Φασόλι χάντρα – μπαρμπούνι Borlotto (ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΠΟΡΟΣ)

Βιολογικοί σπόροι, παραδοσιακής ποικιλίας, φασολιάς μπαρμπούνι.

Παραδοσιακή ποικιλία φασολιάς, τύπου, ”μπαρμπούνι”, με καταγωγή από την Κολομβία. Στην Ευρώπη, αρχικά καλλιεργήθηκε στην Ιταλία (τέλη του 18ου αιώνα).

Είναι γνωστή και με το όνομα, Borlotto Lingua di Fuoco (γλώσσα της φωτιάς).

Η ποικιλία φασολιάς Borlotto, μπορεί να είναι κοντή (νάνος) ή αναρριχώμενη. Η συγκεκριμένη, είναι νάνος και το ύψος του φυτού φτάνει τα 50 – 60 εκ.

Πρώιμη ποικιλία, απαιτεί 70 – 80 ημέρες, μέχρι και την αρχή της συγκομιδής. Ακόμα, μπορεί να καλλιεργηθεί 2 φορές στην χώρα μας. α) σπορά την άνοιξη και συγκομιδή, μέσα – τέλος καλοκαιριου (σε όλη την Ελλάδα) και β) σπορά τέλος καλοκαιριού και συγκομιδή το φθινόπωρο (μόνο στην νότια Ελλάδα, σε περιοχές με ιδανικές συνθήκες για την καλλιέργεια της).

Σχηματίζει μακρύς λοβούς, μήκους έως 13 εκ. και πλάτους έως 1.5 εκ. Κάθε λοβός, περιέχει 5 – 6 σπόρους.

Τα ”Μπαρμπούνο – φάσουλα”, είναι μια κατηγορία (ποικιλία) κοινών φασολιών, που είναι διεθνώς γνωστής με το όνομα Cranberry bean. Στην Ευρώπη συνήθως αναφέρονται με το όνομα, Borlotti. Είναι πολύ ξεχωριστά, γιατί στους σπόρους και στους λοβούς, υπάρχουν διάσπαρτοι χρωματισμοί, ροζ, καφέ, κόκκινο και μπεζ. Μετά το μαγείρεμα όμως, οι παραπάνω χρωματισμοί ξεθωριάζουν και αλλάζουν σε ανοιχτό καφέ. Κατάγονται από την Κολομβία και είναι πολύ δημοφιλή στην Ιταλική, Πορτογαλική, Τουρκική και Ελληνική κουζίνα. Στην χώρα μας, είναι γνωστά ως φασόλια – μπαρμπούνια και το όνομα τους δόθηκε, λόγω του ότι τα χρώματα αυτής της φασολιάς, μοιάζουν πολύ με τους χρωματισμούς του μπαρμπουνιού. 

Η ποικιλία νάνας φασολιάς Borlotto, είναι κατάλληλη για χρήση ως ξερό φασολάκι. Οπότε, πρέπει να αφήσουμε τους λοβούς να ξεραθούν καλά πάνω στο φυτό και να τους συγκομίσουμε. Ακολουθεί η αφαίρεση των ξερών σπόρων και η χρήση τους στην μαγειρική. Δοκιμάστε τους σε σούπες και σαλάτες. Οι σπόροι, μετά το βράσιμο, αποκτούν, βελούδινη – κρεμώδη υφή και γεμάτη γεύση.

Ιδανική για καλλιέργεια από ερασιτέχνες και επαγγελματίες.

Καλλιέργεια υπαίθρια και σε μεγάλες γλάστρες ή δοχεία.

 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑΣ ΦΑΣΟΛΙ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΙ BORLOTTO – ΝΑΝΟ 

Χώρα προέλευσης ποικιλίας: αρχικά Κολομβία, ήρθε στην Ιταλία, τέλος του 18ου αιώνα, στην περιοχή Saluggia (βόρεια Ιταλία).

Καλλιεργείται από: άγνωστο στην Κολομβία, στην Ευρώπη από το 1535.

Οι δικές μας παρατηρήσεις: περίφημη ποικιλία ξερών φασολιών, που μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλη την Ελλάδα. Χαμηλού ύψους φυτό (νανο), εύκολο στην καλλιέργεια του, από επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Ο αποξηραμένος σπόρος της, είναι εξαιρετικά εύγεστος…

Που μπορεί να καλλιεργηθεί στην χώρα μας: σε όλη την Ελλάδα, όταν οι συνθήκες περιβάλλοντος και εδάφους είναι κατάλληλες (βλέπε παρακάτω).

Ιδανική εποχή καλλιέργειας: άνοιξη σε όλη την Ελλάδα. Τέλος καλοκαιριού, στην νότια Ελλάδα και σε περιοχές με δροσερές συνθήκες το φθινόπωρο.

Ύψος φυτού: 50 – 60 εκ. νάνος ή καθιστή ή κοντή ποικιλία φασολιάς

Βράβευση ποιότητας ποικιλίας:  –

Μεταφύτευση – συγκομιδή: 70 – 90 ημέρες (ανάλογα με την εποχή καλλιέργειας και τις τοπικές συνθήκες)

Μπορεί να καλλιεργηθεί σε γλάστρα ή μεγάλο δοχείο; ΝΑΙ.Η ποικιλία Borlotto, είναι νανα (κοντή) ποικιλία (δείτε παρακάτω οδηγίες για την καλλιέργεια σε γλάστρα)

Κατάλληλη για επαγγελματική καλλιέργεια; ΝΑΙ

Κατάλληλη για οικιακό λαχανόκηπο; ΝΑΙ

Απόδοση (παραγωγικότητα): πολύ παραγωγική

Πιστοποίηση βιολογικών σπόρων – φορέας: ECOCERT

Πιστοποίηση ανασυσκευασίας βιολογικών σπόρων – φορέας: ΔΗΩ

Άδεια συσκευασίας και διακίνησης σπόρων: ΚΕΠΠΥΕΛ Γιαννιτσών

 

ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΠΟΡΑΣ ΣΤO ΦΑΣΟΛΙ 

Επίπεδο δυσκολίας φυτρώματος (από 1 – 3): 1 (εύκολο)

Αριθμός σπόρων/γρ: 2 – 5 (εξαρτάται από το μέγεθος της κάθε ποικιλίας και από την χρονιά καλλιέργειας)

Απαιτείται μούλιασμα των σπόρων; όχι δεν είναι απαραίτητο. Όμως εάν οι σπόροι σας, είναι αρκετό καιρό στην αποθήκη και θέλετε να ελέγξετε την ποιότητα τους, μπορείτε να τους αφήσετε σε ένα δοχείο με νερό, για ένα εικοσιτετράωρο. Οι καλοί σπόροι, θα βυθιστούν στην βάση του δοχείου και οι ”κακοί” σπόροι, θα επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού. Τους ”κακούς” σπόρους, τους απομακρύνουμε και δεν τους σπέρνουμε.

Εποχή σποράς: στην χώρα μας, η σπορά των φασολιών, ανάλογα με το κλίμα και την περιοχή, ξεκινά από τέλος Μαρτίου, έως και το τέλος Απριλίου. Προσέχουμε, ώστε η σπορά να γίνεται μετά από τους παγετούς, για να αποφύγουμε τυχόν καταστροφές των νεαρών φυτών από τις χαμηλές θερμοκρασίες. Στην νότια Ελλάδα, εκτός από την άνοιξη, μπορεί να γίνει σπορά φασολιάς και τέλος καλοκαιριού – αρχές φθινοπώρου. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να επιλεγούν ποικιλίες με μικρό κύκλο (70 – 80 ημέρες από την σπορά έως και την συγκομιδή) και νανες (κοντές).

Βάθος σποράς: 3 έως 5 εκ. Εξαρτάται από την υγρασία που έχει το έδαφος την εποχή της σποράς και το μέγεθος του σπόρου. Σε ξερό έδαφος και σε ποικιλίες με μεγάλο μέγεθος σπόρων, επιλέγουμε το μέγιστο βάθος.

Πως σπέρνουμε τα φασόλια; στα φασόλια, η σπορά γίνεται απευθείας στο έδαφος. Η διαδικασία ξεκινάει με την προετοιμασία του εδάφους. Σκοπός μας είναι το έδαφος να είναι σχετικά επίπεδο, χωρίς σβόλους, ώστε να είναι εύκολη η σπορά.

Οι αποστάσεις μεταξύ των φυτών, είναι διαφορετικές στις νανες απ΄ότι στις αναρριχώμενες ποικιλίες και το βάθος σποράς, δηλαδή το πόσο βαθιά θα τοποθετήσουμε τον σπόρο στο έδαφος, είναι συνάρτηση του μεγέθους του. Είναι διαφορετικό το βάθος π.χ. στους γίγαντες από τις βανίλιες. Σε όλες τις περιπτώσεις, με ένα εργαλείο χειρός (π.χ. τσάπα), χαράζουμε ευθείες γραμμές, μέσα στις οποίες θα τοποθετήσουμε τους σπόρους. α) νανες ποικιλίες φασολιάς (15 – 20 εκ. πάνω στην γραμμή και 60 – 80 εκ. γραμμή από γραμμή καλλιέργειας): τοποθετούμε μέσα στις γραμμές, σπόρους ανά 15 έως 20 εκ. Η απόσταση μεταξύ των γραμμών μπορεί να είναι από 60 έως 80 εκ. (πλάτος διαδρόμων).  β) αναρριχώμενες ποικιλίες φασολιάς (15 – 20 εκ. πάνω στην γραμμή και 90 – 120 εκ. γραμμή από γραμμή καλλιέργειας) : τοποθετούμε μέσα στις γραμμές, σπόρους ανά 15 έως 20 εκ. Η απόσταση μεταξύ των γραμμών μπορεί να είναι από 90 έως 120 εκ. (πλάτος διαδρόμων).

Μετά την σπορά ακολουθεί το σκέπασμα των σπόρων με χώμα και η καλή διαβροχή του εδάφους με σταλάκτες (στάγδην άρδευση), που έχουν τοποθετηθεί πάνω στην γραμμή καλλιέργειας. Πολύ σημαντικός παράγοντας, για το φύτρωμα των σπόρων είναι και η θερμοκρασία εδάφους. Ξεκινήστε την σπορά της φασολιάς, όταν είναι από τους 15°C και πάνω.

Αραίωμα φυτών: μετά το φυτρωμα των σπόρων της φασολιάς, ακολουθεί το αραίωμα τους. Διατηρούμε σε κάθε θέση σποράς 2 έως 3 υγιή, νεαρά φυτά. Τα υπόλοιπα, τα αφαιρούμε από το έδαφος, με το χέρι.

Βασικές απαιτήσεις φυτρωτικότητας σπόρου – χρόνος: όταν η θερμοκρασίες είναι 20 έως 30°C και η θερμοκρασία του εδάφους είναι πάνω από τους 15°C, ο σπόρος θα βλαστήσει, σε 2 εβδομάδες.

Απαιτούμενος χώρος / m²: 6 έως 48 φυτά, ανάλογα την ποικιλία (αναριχχώμενη ή καθιστή) και τον τρόπο καλλιέργειας

 

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΑΣ

Οικογένεια: Fabaceae

Επιστημονική ονομασία: Phaseolus vulgaris L.

Καταγωγή κοινής φασολιάς: Μεξικό και περιοχές των Άνδεων στην νότια Αμερική.

Άλλες ονομασίες: κοινό Φασόλι, χλωρά Φασόλια, ξερά φασόλια, Φασούλια, Φασολάκια, Φασόλια γίγαντες, Φασόλια πλακί, Φασόλια ζαργάνες, Φασόλια παπούδα, Βανίλιες, Ξεκούνια, Μπαρμπουνόζαργάνες, Τσαουλιά, Μπαρμπουνοφάσουλα ή φασόλια χάντρες, Λόμπες.

Διεθνείς ονομασίες: Common bean, Climbing French bean, Pole Bean, Haricot, Haricot des jardins, Flageolet, Gartenbohne, Judia, Fagiolino, Fagioli, Oбикновен фасул, Cài dòu, Feijoeiro, Fasulye, Gårdböna.

Γενικά για τα φασόλια: ο Φασίολος, Δόλιχος ή Φάσηλος των αρχαίων Ελλήνων, δεν έχει καμία σχέση με τα φασόλια που καλλιεργούμαι σήμερα. Πιθανώς είναι κάποιο άλλο είδος οσπρίου, μάλλον το Λούπινο. Τα ξερά φασόλια, τα φασολάκια και οι γίγαντες, ήρθανε στην Ευρώπη, μετά την ανακάλυψη της Αμερικής. Η καλλιέργεια τους στην Ευρώπη, αναφέρεται το 1527 και στην Ελλάδα τον 17ο αιώνα. Στην χώρα μας, καλλιεργούνται κυρίως τα χλωρά και τα ξερά φασόλια, καθώς και τα φασόλια γίγαντες κυρίως στην περιοχή των Πρεσπών. Τα μαυροματικά φασόλια, τα αμπελοφάσουλα και τα γυφτοφάσουλα, δεν ανήκουν στο γένος Phaseolus, αλλά σε άλλα όπως το Vinga.

Είδη φασολιών: υπάρχουν πάνω από 130 είδη φασολιών. Παρακάτω, μερικά είδη που καλλιεργούνται στην χώρα μας και ανήκουν στο γένος Phaseolus.

1) Κόκκινα φασόλια: Έχουν σχήμα που θυμίζει νεφρό γι’ αυτό και στα αγγλικά ονομάζονται «red kidney beans», σε ελεύθερη μετάφραση «κόκκινα νεφροφάσουλα». Το ίδιο φασόλι, με σχήμα νεφρού δηλαδή, υπάρχει και σε άλλα χρώματα (λευκό και με ανοιχτά ή σκούρα στίγματα), αλλά καθώς στην Ελλάδα τα λευκά είναι γνωστά με άλλη ονομασία θα τα δούμε παρακάτω. Τα κόκκινα φασόλια θα τα βρούμε πολύ συχνά στο μεξικάνικης προέλευσης πιάτο τσίλι κον κάρνε, σε σαλάτες αλλά και σε μορφή πουρέ.

2) Χορόζ ή χορόζι: Γνωστά στο εξωτερικό ως «white kidney beans», είναι ουσιαστικά τα «λευκά νεφροφάσουλα». Στην Αμερική είναι επίσης γνωστό ως «φασόλι αλούμπια» (alubia bean), στην Ιταλία «κανελίνι» (canellini) και στην Ινδία «λόμπια» (lobia). Στις νότιες περιοχές της Ελλάδας όπου είναι κυρίως γνωστό προτιμάται για την παρασκευή φασολάδας. Είναι πολύ διαδεδομένο παγκοσμίως και προέρχεται από την Αργεντινή. Η ονομασία του εικάζεται ότι προέρχεται από το τούρκικο φασόλι χορόζ (horoz), που σημαίνει «κόκορας».

3) Γίγαντες, Ελέφαντες: Φασόλι γνωστό στο εξωτερικό ως Λίμα λόγω της περουβιανής του προέλευσης. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ελλάδα καθώς προτιμάται στην παρασκευή φασολάδας αλλά και άλλων πολύ γνωστών πιάτων όπως γίγαντες στο φούρνο και σπετζοφάι. Οι πιο διαδεδομένοι είναι οι Γίγαντες Πρεσπών που είναι ελληνική ποικιλία και καλλιεργούνται στις παραλίμνιες περιοχές της μεγάλης και μικρής Πρέσπας εδώ και τουλάχιστον 100 χρόνια. Ήταν χαρακτηρισμένα ως Π.Ο.Π. από το 1994 ως το 2009 ενώ από τις 28 Μαΐου 2009 θεωρούνται προϊόντα Π.Γ.Ε. (Προστατευόμενης Γεωργικής Ένδειξης).

4) Έγχρωμοι (Μαύροι) Γίγαντες, Ελέφαντες: Μια λιγότερο γνωστή ποικιλία για τα ελληνικά δεδομένα είναι οι Έγχρωμοι (Μαύροι) Γίγαντες, Ελέφαντες. Καλλιεργούνται επίσης στις Πρέσπες, είναι όμως νεότερη ποικιλία. Η γεύση τους θυμίζει κάστανο και αν και δείχνουν σκληρά βράζουν σχετικά γρήγορα. Οι λοβοί τους είναι μοβ ή καφέ με μαύρο ομφάλιο δάκτυλο.

5) Πλακέ Πρεσπών, Μεγαλόσπερμα ή «Τσαλιά»: Τα φασόλια Πλακέ Πρεσπών είναι λευκά στο χρώμα και έχουν λεπτή φλούδα. Χρησιμοποιούνται κυρίως για την παρασκευή φασολάδας. Δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες για το πότε ξεκίνησε η καλλιέργειά τους στην περιοχή των Πρεσπών. Παρόλα αυτά η ονομασία Πλακέ άρχισε να χρησιμοποιείται τη δεκαετία του 1920. Από το 1994 μέχρι το 2009 ήταν χαρακτηρισμένα προϊόντα Π.Ο.Π, ενώ από τις 28 Μαΐου 2009 θεωρούνται προϊόντα Π.Γ.Ε (Προστατευόμενης Γεωργικής Ένδειξης).

6) Φασόλια Βανίλια: Πρόκειται για φασόλια λευκά, πολύ μικρά, με σχήμα ωοειδές, λεπτή φλούδα και γλυκιά γεύση. Το όνομα Βανίλια δόθηκε από τους ίδιους τους καλλιεργητές για να τονιστούν τα ιδιαίτερα χρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά αυτής της ποικιλίας. Στην Ελλάδα καλλιεργείται κυρίως στην Πρέβεζα και στην κοιλάδα του Φενεού.

7) Μπαρμπούνια, Χάντρες: Στην Ελλάδα τα βρίσκουμε σε δύο μορφές πράσινα και με κόκκινα στίγματα (υποποικιλία Borlotti, στην Ελλάδα γνωστή ως Βorlotto). Τα πράσινα μπορούν να μαγειρευτούν ολόκληρα ενώ από αυτά που έχουν κόκκινα στίγματα αφαιρούμε το σκληρό φλοιό και κρατάμε τα σπέρματα τα οποία λέγονται Χάντρες. Τα φασόλια Χάντρες καταναλώνονται και νωπά και ξερά. Με το μαγείρεμα χάνουν τα χαρακτηριστικά τους στίγματα και αποκτούν ένα ανοιχτό καφέ χρώμα. Ονομάστηκαν Μπαρμπούνια (Μπαρμπουνοφάσουλα) επειδή ο χρωματισμός της υποποικιλίας Μπορλότι (Borlotti) θυμίζει αυτόν που έχει το ψάρι μπαρμπούνι. Στο εξωτερικό είναι γνωστά ως φασόλια Κράνμπερι επειδή το χρώμα των στιγμάτων τους θυμίζει αυτόν του καρπού κράνμπερι.Η καλλιέργεια της υποποικιλίας Μπορλότι ξεκίνησε από την Κολομβία.

8) Πίντο: Τα φασόλια Πίντο μοιάζουν πολύ με τα μπαρμπούνια, όμως τα στίγματά τους αντί για το χαρακτηριστικό ροζ-κόκκινο χρώμα των δεύτερων είναι σκούρο καφέ. Το όνομά τους το πήραν από την ισπανική λέξη «πίντο» (pinto) που σημαίνει «διάστικτος»/«παρδαλός». Είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στη μεξικάνικη και βραζιλιάνικη κουζίνα και βρίσκονται σε αρκετά πιάτα αντί για τα κόκκινα φοσόλια (red kidney beans). Η γεύση των δύο είναι παρόμοια. Χρησιμοποιούνται συχνά στο φαγητό τσίλι κον κάρνε αντί για κόκκινα ή μαύρα φασόλια. Σήμερα καλλιεργούνται περισσότερο στις ΗΠΑ παρά στο Μεξικό όπου είναι επίσης πολύ διαδεδομένα.

9) Τσαουλιά: μπορούν να φαγωθούν νωπά μαζί με το φλοιό τους όπως και τα πράσινα Μπαρμπούνια και τα Αμπελοφάσουλα. Έχουν πράσινο χρώμα και γεύση απαλή και ελαφριά. Ο φλοιός τους μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 25 εκ. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στην ελληνική κουζίνα και συνήθως μαγειρεύονται με ελαιόλαδο, χυμό ντομάτας, πατάτες και καρότα στην κατσαρόλα. Αντέχουν περίπου μια εβδομάδα από τη στιγμή που θα κοπούν. Λέγονται επίσης και Φραγκοφάσουλα.

Απαιτήσεις της φασολιάς σε κλίμα: φυτό θερμής εποχής, Αναπτύσσεται καλά σε θερμοκρασίες, 15 έως 35°C με άριστες αυτές τον 20 – 25°C. Δεν αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες και καταστρέφετε στους 2°C. Σε θερμοκρασίες κάτω απο τους 10°C, οι λοβοί, είναι μικροί και  κακοσχηματισμένοι. Επίσης οι ξερικές συνθήκες και οι έντονες βροχοπτώσεις, μπορούν να προκαλέσουν πτώση των ανθέων, με αποτέλεσμα την μείωση της παραγωγής. Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι, οι αναριχχώμενες ποικιλίες είναι περισσότερο ανθεκτικές στις ελαφρά χαμηλότερες θερμοκρασίες από τις καθιστές (νανες).

Απαιτήσεις της φασολιάς σε έδαφος: η καλλιέργεια μπορεί να γίνει σε ποικιλία εδαφών. Από φτωχά έως γόνιμα. Πρέπει να αποφεύγουμε, αυτά που κρατούν υγρασία και είναι σφιχτά, γιατί θα δυσκολέψουν το φύτρωμα των σπόρων και είναι πιθανό να δημιουργήσουν προβλήματα στις ρίζες των φυτών. Το ιδανικό ph, κυμαίνεται από το 6 έως το 7.

Λίπανση: καλό θα είναι για να γίνει ολοκληρωμένη λίπανση, πριν από οποιαδήποτε ενέργεια σας, να προχωρήσετε σε ανάλυση εδάφους. Είναι μια απλή και οικονομική μέθοδος. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας και να σας δώσουμε, όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες.

Αποστάσεις φύτευσης: στις νανες ποικιλίες φασολιάς (15 – 20 εκ. πάνω στην γραμμή και 60 – 80 εκ. γραμμή από γραμμή καλλιέργειας) και στις αναρριχώμενες ποικιλίες φασολιάς (15 – 20 εκ. πάνω στην γραμμή και 90 – 120 εκ. γραμμή από γραμμή καλλιέργειας).

Υποστύλλωση φασολιάς: οι νανες ποικιλιες, δεν είναι δύσκολες στην υποστύλλωση τους. Το μέγιστο ύψος τους φτάνει τα 60 εκ. και με ένα – δυο πασάλους, ύψους έως 1 μ. μπορείτε να στηρίξετε τα φυτά σας. Οι αναρριχώμενες όμως ποικιλίες φασολιάς, μπορούν να φτάσουν τα 2 – 3 μ. ύψος. Για την στήριξη τους, στην χώρα μας, χρησιμοποιούμε, ξερές καλαμόβεργες, 2 – 3 μ. μήκους. Τοποθετούμε μια, δίπλα σε κάθε φυτό και τις ενώνουμε στην κορυφή. Θυμίζουν την ινδιάνικη σκηνή… Το φυτό της φασολιάς, πλέκεται γύρω από το καλάμι και αναρριχάτε σε όλο το μήκος του καλαμιού.

Καλλιέργεια σε γλάστρες ή δοχεία: ΝΑΙ… επιλέξτε μια μεγάλη και βαθιά γλάστρα (διαμέτρου τουλάχιστον 30 εκ. και βάθους 40 – 50 εκ.). Γεμίστε την με πλούσιο βιολογικό υπόστρωμα, κατάλληλο για καλλιέργεια λαχανικών και προσέξτε οι οπές στράγγισης στην βάση της, να είναι καλά ανοιγμένες και αρκετές. Προσοχή, πρέπει να στραγγίζουν καλά… Σε γλάστρες, με την παραπάνω διάμετρο, χωράνε έως 8 φυτά. Ανοίξτε τρύπες με το χέρι σας  και τοποθετήστε 1 σπόρο σε βάθος 3 – 5 εκ. Τέλος σκεπάστε τους σπόρους, με το υπόστρωμα και ποτίστε καλά. Η γλάστρα, πρέπει να είναι κοντά σε έναν τοίχο, ώστε τα φυτά της φασολιάς να στηριχθούν σε μία πέργκολα ή σε καλάμια που θα ακομπούν σε αυτόν. Η καλλιέργεια της φασολιάς σε γλάστρα, δεν είναι εύκολη, δεν είναι όμως και ακατόρθωτη. Επιλέγουμε ΜΟΝΟ νανες ποικιλίες, που δεν μεγαλώνουν πολύ, προσέχουμε να μην μείνει στεγνό το υπόστρωμα και τέλος επιλέγουμε μια τοποθεσία στο σπίτι μας, που θα ήτανε ιδανικό να είχε 4 – 5 ώρες την ημέρα, άμεσο, πρωινό ηλιακό φως…

Ποτίσματα στην φασολιά: είναι απαιτικό φυτό και τα ποτίσματα πρέπει να γίνονται με προσοχή και με μέθοδο. Η έλλειψη ποτισμάτων, μπορεί να οδηγήσει σε πτώση ανθέων (μείωση της παραγωγής) και σε κακόσχηματισμένους λοβούς. Οπότε στα στάδια της ανθοφορίας και του σχηματισμού των λοβών, δεν πρέπει να λείψει το αρδευτικό νερό, από το φυτό. Αυτό που προετείνετε είναι, στην αρχή ο όγκος νερού να είναι αρκετός και πλούσιος και σταδιακά το αρδευτικό νερό, να μειωθεί από το αρκετό στο μέτριο. Δηλαδή ο όγκος του νερού στην αρχή είναι αρκετός και σταδίακα όταν τα φυτά αποκτήσουν ύψος και ανθοφορία η ποσότητα να μειώνετε στο μέτριο. Σε καμία περίπτωση, δεν προτείνετε, το νερό να ”λιμνάζει” γύρω από τα φυτά. Η καλύτερος μέθοδος άρδευσης για την καλλιέργεια της φασολιάς είναι αυτής της σταγόνας.

Πως και πότε γίνεται η συγκομιδή της φασολιάς;  α) φρέσκα φασολάκια: η συγκομιδή των λοβών, ξεκινάει δύο με δυόμισι μήνες μετά την σπορά και γίνεται χειρονακτικά. Ο λοβός έχει αποκτήσει το επιθυμητό μέγεθος, οι σπόροι του λοβού, δεν είναι πολύ εμφανείς, δηλαδή δεν έχουν μεγαλώσει πολύ μέσα στον λοβό και τέλος το χρώμα του λοβού, γίνεται ανοιχτό πράσινο. Η συγκομιδή στα φρέσκα φασολάκια, γίνεται κάθε 2 με 5 ημέρες και διαρκεί 1 μήνα στις νανες ποικιλίες και 2 μήνες στις αναρριχώμενες. β) ξερά φασόλια: όταν οι λοβοί αποκτήσουν ένα χαρακτηριστικό καστανοκόκκινο χρώμα και πριν ξεραθούν τελείως, ξεκινάει η συγκομιδή των ”ξερών” φασολιών. Η εργασία αυτή, πραγματοποιείται τις πρωινές ώρες, χειρονακτικά και όπως αναφέραμε, δεν αφήνουμε οι λοβοί να ξεραθούν εντελώς, γιατί οι σπόροι θα πέσουν στο έδαφος. Η συγκομιδή γίνεται σταδιακά σε χέρια (2 έως 3). Αφαιρούμε τους λοβούς, από τα φυτά, τους ξεβλουδίζουμαι, αφαιρούμε τους σπόρους και τους οδηγούμε για ξήρανση (βλέπε παρακάτω).

Διατήρηση και αποθήκευση: τα χλωρά φασόλια, μετά τη συγκομιδή τους, πρέπει να καταναλώνονται γρήγορα γιατί υποβαθμίζεται η ποιότητα τους. Μπορείτε όμως, να τα συντηρήσετε για 10 ημέρες, σε ψυγείο, με θερμοκρασίες 5 – 6°C και σχετική υγρασία 90 – 95%. Για τη συντήρηση τους οι σπόροι που προορίζονται για ξηρά φασόλια, μετά τη συγκομιδή αποθηκεύονται σε χώρους που αερίζονται καλά. Η μέση θερμοκρασία να είναι στους 5 – 12⁰C και η σχετική υγρασία στο 40 – 50%. Με τις παραπάνω συνθήκες είναι δυνατή η αποθήκευση των σπόρων μέχρι και 6 μήνες χωρίς να έχουν μειωθεί τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά.

Προσβολές από έντομα: Θρίπας, Αλευρώδεις, Βρούχος, Τετράνυχος, Φυλλορύκτης, Κρεμμυδοφάγος, Σιδηροσκόληκας, Κάμπια των λοβων.

Προσβολές από μύκητες – βακτήρια: Βοτρύτης, Σκωρίαση, Ανδρομυκώσεις, Πύθιο, Καπνιά, Ωίδιο, Ανθράκωση.

Προσβολές από ιώσεις: Ιός του μωσαϊκού του φασολιού, Κίτρινο μωσαϊκο του φασολιού.

 

ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΦΑΣΟΛΙΑΣ 

1) Τα φασόλια είναι καλή πηγή φυτικής πρωτεΐνης. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μισή κούπα φασολιών προσφέρει στον οργανισμό μας περίπου 7 γρ. πρωτεϊνών, δηλαδή ίδια ποσότητα που παίρνουμε από 30 γρ. κοτόπουλο, ψάρι ή κρέας.

2) Είναι πολύ καλή πηγή διαλυτών φυτικών ινών κι έτσι συμβάλλουν στη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων, που επιβαρύνουν τη λειτουργία της καρδιάς. Βοηθούν ιδιαίτερα το καρδιαγγειακό μας σύστημα.

3) Περιέχουν αρκετό σίδηρο και έτσι ενισχύουν την αιμοποίηση.

4) Αποτελούν πηγή ασβεστίου.

5) Είναι πηγή φυλλικού οξέος. Το φυλλικό οξύ ανήκει στην ομάδα των βιταμινών του συμπλέγματος Β. Έρευνες έχουν δείξει ότι το φυλλικό οξύ, εκτός από την αιμοποίηση, συμβάλλει και στην πρόληψη καρδιοπαθειών και καρκίνου.

6) Λόγω του χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη τους, διατηρούν χαμηλά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

7) Έρευνες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση τριών μερίδων φασολιών εβδομαδιαίως προστατεύει τον οργανισμό και, λόγω των φυτικών ινών και των αντιοξειδωτικών, μειώνει τον κίνδυνο χρόνιων παθήσεων, όπως του καρκίνου.

8) Πλούσια σε φυτικές ίνες, τα φασόλια βοηθούν το πεπτικό σύστημα να λειτουργεί κανονικά, εμποδίζοντας φαινόμενα δυσκοιλιότητας. Κάθε γεύμα πλούσιο σε φυτικές ίνες καλό είναι να συνοδεύεται με άφθονα υγρά, που συμβάλλουν στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου.

9) Τα φασόλια μάς δημιουργούν αίσθημα πληρότητας και μας κάνουν να νιώθουμε περισσότερο χορτάτοι. Ετσι αποφεύγουμε να καταναλώνουμε επιπλέον τροφές και ταυτόχρονα περιορίζουμε σημαντικά τις θερμίδες που συσσωρεύει ο οργανισμός μας. Ωστόσο τα φασόλια λόγω του περιβλήματός τους συχνά μπορούν να προκαλέσουν τυμπανισμό, το λεγόμενο «φούσκωμα». Ατομα με παθήσεις του γαστρεντερικού, όπως σπαστική κολίτιδα, έλκος, γαστρίτιδα, οισοφαγίτιδα, καλό είναι να τα καταναλώνουν σε μικρές ποσότητες ή και καθόλου. Οι φακές, συγκριτικά, είναι πιο εύπεπτες.

 

ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΦΑΣΟΛΙΑΣ 

Ολόκληροι οι λοβοί, βράζονται και σερβόρονται σε σαλάτες, σαν συνοδευτικά με ψάρι και κρέας, μαγειρεύνται γιαχνί, τηγανητοί κ.α. Οι ανώριμοι σπόροι (χάντρες κ.α.), μαγειρεύονται βραστοί, γαιχνί ή ψητοί.

Βρώσιμο μέρος του φυτού: ολόκληρος ο λοβός (χλωρά φασολάκια ή φρέσκα) ή μόνο ο αποξηραμένος σπόρος του λοβού (χάντρες, ξεκούκια κ.α.).

Πώς καθαρίζoνται τα φρέσκα φασολάκια; α) αφαιρούμε από κάθε φασολάκι ξεχωριστά, το κοτσανάκι, β) αν φαίνεται σκληρή η ακριανή «μυτούλα» απ’ την άλλη πλευρά, την αφαιρείτε κι εκείνη, γ) το κόβετε στη μέση και ελέγχετε αν έχει έντονες ίνες περιμετρικά. Συνήθως τα πολύ φρέσκα, τρυφερά και τραγανά φασολάκια, που σπάνε αμέσως στα δύο, δεν έχουν ανάγκη από καθάρισμα ινών -ελέγξτε επιτόπου την παρτίδα. Αν είναι πιο εύκαμπτα και αντιστέκονται στο σπάσιμο, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα δείτε «κλωστούλες» στην ένωση, οι οποίες πρέπει να αφαιρεθούν γύρω γύρω με τη βοήθεια ενός κοφτερού μαχαιριού. δ) ξεπλένετε καλά τα φρέσκα φασολάκια με άφθονο νερό.

 

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ – ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ 

1) Οι σπόροι που διαθέτουμε, είναι πιστοποιημένοι βιολογικοί, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό, που ορίζει τους κανόνες παραγωγής και πιστοποίησης τους.

2) Επιλέγουμε βιολογικούς σπόρους, ΜΟΝΟ από κορυφαίες σπορό-παραγωγικές εταιρίες. Αυτές ακολουθούν όλες τις διαδικασίες, ώστε να διαθέτουν υψηλά επίπεδα βλάστησης και να είναι απαλλαγμένοι από παθογόνα.

3) Είναι όλοι αναπαραγόμενοι και ελεύθεροι πνευματικών δικαιωμάτων. Μπορείτε να τους να τους διατηρείτε και να τους αποθηκεύσετε για μελλοντική χρήση, χωρίς κανένα πρόβλημα.

4) Δεν είναι γενετικά τροποποιημένοι (Μεταλλαγμένοι) ούτε Υβρίδια. Ανήκουν στην κατηγορία, των βελτιωμένων ποικιλιών και παραδοσιακών ποικιλιών.

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΣΠΟΡΟΙ ;

Οι σπόροι που έχουν παραχθεί, από φυτά, στα οποία εφαρμόζεται η βιολογική καλλιέργεια. Το αγρόκτημα που γίνεται η παραγωγή τους, ελέγχεται ώστε να γίνεται η εφαρμογή της βιολογικής γεωργίας και οι σπόροι που θα παραχθούν, να πληρούν τις προϋποθέσεις και να είναι κατάλληλοι για την αγορά.

Οι συμβατικοί σπόροι, πριν συσκευαστούν απολυμαίνονται με χημικά. Στους βιολογικούς σπόρους η απολύμανση τους γίνεται με φυσικούς τρόπους (π.χ. χρήση χαμηλών θερμοκρασιών).

Γιατί να επιλέξω τους βιολογικούς σπόρους;

– γιατί είναι σημαντικό για εμάς, αλλά και τις επόμενες γενιές, να διατηρηθούν οι παραδοσιακοί σπόροι. Επιλέγοντας βιολογικούς σπόρους, σας δίνεται η δυνατότητα να καλλιεργήσετε μια παραδοσιακή ποικιλία και να διατηρήσετέ σπόρους για δική σας χρήση.

– γιατί θα δοκιμάσετε ξεχωριστές – αυθεντικές γεύσεις.

– επειδή παράγονται σε κτήματα που καλλιεργούνται βιολογικά, είναι καλά προσαρμοσμένοι σε αυτές τις συνθήκες καλλιέργειας. Οπότε είναι μία ιδανική πρόταση, για κτήματα που θα εφαρμόσουν την βιολογική γεωργία ή άλλες οικολογικές μεθόδους καλλιέργειας.

– γιατί είναι μια έμπρακτη στήριξη, στην προσπάθεια που γίνεται, για μια βιώσιμη γεωργία, που σέβεται την βιοποικιλότητα και το περιβάλλον γενικότερα.