Πολυετές ποώδες φυτό.
Ύψος από 0.50 εκ. έως 1.80 μ..
Για τους αγρότες, είναι ένα δύσκολο αγριόχορτο (ζιζάνιο), που δημιουργεί προβλήματα στις καλλιέργειες τους.
Φυτό όρθιας ανάπτυξης, με ανοιχτό πράσινο χρώμα φύλλων και άνθη κίτρινου χρώματος.
Μπορεί να καλλιεργηθεί σε ποικιλία εδαφών. Προτιμά τα ήπια αλκαλικά, ενώ μπορεί να αναπτυχθεί και σε αλατούχα εδάφη.
Καλλιεργήστε τον πολυετή Ζοχό, σε ημισκιερό μέρος του κήπου σας.
Επιλέξτε μια γωνία ή ένα μέρος, που δεν θεωρείτε καλό για καλλιέργεια άλλων ειδών.
Μπορεί να καλλιεργηθεί εύκολα και σε μεγάλες γλάστρες ή ζαρντινιέρες.
Οικογένεια: Asteraceae
Επιστημονική ονομασία: Sonchus arvensis
Πιστοποίηση Βιολογικού φυτού: ΔΗΩ
Κοινές ονομασίες: Ζοχός ο αρουραίος
Διεθνείς ονομασίες: field milk thistle, field sowthistle, perennial sow-thistle, corn sow thistle, dindle, gutweed
Ύψος φυτού: 0,50 – 1,80 μ.
Ιδανικό Ph εδάφους: 5 – 7
Χρώμα λουλουδιών: κίτρινο
Κύκλος ζωής: πολυετές
Τύπος ραδικιού: φυλλώδης
Για επαγγελματίες αγρότες: ΝΑΙ
Για ερασιτέχνες κηπουρούς: ΝΑΙ
Καλλιέργεια σε γλάστρα: ΝΑΙ (σε γλάστρες μεγάλου μεγέθους, που να στραγγίζουν καλά).
Μεταφύτευση – συγκομιδή: 60 – 80 μέρες
Εποχή καλλιέργειας: αρχές άνοιξης – τέλος καλοκαιριού, αρχές φθινοπώρου
Εποχή συγκομιδής: Από το χόρτο συλλέγονται τα νεαρά φύλλα και τα τρυφερά στελέχη του το φθινόπωρο, το χειμώνα και την άνοιξη πριν ανθίσουν. Καλύτερα για βρώση, είναι τα νεαρά φυτά ή τα νεαρά φύλλα και οι κορυφές, ακόμα και οι ανώριμοι καρποί, ως τα λιγότερο πικρά μέρη.
Καταναλώνονται ωμά σε σαλάτες, τηγανητό με αυγά ή σε ομελέτες, βρασμένο και στη συνέχεια τηγανισμένο με ελαιόλαδο, σκόρδο και άλλα συστατικά.
Οι νεαρές ρίζες είναι επίσης εδώδιμες και μπορούν μετά από αποξήρανση να χρησιμοποιηθούν ως υποκατάστατο του καφέ.
Περίοδος συγκομιδής: Άνοιξη – φθινόπωρο. Σε περιοχές που δεν έχουν παγετούς μπορεί να γίνει και τον χειμώνα.
Χρήσεις: Είναι πολύ νόστιμη βραστή σαλάτα, με ελαιόλαδο και λεμόνι. Ταιριάζει με ψάρια (συνοδευτικό), με αυγά (μπορείτε να φτιάξετε πολύ νόστιμα σφουγγάτα) ή να το δοκιμάσετε με αυγά μάτια.
Το νερό του βρασμού των ζοχών, σε πολλές περιοχές της χώρας μας συνηθίζεται να μην πετιέται, αλλά να πίνεται. Θεωρείται ευεργετικός και καθαρτικός. Για να μειώσετε την πικράδα του, μπορείτε να προσθέσετε αλάτι και λεμόνι.
Οι ρίζες του είναι και αυτές βρώσιμες. Μπορείτε να τις δοκιμάσετε, βραστές ή ψητές. Οι φρέσκες ρίζες (από φυτό ενός έτους), είναι τρυφερότερες, λιγότερο πικρές και περισσότερο εύπεπτες. Από τις ρίζες μετά από την αποξήρανση και την άλεση τους, προκύπτει ένα τονωτικό ρόφημα, που είναι υποκατάστατο του καφέ.
Είναι συστατικό της μεσογειακής διατροφής και μας προφυλάσσει από καρδιαγγειακές παθήσεις και παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος.
Κατάλληλη εποχή μεταφύτευσης : Η ιδανική εποχή μεταφύτευσης, είναι όταν αναπτύσσονται τα πρώτα φυλλαράκια, στα τέλη του καλοκαιριού έως και αρχές φθινοπώρου (αναλόγως το υψόμετρο και την γεωγραφική θέση).
Αποστάσεις φύτευσης: 15 – 20 εκ. στην γραμμή και 30 – 40 εκ. μεταξύ των γραμμών.
Ευνοϊκή συγκαλλιέργεια: Τα φυτά συντροφιάς είναι μια δοκιμασμένη στο χρόνο μέθοδος κηπουρικής, που εμπλουτίζει και προστατεύει τις ευάλωτες καλλιέργειες.
Ο ζοχός έχει καλούς σύντροφους στον κήπο, το κόκκινο τριφύλλι, τον άνηθο και το φασκόμηλο.
Πότισμα γενικά: Στα φυτά του ζοχού, δεν αρέσει η σταθερή υγρασία και πρέπει να ποτίζονται τόσο, όσο για να διατηρηθεί το έδαφος υγρό, αλλά όχι να λιμνάζει.
Το καλοκαίρι ποτίζουμε 1 – 3 φορές την εβδομάδα, ενώ τον υπόλοιπο καιρό πιο αραιά ή και καθόλου όταν βρέχει.
Το πολύ νερό θα προκαλέσει μυκητολογικές προσβολές στο ριζικό σύστημα.
Ασθένειες – εχθροί: ένα από τα ωραιότερα πράγματα σχετικά με αυτό το φυτό, είναι ότι θα αντιμετωπίσετε παράσιτα και ασθένειες μόνο περιστασιακά.
Καλλιέργεια: υπαίθρια, αλλά και σε μεγάλες γλάστρες.