Παραδοσιακή ποικιλία τσίλι πιπεριάς, ανοιχτής επικονίασης.
Προέλευση νότια Σερβία, Αλβανία, όπου και καλλιεργείται τουλάχιστον 100 χρόνια.
Η φήμη της τα τελευταία χρόνια έχει εξαπλωθεί και καλλιεργείτε σε πολλές χώρες.
Σχηματίζει καρπούς 15 έως 30 εκ. μακρόστενους, 40 – 50 γρ. διαμέτρου 1 – 2 εκ. στους ώμους.
Η φλούδα της δημιουργεί κατά την πλήρη ωρίμανση κάτι περίεργους δακτυλίους, που θυμίζει σαν καρπός που ξεφλουδίζει. Αυτό το μοναδικό της χαρακτηριστικό της έχει δώσει και το όνομα πιπέρι κέντημα ή το χαραγμένο πιπέρι.
Οι καρποί είναι μέτρια καυτεροί, έως και 15.000 μονάδες καυστικότητας Scoville*. Ο πραγματικός βαθμός καυστικότητας, διαφέρει πολύ από τον ένα καρπό στον άλλο, ανάλογα με τη γενετική, τις μεθόδους καλλιέργειας, το κλίμα και το στρες των φυτών. Υπάρχουν αναφορές για αυτή την ποικιλία, που σε πολλές περιπτώσεις είναι ελάχιστα καυτερή και σε άλλες πολύ. Η καυστικότητα των καρπών της, θυμίζει αυτή της Jalapeno.
Η Πιπεριά Vezena, δεν προτείνετε για νωπή κατανάλωση. Είναι πολύ καλύτερη μαγειρεμένη γιατί μαλακώνει η σκληρή της φλούδα.
Είναι πολύ καλή επιλογή, για την δημιουργία σπιτικού μπούκουβου*. Μπορείτε να την αποξηράνετε σε ένα φούρνο ή στον ήλιο και στην συνέχεια να τις τρίψετε σε ένα γουδί. Εάν θέλετε να είναι πολύ πικάντικο, μην αφαιρέσετε τους σπόρους.
Επίσης, μπορείτε να φτιάξετε ένα πολύ πικάντικο τουρσί, με αυτές τις πιπεριές.
Συνδυάζετε καλά με, πατάτες, ρύζι, πουλερικά, μοσχάρι, χοιρινό και ψάρι, κρέμα γάλακτος, γιαούρτι, όσπρια, λάχανο, πράσα, καρότα, μελιτζάνες, ντομάτες, μπάμιες, και σπανάκι.
Υπαίθρια καλλιέργεια και σε μεγάλες γλάστρες.
Οικογένεια: Solanaceae
Επιστημονική ονομασία: Capsicum annum L.
Πιστοποίηση Βιολογικού φυτού: ΔΗΩ
Ύψος φυτού: έως 100 εκ.
Βάρος καρπού: 40 – 50 γρ.
Χρώμα καρπού: πράσινο – κόκκινο κατά την πλήρη ωρίμανση
Σχήμα καρπού: μακρόστενος
Μεταφύτευση – συγκομιδή: 75 – 85 ημέρες
Χρώμα λουλουδιών: λευκό
Κύκλος ζωής: ετήσιος
Για επαγγελματίες αγρότες: ΝΑΙ
Για ερασιτέχνες κηπουρούς: ΝΑΙ
Καλλιέργεια σε γλάστρα: ΝΑΙ (σε γλάστρες μεγάλου μεγέθους, με πλούσιο βιολογικό υπόστρωμα, που να στραγγίζει καλά).
Παραγωγικότητα: αρκετά παραγωγική
Χρήσεις: μαγειρική, αποξήρανση για δημιουργία καυτερού ”μπούκοβου”
Εποχή μεταφύτευσης : μέσα-τέλος άνοιξης, αρχές καλοκαιριού (αναλόγως το υψόμετρο και την γεωγραφική θέση).
Αποστάσεις φύτευσης: 40 – 50 εκ. στην γραμμή και 80 – 90 εκ. μεταξύ των γραμμών.
Ευνοϊκή συγκαλλιέργεια: Οι πιπεριές είναι συμβατές, με την μπάμια (χρησιμεύει ως ανεμοθραύστης), την τομάτα, τον βασιλικό (μειώνει την επίθεση του θρίπα), το κρεμμύδι, το σκόρδο (απωθεί μέρος των αφίδων), τον μαϊντανό, τον άνηθο, τον κολίανδρο και το καρότο.
Επίσης, είναι συμβατές με τον ηλίανθο (δελεάζουν τους επικονιαστές), το πακ τσόι και το ραπανάκι (περιορίζουν τους ψύλλους), το νεροκάρδαμο και το λευκό τριφύλλι (αποτρέπει τα ζιζάνια).
Οι καλοί γείτονες από μόνοι τους, δεν εγγυώνται μια άφθονη συγκομιδή πιπεριάς. Είναι σημαντικό να φροντίζετε και να λιπαίνετε σωστά τα φυτά πιπεριάς σας. Αυτό περιλαμβάνει προσαρμοσμένη λίπανση (ρωτήστε μας για βιολογικά λιπάσματα με την πιο θρεπτική σύνθεση), ειδικά εάν φυτεύετε πιπεριές μαζί με ντομάτες και αγγούρια.
Αποφύγετε να τις καλλιεργήσετε κοντά σε παντζάρια, μελιτζάνες, πατάτες, σέλινα και κολοκυθάκια, γιατί πολλά από αυτά τα λαχανικά, λέγεται ότι αναστέλλουν την ανάπτυξη των φυτών πιπεριάς ή ανταγωνίζονται με αυτά για θρεπτικά συστατικά. Επιπλέον, μπορεί να προσβληθούν από τις ίδιες ασθένειες.
Πότισμα γενικά: η ποσότητα και η πυκνότητα αρδεύσεων, εξαρτάται από την ποικιλία και το έδαφος, που έχει ο κήπος ή το κτήμα σας, καθώς και το εάν καλλιεργείτε στην βόρεια ή νότια Ελλάδα. Εμπειρικά θα λέγαμε ότι, πότισμα με σταγόνες (στάγδην άρδευση), 2-3 φορές την εβδομάδα είναι ιδανική πυκνότητα για τα πρώτα στάδια ανάπτυξης. Τους θερμούς καλοκαιρινούς μήνες, μπορείτε να αυξήσετε την ποσότητα της άρδευσης. ΠΡΟΣΟΧΗ, το νερό δεν πρέπει να ”λιμνάζει” γύρω από τα φυτά.
Καλλιέργεια: υπαίθρια, γλάστρες – δοχεία.
*Κλίμακα Σκόβιλ: 100.000 / 150.000 SHU, (αποτελεί μια κλίμακα μέτρησης του βαθμού καυστικότητας μιας πιπεριάς τσίλι, ο οποίος εκφράζεται σε μονάδες SHU και εξαρτάται, από την περιεκτικότητα της σε ορισμένες ουσίες, οι οποίες προκαλούν την αίσθηση του καύσου, τα καψαϊκινοειδή). Πολύ υψηλή – Άνω των 80.000, Υψηλή: 25.000 – 70.000, Μέση: 3.000 – 25.000, Χαμηλή: 700 – 3.000, Μη αισθητή: 0 – 700.
*Μπούκοβο Ο καρπός συλλέγεται και αποξηραίνεται και έπειτα κόβεται σε μικρές νιφάδες. Οι νιφάδες ονομάζονται μπούκοβο, είναι συνηθέστατο καρύκευμα και δίνει καυτερή γεύση αλλά και άρωμα στα φαγητά. Έχει κόκκινο-κεραμιδί χρώμα. Υπάρχουν δύο είδη μπούκοβου, το γλυκό και το καυτερό. Το κάθε είδος προκύπτει από την αντίστοιχη ποικιλία κόκκινης πιπεριάς που χρησιμοποιείται στην παρασκευή του (γλυκιά/καυτερή).