό μεγαλώνει, μπορούμε να συνεχίσουμε το δέσιμο τους ανά 25 – 30 εκ.

Καλλιέργεια της τσίλι πιπεριάς σε γλάστρες ή δοχεία:  α) Οι γλάστρες ή τα δοχεία που θα καλλιεργήσετε τσίλι πιπεριές, πρέπει να έχουν βάθος, τουλάχιστον 60 – 90 εκ. και η διάμετρος τους, στο επάνω μέρος, να είναι τουλάχιστον 30 – 40 εκ. Πρέπει να προσέξετε, ώστε οι οπές στράγγισης στη βάση τους να είναι καλά ανοιχτές ή να ανοίξετε και άλλες, ώστε το νερό του ποτίσματος, να στραγγίζει καλά από το υπόστρωμα. β) Επιλέξτε βιολογικό υπόστρωμα για καλλιέργεια λαχανικών (ειδικότερα, αυτά που είναι κατάλληλα για την καλλιέργεια καρποφόρων λαχανικών). Αποφύγετε αυτά που έχουν σβόλους ή πέτρες, γιατί θα εμποδίσουν το σχηματισμό των ριζών. Εάν έχετε δικό σας υπόστρωμα (και είναι καλά απολυμασμένο) από κομποστοποίηση, κοσκινίστε το καλά και “σπάστε” με τα χέρια σας τυχόν σβόλους, όταν το τοποθετείτε στη γλάστρα. γ) Αφού γεμίσετε τις γλάστρες σας με το υπόστρωμα, ανοίξτε με το χέρι σας τρύπες, για να φυτέψετε τα φυτά της τσίλι πιπεριάς. Τοποθετήστε τα φυτά στο υπόστρωμα και σκεπάστε τα με προσοχή, ώστε η ρίζα του φυτού να είναι όλη μέσα στο υπόστρωμα. Ποτίστε ελαφρά, γύρω από κάθε φυτό. Σε κάθε γλάστρα, με διάμετρο 30 – 40 εκ., τοποθετήστε ένα – δύο φυτά. δ) Μόλις το φυτό της τσίλι πιπεριάς, φτάσει σε ύψος 20 – 30 εκ., τοποθετήστε μέσα στη γλάστρα ένα πάσσαλο, για να στηρίξετε το φυτό. Εναλλακτικά, μπορείτε να το στηρίξετε σε ένα τοίχο ή σε μια πέργκολα. ζ) Διατηρείστε το υπόστρωμα της γλάστρας σταθερά υγρό, με μικρές ποσότητες νερού, καθ΄ όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας. ε) Τοποθετήστε τις γλάστρες σας, σε σημείο με αρκετή ηλιοφάνεια (6 – 8 ώρες την ημέρα). Όταν οι θερμοκρασίες του καλοκαιριού ανεβούν, μεταφέρετε τις γλάστρες σας, σε ημι-σκιερή θέση. ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ: 1) Επιλέξτε για την καλλιέργεια της γλάστρας, μικρόκαρπες (μίνι) ποικιλίες τσίλι πιπεριάς. Οι ποικιλίες αυτές, έχουν μικρότερες απαιτήσεις σε σχέση με αυτές που έχουν μεγάλους καρπούς και μπορούν να παράγουν καρπούς ακόμα και σε περιορισμένο χώρο, όπως αυτός της γλάστρας. 2) Το υπόστρωμα που θα επιλέξετε, πρέπει να είναι το κατάλληλο. Χώμα από τον κήπο ή αποξηραμένα φύλλα, δεν έχουν συνήθως τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία, για μια ικανοποιητική ανάπτυξη των φυτών. 3) Τα φυτά που μεγαλώνουν σε γλάστρα, μεγαλώνουν σε έναν περιορισμένο χώρο. Πρέπει να προσθέτετε, ανά τακτά χρονικά διαστήματα (ανά 15 ημέρες), υγρά βιολογικά λιπάσματα, ώστε να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους, σε θρεπτικά στοιχεία. Προσοχή την εποχή της ανθοφορίας και του σχηματισμού καρπών. 4) Διατηρείστε το έδαφος σταθερά υγρό, χωρίς αυτό να “λιμνάζει” γύρω από τα φυτά. Τακτικά ποτίσματα με μικρό όγκο νερού, είναι καλύτερα από τα αραιά, που το νερό δίνεται σε μεγάλες ποσότητες. Η καλύτερη μέθοδος ποτίσματος, είναι αυτή της σταγόνας. Υπάρχουν στην αγορά, αρκετές προτάσεις, για πότισμα με σταγόνα στις γλάστρες του μπαλκονιού. 5) Ανά 15 – 20 ημέρες, εφαρμόστε στο υπόστρωμα της γλάστρας και στα φύλλα, ήπια βιολογικά φυτοπροστατευτικά προϊόντα ή εφαρμόστε δικές σας τεχνικές φυτοπροστασίας. Η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης (εντόμων – μυκήτων κ.α.).

Ποτίσματα στην τσίλι πιπεριά: είναι απαιτητικό φυτό, στο αρδευτικό νερό. Η έλλειψη νερού, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ποιότητα των φυτών και των φύλλων (κίτρινα φύλλα και μικρού μέγεθος καρποί). Η συχνότητα των αρδεύσεων και η ποσότητα τους, είναι συνάρτηση της εποχής καλλιέργειας. Το επιθυμητό είναι, να διατηρείται η υγρασία σε ικανοποιητικά επίπεδα, χωρίς να λείπει το νερό, ούτε όμως και να “λιμνάζει” γύρω από τα φυτά. Ποτίσματα μικρού όγκου, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, είναι τα επιθυμητά. Ως μέθοδο άρδευσης, επιλέξτε τη μέθοδο της σταγόνας (στάγδην). ΠΡΟΣΟΧΗ… εάν ποτίζετε με κατάκλιση (αυλάκια), το υπερβολικό αρδευτικό νερό, δημιουργεί προβλήματα, όπως πτώση ανθέων και σαπίσματα στη ρίζα.

Εμπειρικά, θα λέγαμε ότι την άνοιξη, 2 ποτίσματα την εβδομάδα, είναι ικανά να καλύψουν τις ανάγκες της τσίλι πιπεριάς σε νερό. Το καλοκαίρι, η άρδευση των φυτών, μπορεί να είναι καθημερινή ή ανά δύο ημέρες. Η συχνότητα των ποτισμάτων, είναι συνάρτηση του εδάφους που γίνεται η καλλιέργεια, δηλαδή εάν αυτό “κρατάει” ή όχι, το αρδευτικό νερό.

Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η πυκνότητα των αρδεύσεων, επηρεάζει την καυστικότητα των καρπών της τσίλι πιπεριάς. Εάν ζορίσετε τα φυτά στο νερό, τότε θα αυξηθεί η καυστικότητα τους και το αντίθετο, εάν τα ποτίζετε συχνότερα.

Πώς κλαδεύουμε την τσίλι πιπεριά; στην τσίλι πιπεριά, το κλάδεμα γίνεται για να “δυναμώσουμε” τα φυτά μας και να τα οδηγήσουμε σε υψηλότερη παραγωγή. Το κλάδεμα γίνεται στα πρώτα στάδια ανάπτυξης του φυτού, λίγο διάστημα μετά τη μεταφύτευση στο έδαφος. Με το χέρι ή ένα μικρό κλαδευτήρι, αφαιρούμε προσεκτικά από τη βάση τους, μικρά φυλλαράκια ή κλαδάκια που εμφανίζονται στον κεντρικό βλαστό, από το έδαφος έως και την πρώτη διχάλα (διακλάδωση). Επίσης, πολλές φορές, αφαιρούμε και τα πρώτα 3 – 5 άνθη. Η όλη διαδικασία γίνεται, για να “σπρώξουμε” το φυτό να σχηματίσει μεγαλύτερο ύψος, πυκνότερα φύλλα και υψηλότερη παραγωγή. Η διαδικασία είναι πολύ απλή, όμως πρέπει να γίνει με προσοχή, ώστε να μην κάνουμε μεγάλες πληγές. Καλό θα είναι, μετά το κλάδεμα, όλο το φυτό να ραντίζεται επιμελώς με ένα βιολογικό φυτοπροστατευτικό, για προστασία από μυκητιάσεις (τυχόν πληγές στους βλαστούς, ευνοούν την είσοδο μυκήτων στο εσωτερικό του φυτού).

Πώς και πότε γίνεται η συγκομιδή της τσίλι πιπεριάς; ανάλογα με την ποικιλία, η συγκομιδή των καρπών της πιπεριάς, ξεκινάει 2 έως 3 μήνες, μετά τη μεταφύτευση των φυτών στο έδαφος. Πότε είναι έτοιμος ο καρπός της τσίλι πιπεριάς για συγκομιδή; όταν ο καρπός αποκτήσει το μέγεθος και το χρώμα που ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά της ποικιλίας, μπορεί να ξεκινήσει η συγκομιδή. Θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι όσο καθυστερείτε τη συγκομιδή των καρπών στην τσίλι πιπεριά, η σάρκα τους μαλακώνει και η καυστικότητα τους αυξάνει.

Η συγκομιδή των καρπών γίνεται διαδοχικά (σε χέρια). Με ένα κλαδευτήρι, κόβουμε τους καρπούς με ένα κομμάτι μίσχου (το κλαδάκι που συγκρατεί τον καρπό στο φυτό). Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι κατά τη διάρκεια της συγκομιδής, φοράμε πλαστικά γάντια και γυαλιά.

Διατήρηση και αποθήκευση: μετά τη συγκομιδή, καθαρίζουμε τους καρπούς από σκόνες με ένα στεγνό πανί και τους τοποθετούμε σε μια σακούλα για τρόφιμα. Ακολουθεί η τοποθέτηση τους στο ράφι για τα λαχανικά, που είναι στη συντήρηση του ψυγείου. Σε θερμοκρασία 5 έως 7°C, οι καρποί μπορούν να διατηρηθούν από 2 έως 3 εβδομάδες.

Καθ’ όλη τη διαδικασία, είναι καλό να φοράτε πλαστικά γάντια και γυαλιά, για να προστατέψετε τα μάτια σας και το δέρμα σας από τυχόν ερεθισμούς.

Προσβολές από έντομα: Αφίδες, Αλευρώδεις, Τετράνυχος, Λυριόμιζα, Θρίπες.

Προσβολές από μύκητες – βακτήρια: Βοτρύτης, Ωίδιο, Σκληρωτινίαση, Σιψιριζίες, Αλτερνάρια, Φυτόφθορα, Βερτιτσιλίωση, Xanthomonas vesicatoria (βακτήριο), Rseudomonas syringae (βακτήριο).

Προσβολές από ιώσεις: Μωσαϊκό της αγγουριάς, Μωσαϊκό του καπνού.