Παραδοσιακή ποικιλία Σέσκουλου, ανοιχτής επικονίασης.
Φυτό όρθιας, ζωηρής ανάπτυξης.
Βλαστοί λευκού χρώματος, πάχους 5 – 8 εκ..
Φύλλα τρυφερά, γυαλιστερά και ελαφρώς κατσαρά, πράσινου χρώματος.
Πολύ ανθεκτικό στο ξεβλάστωμα και το κρύο.
Μπορείτε να κάνετε διαδοχικές συγκομιδές, μαζεύοντας μόνο τα εξωτερικά φύλλα στην αρχή, αφήνοντας τα κεντρικά για την επόμενη φορά.
Μπορεί να καλλιεργηθεί υπαίθρια ή θερμοκηπιακά, αλλά και σε μεγάλες γλάστρες με πλούσιο βιολογικό υπόστρωμα.
Οικογένεια: Chenopodiaceae
Επιστημονική ονομασία: Beta vulgaris subsp. cicla var. flavescens
Πιστοποίηση Βιολογικού φυτού: ΔΗΩ
Χρώμα φύλλων: πράσινο με άσπρα στελέχη
Χρώμα βλαστών: άσπρο
Ύψος φυτού: 40 – 50 εκ.
Εποχή καλλιέργειας: αρχές άνοιξης, τέλος καλοκαιριού, αρχές φθινόπωρου
Άλλες ονομασίες του Σέσκουλου: σέσκλο, Βέτα η σικελική
Αποστάσεις μεταφύτευσης: 45 εκ. μεταξύ των γραμμών και 25 εκ. επί της γραμμής καλλιέργειας
Μεταφύτευση – συγκομιδή: 50 – 55 ημέρες
Κύκλος ζωής: ετήσιος
Για επαγγελματίες αγρότες: ΝΑΙ
Για ερασιτέχνες κηπουρούς: ΝΑΙ
Καλλιέργεια σε γλάστρα: ΝΑΙ (σε μεγάλες γλάστρες με πλούσιο υπόστρωμα).
Χρήση: μαγειρική, σαλάτες
Εποχή μεταφύτευσης : αρχές – μέσα άνοιξης, αρχές φθινοπώρου (αναλόγως το υψόμετρο και την γεωγραφική θέση).
Αποστάσεις φύτευσης: 20 – 30 εκ. στην γραμμή και 40 – 50 εκ. μεταξύ των γραμμών.
Ευνοϊκή συγκαλλιέργεια: Τα φυτά συντροφιάς είναι μια δοκιμασμένη στο χρόνο μέθοδος κηπουρικής, που εμπλουτίζει και προστατεύει τις ευάλωτες καλλιέργειες. Οι αγρότες και οι κηπουροί φυτεύουν συγκεκριμένες καλλιέργειες, την μια κοντά στην άλλη, για να αποτρέψουν τα παράσιτα, να προσελκύσουν ωφέλιμα έντομα και να τονώσουν την ανάπτυξη.
Τα καλύτερα φυτά συντροφιάς για τα σέσκουλα , είναι το καρότο, το γογγύλι, το ραπανάκι, την ρέβα και το νάνο φασόλι.
Αποφύγετε να τα φυτέψετε κοντά σε πράσα.
Πότισμα γενικά: Απαιτεί μέτρια επίπεδα νερού. Επιδιώξτε το πότισμα 1 – 2 φορές την εβδομάδα. Σε ζεστό καιρό, αυξήστε το πότισμα για να αποφύγετε τον μαρασμό.
Καλλιέργεια: υπαίθρια και σε βαθιές γλάστρες με πλούσιο υπόστρωμα.
ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΑΣ
Οικογένεια: Chenopodiaceae
Επιστημονική ονομασία: Beta vulgaris L. var. cicla
Καταγωγή Σέσκουλου: Μεσόγειος, Κανάρια νησιά
Άλλες ονομασίες: Τεύτλον το Σικελικό, Σεσκλον, Σευτλίς, παντζαρόφυλλο, Παζιά
Διεθνείς ονομασίες: Chard, Swiis chard, Leaf Beat, Silver Beat, Poiree, Mangold, Bietola da costa, Acelga
Απαιτήσεις του σέσκουλου σε κλίμα: είναι φυτό ψυχρής εποχής, με μέτρια αντοχή σε χαμηλές θερμοκρασίες. Η ιδανική θερμοκρασία για την ανάπτυξη του, είναι από 13 έως 23°C και αντέχει σε θερμοκρασίες έως 7°C. Η μέγιστη είναι 29°C. Οι ιδανικές συνθήκες, για καλλιέργεια του σέσκουλου στη χώρα μας, είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο.
Το μεγάλο πλεονέκτημα του σέσκουλου είναι, ότι και σε υψηλότερες από τις επιθυμητές θερμοκρασίες, τα φυτά του δεν ανθίζουν πρόωρα (”ξεβλάστωμα”), όπως συμβαίνει σε άλλα φυλλώδη λαχανικά, όπως το σπανάκι, το μαρούλι, το παντζάρι κ.α.
Απαιτήσεις του σέσκουλου σε έδαφος: προτιμά εδάφη αμμώδη ή αμμοπηλλώδη, γόνιμα. Είναι πολύ σημαντικό, το έδαφος ή η γλάστρα που θα γίνει η καλλιέργεια του, να μην είναι συνεκτικό και να μην ”κρατάει” νερό. Ιδανικό ph: 6.5 – 7.5.
Λίπανση: καλό θα είναι για να γίνει ολοκληρωμένη λίπανση, πριν από οποιαδήποτε ενέργεια σας, να προχωρήσετε σε ανάλυση εδάφους. Είναι μια απλή και οικονομική μέθοδος. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας και να σας δώσουμε όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες.
Αποστάσεις φύτευσης: 15 – 25 εκ. πάνω στη γραμμή (φυτό από φυτό) και 30 – 50 εκ., μεταξύ των γραμμών καλλιέργειας.
Καλλιέργεια σέσκουλου σε γλάστρες ή δοχεία: το σέσκουλο καλλιεργείται εύκολα σε δοχεία ή γλάστρες. Ας δούμε παρακάτω τη διαδικασία, α) Οι γλάστρες ή τα δοχεία που θα καλλιεργήσετε το σέσκουλο, πρέπει να έχουν βάθος, τουλάχιστον 20 εκ. και η διάμετρος τους, στο επάνω μέρος, να είναι τουλάχιστον 20 εκ. Πρέπει να προσέξετε, ώστε οι οπές στράγγισης στη βάση τους, να είναι καλά ανοιχτές ή να ανοίξετε και άλλες, ώστε το νερό του ποτίσματος, να στραγγίζει καλά, από το υπόστρωμα. β) Επιλέξτε, ένα ελαφρύ, βιολογικό υπόστρωμα για σπορά λαχανικών. Αποφύγετε αυτά που έχουν σβόλους ή πέτρες, γιατί θα εμποδίσουν το σχηματισμό των ριζών. Εάν έχετε δικό σας υπόστρωμα, από κομποστοποίηση, κοσκινίστε το καλά και ”σπάστε” με τα χέρια σας τυχόν σβόλους, όταν το τοποθετείτε στη γλάστρα. γ) Αφού γεμίσουμε τις γλάστρες μας με το υπόστρωμα, ανοίγουμε με το δάκτυλο μας, τρύπες βάθους έως 2 εκ. Οι τρύπες αυτές, μπορεί να έχουν μια απόσταση 5 – 10 εκ. (η μια από την άλλη) και να είναι σε κυκλική διάταξη. Στη συνέχεια, τοποθετήστε σε κάθε τρύπα 3 – 4 σπόρους, σκεπάστε τους με το υπόστρωμα και ποτίστε ελαφριά και με προσοχή, ώστε να μην ξεσκεπάσετε τους σπόρους. δ) Σε 5 – 10 ημέρες, οι σπόροι θα βλαστήσουν. Με το που φτάσουν στο ύψος των 5 εκ., αραιώνουμε τα φυτά μας και αφήνουμε ένα φυτό (το καλύτερο), σε κάθε θέση. ε) Τοποθετήστε τις γλάστρες σας, σε σημείο με αρκετή ηλιοφάνεια (6 – 8 ώρες την ημέρα). Όταν οι θερμοκρασίες της άνοιξης ανεβούν, μεταφέρετε τις γλάστρες σας, σε ημι -σκιερή θέση. ζ) Διατηρείστε το υπόστρωμα της γλάστρας σταθερά υγρό, με μικρές ποσότητες νερού, καθ΄ όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας. Σημεία Προσοχής: 1) το υπόστρωμα που θα επιλέξετε, πρέπει να είναι το κατάλληλο. Χώμα από τον κήπο ή αποξηραμένα φύλλα, δεν έχουν συνήθως τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία, για μια ικανοποιητική ανάπτυξη των φυτών. 2) τα φυτά που μεγαλώνουν σε γλάστρα, μεγαλώνουν σε έναν περιορισμένο χώρο. Πρέπει να προσθέτετε, ανά τακτά χρονικά διαστήματα (ανά 15 ημέρες), υγρά βιολογικά λιπάσματα, ώστε να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους, σε θρεπτικά στοιχεία. 3) κρατάμε σταθερά υγρό το έδαφος, χωρίς αυτό να ”λιμνάζει” γύρω από τα φυτά. Τακτικά ποτίσματα, με μικρό όγκο νερού είναι καλύτερα, από τα αραιά που το νερό δίνεται σε μεγάλες ποσότητες. Η καλύτερο μέθοδος ποτίσματος, είναι αυτή της σταγόνας. Υπάρχουν στην αγορά, αρκετές προτάσεις, για πότισμα με σταγόνα στις γλάστρες του μπαλκονιού. 4) ανά 15 – 20 ημέρες, εφαρμόστε στο έδαφος και στα φύλλα, ήπια βιολογικά φυτοπροστατευτικά προϊόντα ή εφαρμόστε δικές σας τεχνικές φυτοπροστασίας. Η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης (εντόμων – μυκήτων κ.α.).
Ποτίσματα στο σέσκουλο: Είναι λαχανικό, που η υγρασία του εδάφους, πρέπει να διατηρείται σταθερή καθ΄ όλη την διάρκεια της καλλιέργειας του. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι, τα ποτίσματα πρέπει να είναι μικρού όγκου και τακτικά.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, το φθινόπωρο και την άνοιξη, ποτίζουμε τα φυτά του σέσκουλου κάθε 3 – 4 ημέρες, με μικρή ποσότητα νερού. Το χειμώνα, το ένα πότισμα την εβδομάδα, είναι αρκετό. Εννοείται ότι, το παραπάνω χρονικό διάστημα, μπορεί να αλλάξει, εάν επικρατούν βροχερές ή υγρές συνθήκες στην περιοχή σας.
Σε καλοκαιρινές μεταφυτεύσεις ή σε περιόδους έντονης ηλιοφάνειας, υπάρχει ανάγκη για ποτίσματα ανά 1 – 2 ημέρες. Η καλύτερη μέθοδος άρδευσης για το σέσκουλο, είναι αυτή της σταγόνας (στάγδην).
Πώς και πότε γίνεται η συγκομιδή του σέσκουλου; 50 – 70 ημέρες μετά τη μεταφύτευση και όταν τα φυτά σχηματίσουν τον επιθυμητό αριθμό φύλλων, μπορεί να ξεκινήσει η συγκομιδή.
Η συγκομιδή γίνεται με δύο τρόπους. α) συγκομιδή όλου του φυτού: κόβουμε με ένα μαχαίρι, όλο το φυτό, λίγο από την επιφάνεια του εδάφους. Αφαιρούμε τα ξερά και κίτρινα φύλλα και τα οδηγούμε στη συντήρηση. β) συγκομιδή φύλλου – φύλλου: κόβουμε με ένα μαχαίρι τα μεγάλα φύλλα, που είναι στην περιφέρεια του φυτού και αφήνουμε τα μικρότερα, που είναι κοντά στον κεντρικό βλαστό, για συγκομιδή αργότερα. Η συγκομιδή με αυτό τον τρόπο, γίνεται σταδιακά (σε ”χέρια”). Η συγκομιδή με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι πιο συνηθισμένη.
Διατήρηση και αποθήκευση: τα φύλλα του σέσκουλου, μπορούν να διατηρηθούν στη συντήρηση του ψυγείου σας, έως και μια εβδομάδα. Για να γίνει αυτό, μην τα πλένετε και τοποθετήστε τα σε μια πλαστική σακούλα αποθήκευσης για τρόφιμα.
Προσβολές από έντομα – εχθρούς: αφίδες, θρίπας, λυριόμιζα, μύγα των τεύτλων, αλευρώδης, σιδηροσκώληκας, αγρότιδες
Προσβολές από μύκητες – βακτήρια: ωίδιο, περονόσπορος, φόμα, σκωρίαση, κερκόσπορα, ριζοκτόνια, σκληρωτίνια, πύθιο
Προσβολές από ιώσεις: μωσαϊκό των τεύτλων