Θρούμπι του Αιγαίου (8 ΦΥΤΑ)

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βότανο της Νοτιοανατολικής μεσογείου.

Θρουμπιά, θρύμπα, γεροντόχορτο, ζαρμπούνι, ζαμπούρι, αθρίμπη, θυμπρί, θύμπρος.

Πρέπει να σημειωθεί, ότι και το είδος θυμάρι κεφαλωτό (T. capitatus), αναφέρεται πολλές φορές με το όνομα θρούμπι.

Το θρούμπι ήταν ένα από τα αγαπημένα φυτά των αρχαίων Ελλήνων, οπότε χρησιμοποιείται στη μαγειρική για περισσότερα από 2.000 χρόνια. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν, επίσης, να αρωματίζουν με αυτό το βοτάνι, τον θυμβρίτη οίνο. Η ονομασία του προέρχεται από την αρχαία ελληνική πόλη Θύμβρας, η οποία βρισκόταν κοντά στην Τροία.  Η λατινική ονομασία του γένους Satureja αποδίδεται στον Ρωμαίο Πλίνιο και προέρχεται από τη λέξη σάτυρος.

Όπως και στα περισσότερα αρωματικά, έτσι και για το θρούμπι, υπάρχουν πολλά είδη θρουμπιάς, τα οποία, όμως, συχνά μας μπερδεύουν γι’αυτό τα αποκαλούμε όλα με την  ίδια ονομασία. Το συγκεκριμένο είδος, που πολλαπλασιάζουμε, είναι ένα φυτό που υπάρχει κυρίως στην Νοτιοανατολική μεσόγειο (Ελλάδα, Μικρά Ασία, Κύπρος, Ισραήλ). Σε κάποιο ταξίδι σας στο Αιγαίο ή σε άλλες παραθαλάσσιες περιοχές, μπορεί να το έχετε δει, στην άκρη ενός βράχου.

Είναι ένας πολυετής, χαµηλός και φρυγανώδης θάµνος, ύψους 20 – 50 εκ.. Έχει επιµήκη φύλλα, αιχμηρά στην άκρη. Τα άνθη του είναι µωβ ή ροζ. Ανθίζει, Απρίλιο µε Ιούνιο. Φύεται από παραθαλάσσιες περιοχές έως και ορεινές περιοχές που φτάνουν τα 1.600μ. υψόμετρο.

Επιλέξτε τοποθεσία που να είναι ηλιόλουστη και ημισκιερή, έδαφος που να στραγγίζει καλά το νερό. Το θρούμπι προτιμά χαλικώδη, ξερικά και ασβεστούχα εδάφη.

Το θρούμπι του αιγαίου, δεν αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες της Βόρειας Ελλάδας, οπότε εάν καλλιεργηθεί στο έδαφος, η καλλιέργειά του είναι ετήσια, σε αντίθεση με τις νοτιότερες περιοχές της Ελλάδας όπου ο κύκλος ζωής του, είναι πολυετής. Οι δε γλάστρες με θρούμπι του αιγαίου, πρέπει να μεταφέρονται σε εσωτερικό χώρο, κοντά σε παράθυρο με φως.

 

Οικογένεια:  Lamiaceae (Χειλανθή)

Επιστημονική ονομασία: Satureja thymbra L. ή Thymbra spicata L.

Διεθνείς κοινές ονομασίες: savory of Crete, whorled savory, pink savory, roman hyssop, bohnenkraut

Κοινές ονομασίες: θρουμπιά, θρύμπα, γεροντόχορτο, ζαρμπούνι, ζαμπούρι, αθρίμπη, θυμπρί, θύμπρος

Ύψος: 0,20 – 0,50 μ.

Ιδανικό Ph εδάφους: 6.5. Αναπτύσσεται καλά και σε μεγαλύτερες τιμές.

Χρώμα λουλουδιών: μωβ – ροζ

Κύκλος ζωής: πολυετές  φυτό στην Νότια Ελλάδα, ετήσιο στην Βόρεια (εάν καλλιεργηθεί στο έδαφος).

Για επαγγελματίες αγρότες: ΝΑΙ

Για ερασιτέχνες κηπουρούς: ΝΑΙ

Καλλιέργεια σε γλάστρα: ΝΑΙ (σε γλάστρες μεγάλου μεγέθους, που να στραγγίζουν καλά).

Εποχή συγκομιδής: Όταν τα φυτά γεμίσουν με άνθη (Απρίλιος – Ιούνιος), τότε είναι και η καλύτερη περίοδος για συγκομιδή. Μαζέψτε τα κλωναράκια, καθαρίστε και κρατήστε μόνο τα φύλλα. Αποξηράνετε τα φύλλα σε δροσερό και αεριζόμενο χώρο και τέλος, αποθηκεύστε τα σε αεροστεγή βάζα. Επίσης, μπορείτε να συλλέξετε τις κορφούλες (πριν την άνθηση) και να τις βάλετε σε σακουλάκια στην κατάψυξη. Συντηρούνται για περισσότερους από έξι μήνες.

Χρήσεις: Λόγω της έντονης γεύσης του, το Θρούμπι του αιγαίου, είναι ιδανική επιλογή για αυτούς που αποφεύγουν το αλάτι στην διατροφή τους (ανάλατη δίαιτα).

Τα φύλλα συλλέγονται κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου και μπορούν να χρησιμοποιηθούν φρέσκα ή αποξηραμένα.

Έχει γεύση ‘’καυτερή’’ και ‘’πιπερώδης’’ που θυμίζει θυμάρι και ρίγανη. Χρησιμοποιείται όπως η ρίγανη και το θυμάρι, σε ψητά κρέατα και πουλερικά, ψάρια, σούπες, σάλτσες, ομελέτες, πίτσες, αυγά, σαλάτες, λαχανικά και όσπρια.

Σε πολλές  χώρες αποτελεί βασικό συστατικό κατά την παρασκευή σαλαμιών.

Αρωματίζει το ελαιόλαδο, το ξίδι και δίνει υπέροχη γεύση στις βρώσιμες ελιές στα τουρσιά καθώς και στην πάστα ελιάς. Χάρη στις αντιτοξικές ιδιότητες που διαθέτει θεωρείται ιδανικό για όλα τα δύσπεπτα πιάτα.

Αναδεικνύει τη γεύση της  ρίγανης, της μαντζουράνας, του βασιλικού, του θυμαριού, του δενδρολίβανου και της δάφνης, ενώ μπορεί και συνδυάζεται άψογα  με μοσχοκάρυδο, πάπρικα, σκόρδο, φασκόμηλο και εστραγκόν.

Είναι πολύ γνωστό μελισσοτροφικό φυτό.

Όταν παρασκευάζεται σε τσάι, έχει φαρμακευτική χρήση, λέγεται ότι βοηθά στην καταπολέμηση των πεπτικών προβλημάτων, της διάρροιας, των κολικών πόνων, του μετεωρισμού και της ανορεξίας.

Το αιθέριο έλαιο που εκχυλείεται από το θρούμπι, είναι ισχυρό μυκητοκτόνο και βακτηριοκτόνο και έχει παρόμοιες ιδιότητες με αυτό της ρίγανης.

 

Κατάλληλη εποχή μεταφύτευσης : αρχές άνοιξης και φθινόπωρο (αναλόγως το υψόμετρο και την γεωγραφική θέση).

Αποστάσεις φύτευσης: 30 – 40 εκ. στην γραμμή και 60 – 80 εκ. μεταξύ των γραμμών.

Ευνοϊκή συγκαλλιέργεια: Τα φυτά συντροφιάς, είναι μια δοκιμασμένη στο χρόνο μέθοδος κηπουρικής, που εμπλουτίζει και προστατεύει τις ευάλωτες καλλιέργειες.

Το θρούμπι, είναι εξαιρετικό φυτό συντροφιάς για να απωθήσει ή να δελεάσει παράσιτα όπως οι αφίδες και να μειώσει το ωίδιο στα τριαντάφυλλα.

Αποφύγετε να το φυτέψετε κοντά σε λαχανικά που έχουν αυξημένες ανάγκες σε υγρασία, λόγω της πιο άνυδρης ανάπτυξης του.

Πότισμα γενικά:  Όπως και τα περισσότερα αρωματικά, το θρούμπι δεν αγαπάει το πολύ νερό. Στα πρώτα στάδια ανάπτυξης, μέχρι το φυτό να ‘’πιάσει’’ στο έδαφος ποτίστε (ανάλογα το έδαφος) 1 με 2 φορές την εβδομάδα. Όταν διαπιστώσετε ότι το νεαρό φυτό σας, έχει δημιουργήσει καινούργια φύλλα, αρχίστε να μειώνετε σταδιακά τα ποτίσματα. Μετά το πρώτο στάδιο των 3 πρώτων μηνών, το πότισμα μπορεί να μειωθεί σε 1 με 2 τον μήνα (κατά τους ανοιξιάτικους – θερινούς μήνες).

Εάν η καλλιέργεια γίνει στο έδαφος, προτιμήστε το πότισμα με την μέθοδο της σταγόνας και με μικρές ποσότητες νερού. Το πολύ νερό θα προκαλέσει μυκητολογικές προσβολές στο ριζικό σύστημα και θα μειώσει την μυρωδιά του φυτού. Δεκαπέντε ημέρες πριν την συγκομιδή, καλό θα είναι να σταματάνε εντελώς τα ποτίσματα Κατά αυτόν τον τρόπο, δηλαδή με την έλλειψη νερού, το φυτό βελτιώνει την μυρωδιά του (αιθέρια έλαια).

Καλλιέργεια: υπαίθρια

 

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!  Η χρήση των αρωματικών-φαρμακευτικών φυτών, πρέπει να γίνεται με την σύμφωνη γνώμη του ιατρού σας.