Κολοκυθάκι του Μιλάνου (8 ΦΥΤΑ)

Παραδοσιακή ποικιλία κολοκυθιού, ανοιχτής επικονίασης.

Καλλιεργείται από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε όλη τη Βόρεια Ιταλία.

Φυτό όρθιας ανάπτυξης (σχηματίζει θάμνο).

Σχηματίζει καρπούς κυλινδρικούς, με λεία φλούδα, σκούρου πράσινου χρώματος. Σάρκα λευκού – κρεμ χρώματος, με ωραία γεύση.

Πολύ καλή επιλογή για μαγειρικές χρήσεις. Δοκιμάστε το στη σχάρα, στο τηγάνι με λίγο σκόρδο, ή βραστό. 

Συγκομίστε τους καρπούς του, όταν έχουν μήκος 15 έως 20 εκ..

Μπορεί να καλλιεργηθεί υπαίθρια.

 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑΣ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑΣ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ

Χώρα προέλευσης ποικιλίας: Ιταλία, περιοχή του Μιλάνου.

Καλλιεργείται από: αρχές του 19ου αιώνα, πρώτη αναφορά, σε βιβλία της εποχής.

Οι δικές μας παρατηρήσεις: σχηματίζει πολύ σκούρα – πράσινα κολοκυθάκια. Αυτό το χρώμα των καρπών, αρέσει σε πολλούς πελάτες μας, κυρίως στη νότια Ελλάδα. Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της ποικιλίας, είναι ότι το φυτό δεν είναι μεγάλου μεγέθους, οπότε εξοικονομείτε χώρο στον κήπο σας.

Πού μπορεί να καλλιεργηθεί στη χώρα μας: μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλη την Ελλάδα.

Βάρος καρπού: 150 – 300 γρ.

Χρώμα φλούδας: σκούρο πράσινο

Χρώμα σάρκας: λευκό

Σχήμα καρπού: κυλινδρικό

Διάρκεια ζωής του φυτού: ετήσιο

Γεύση: γλυκιά

Βράβευση ποιότητας ποικιλίας: –

Μεταφύτευση – συγκομιδή: 50 – 60 ημέρες (σε ιδανικές συνθήκες)

Κατάλληλη για επαγγελματική καλλιέργεια; ΟΧΙ

Κατάλληλη για οικιακό λαχανόκηπο; ΝΑΙ

Απόδοση (παραγωγικότητα): αρκετά παραγωγική

Συσκευασία για ερασιτέχνες: δισκάκι των 8 φυτών

Συσκευασία για επαγγελματίες: δίσκος 77 – 150 φυτών (κατόπιν συνεννόησης)

Πιστοποίηση βιολογικών φυτών – φορέας: ΔΗΩ

Έλεγχος φυτοϋγείας: ΚΕΠΠΥΕΛ Γιαννιτσών

 

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΑΣ

Οικογένεια: Cucurbitaceae

Επιστημονική ονομασία: Cucurbita pepo L.

Καταγωγή κολοκυθιού: κεντρική Αμερική (Ν. Μεξικό μέχρι Ν.Α. Η.Π.Α.).

Άλλες ονομασίες: καλοκαιρινό κολοκυθάκι, κολοκύνθη η κοινή 

Διεθνείς ονομασίες: Summer Sguash, Courgette, Zucchini, Calabacines, Zucchino, Mo Gwa, Tinda, Sommerkürbis, Tikvica, Kabaczek, Kабачок, 夏のスカッシュ.

Τύποι στο κολοκυθάκι: 1) Διαχωρισμός με βάση το σχήμα των καρπών: υπάρχουν ποικιλίες με διαφορετικά σχήματα, α) κυλινδρικό, β) σφαιρικό ή ωοειδές, γ) ροπαλόσχημο. 2) Διαχωρισμός με βάση το χρώμα της φλούδας: α) ανοιχτό πράσινο χρώμα ή λευκά, β) σκούρο πράσινο ή πράσινα, γ) κίτρινο σκούρο ή ανοιχτό.

Απαιτήσεις της κολοκυθιάς σε κλίμα: φυτό της θερμής εποχής. Είναι πολύ ευπαθές στις χαμηλές θερμοκρασίες. Απαιτεί θερμοκρασίες, πάνω από τους 18 °C. Άριστες θερμοκρασίες για την ανάπτυξη της, είναι από τους 18 – 24 °C. Μέγιστη είναι 32 °C και ελάχιστη, 10 °C. Ηλιόλουστος και ξηρός καιρός, είναι ο ιδανικότερος για το σχηματισμό των καρπών του.

Απαιτήσεις της κολοκυθιάς σε έδαφος: σε γόνιμα, καλά αεριζόμενα, ελαφρά ή μέσης σύστασης, που στραγγίζουν καλά. Ιδανικό PH: 6 – 7.

Λίπανση: καλό θα είναι, για να γίνει ολοκληρωμένη λίπανση, πριν από οποιαδήποτε ενέργεια σας, να προχωρήσετε σε ανάλυση εδάφους. Είναι μια απλή και οικονομική μέθοδος. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας και να σας δώσουμε όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι, η κολοκυθιά έχει πολύ καλά αποτελέσματα σε έδαφος που είναι πλούσιο σε οργανική ουσία και η προσθήκη βιολογικής κοπριάς ή η χλωρή λίπανση, μπορούν να επιφέρουν πολύ καλά αποτελέσματα.

Αποστάσεις φύτευσης: 50 – 70 εκ. πάνω στη γραμμή (φυτό από φυτό) και 100 – 120 εκ., μεταξύ των γραμμών καλλιέργειας.

Καλλιέργεια κολοκυθιού σε γλάστρες ή δοχεία: α) Οι γλάστρες ή τα δοχεία που θα καλλιεργήσετε κολοκυθάκια, πρέπει να έχουν βάθος, τουλάχιστον 50 – 60 εκ. και η διάμετρος τους, στο επάνω μέρος, να είναι τουλάχιστον 30 εκ. Πρέπει να προσέξετε, ώστε οι οπές στράγγισης στη βάση τους, να είναι καλά ανοιχτές ή να ανοίξετε και άλλες, ώστε το νερό του ποτίσματος, να στραγγίζει καλά, από το υπόστρωμα. β) Επιλέξτε, βιολογικό υπόστρωμα για καλλιέργεια καρποφόρων λαχανικών. Αποφύγετε αυτά που έχουν σβόλους ή πέτρες, γιατί θα εμποδίσουν το σχηματισμό των ριζών. Εάν έχετε δικό σας υπόστρωμα π.χ. από κομποστοποίηση και είναι καλά απολυμασμένο, κοσκινίστε το καλά και “σπάστε” με τα χέρια σας τυχόν σβόλους, όταν το τοποθετείτε στη γλάστρα. γ) Αφού γεμίσετε τις γλάστρες σας με το υπόστρωμα, ανοίξτε με το χέρι σας τρύπες, για να φυτέψετε τα φυτά του κολοκυθιού. Τοποθετούμε τα φυτά στο υπόστρωμα και τα σκεπάζουμε με προσοχή, ώστε η ρίζα του φυτού να είναι όλη μέσα στο υπόστρωμα. Ποτίζουμε ελαφρά, γύρω από κάθε φυτό. Σε κάθε γλάστρα, με διάμετρο 30 εκ., τοποθετούμε 1 φυτό κολοκυθιού. δ) Διατηρείστε το υπόστρωμα της γλάστρας σταθερά υγρό, με μικρές ποσότητες νερού, καθ΄ όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό για την υγεία των φυτών, όταν ποτίζετε, το νερό να πέφτει στο υπόστρωμα και όχι στα φύλλα. Η περιττή και άσκοπη υγρασία στα φύλλα, είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει μυκητιάσεις. ε) Τοποθετήστε τις γλάστρες σας, σε σημείο με αρκετή ηλιοφάνεια (6 – 8 ώρες την ημέρα). Όταν οι θερμοκρασίες της άνοιξης ανεβούν, τότε μπορείτε να τις μεταφέρετε σε ημισκιερή θέση. ζ) Τέλος, επιλέξτε ποικιλία κολοκυθάκι, με όρθια – θαμνώδη ανάπτυξη. Σημεία Προσοχής: 1) Το υπόστρωμα που θα επιλέξετε, πρέπει να είναι το κατάλληλο. Χώμα από τον κήπο ή αποξηραμένα φύλλα, δεν έχουν συνήθως τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία, για μια ικανοποιητική ανάπτυξη των φυτών. 2) Τα φυτά που μεγαλώνουν σε γλάστρα, μεγαλώνουν σε έναν περιορισμένο χώρο. Πρέπει να προσθέτετε, ανά τακτά χρονικά διαστήματα (ανά 15 ημέρες), υγρά βιολογικά λιπάσματα, ώστε να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους, σε θρεπτικά στοιχεία. 3) Κρατάμε σταθερά υγρό το έδαφος, χωρίς αυτό να ”λιμνάζει” γύρω από τα φυτά. Τακτικά ποτίσματα με μικρό όγκο νερού, είναι καλύτερα από τα αραιά, που το νερό δίνεται σε μεγάλες ποσότητες. Η καλύτερη μέθοδος ποτίσματος, είναι αυτή της σταγόνας. Υπάρχουν στην αγορά αρκετές προτάσεις, για πότισμα με σταγόνα, στις γλάστρες του μπαλκονιού. 4) Ανά 15 – 20 ημέρες, εφαρμόστε στο έδαφος και στα φύλλα, ήπια βιολογικά φυτοπροστατευτικά προϊόντα ή εφαρμόστε δικές σας τεχνικές φυτοπροστασίας. Η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης (εντόμων – μυκήτων κ.α.).

Ποτίσματα στο κολοκυθάκι: είναι φυτό απαιτητικό στο νερό. Σε εποχές με χαμηλές θερμοκρασίες, ποτίζουμε τα φυτά της κολοκυθιάς κάθε 3 – 4 ημέρες και τις ζεστές περιόδους του καλοκαιριού, κάθε 1 – 2 ημέρες.

Επιλέγουμε να ποτίζουμε με τη μέθοδο της σταγόνας και προσέχουμε το νερό να μην ”λιμνάζει”, γύρω από τα φυτά.

Άλλες εργασίες: βοτάνισμα ή σκάλισμα αγριόχορτων, έλεγχος για εχθρούς και ασθένειες. 

Πώς και πότε γίνεται η συγκομιδή στο κολοκυθάκι; Όταν οι καρποί φτάσουν στο κατάλληλο μέγεθος για κάθε ποικιλία, π.χ. 8 – 15 εκ., ξεκινάει η συγκομιδή τους. Το χρονικό διάστημα, που απαιτείται συνήθως, από τη μεταφύτευση έως και τη συγκομιδή, είναι 40 – 65 ημέρες (ανάλογα την ποικιλία).

Η συγκομιδή γίνεται χειρωνακτικά, με ένα μαχαίρι. Κόβουμε λίγο πάνω από τον καρπό (στον ποδίσκο).

Διατήρηση και αποθήκευση: τα κολοκυθάκια διατηρούνται 1 – 2 ημέρες σε θερμοκρασίες δωματίου. Εάν θέλουμε να παρατείνουμε τη συντήρηση τους, μπορούμε να τα τοποθετήσουμε στη συντήρηση, συγκεκριμένα στο συρτάρι που έχει λιγότερη υγρασία. Πριν τα βάλετε στο ψυγείο, μην τα βρέξετε. Σε αυτές τις συνθήκες, μπορούν να διατηρηθούν, ως και μια εβδομάδα.

Προσβολές από έντομα: Αφίδες ή ψείρες, Τετράνυχος, Αλευρώδεις, Καραφατμέ, Υλέμια.

Προσβολές από μύκητες – βακτήρια: Περονόσπορος, Ωίδιο, Βοτρύτης, Ανθράκωση, Βακτηριακή μάρανση.

Προσβολές από ιώσεις: Μωσαϊκό της αγγουριάς, Μωσαϊκό της καρπουζιάς, Μωσαϊκό της κολοκυθιάς.

 

ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΥΘΙΟΥ 

Τα κολοκυθάκια, περιέχουν νερό κατά 90% και σε 100 γραμμάρια, αντιστοιχούν μόλις 15 θερμίδες.

Αποτελούν πολύ καλή πηγή μαγγανίου και βιταμίνης C ( Η βιταμίνη C και το μαγγάνιο προστατεύουν τους ιστούς, από τις βλαβερές ελεύθερες ρίζες).

Οι φυτικές ίνες στο κολοκύθι, βοηθούν επίσης, στη διατήρηση της χαμηλής χοληστερίνης.

Τα κολοκυθάκια και κυρίως οι σπόροι τους, έχουν την κουρκουμπιτασίνη, που συμβάλει στη μείωση της εμφάνισης καρκίνου του προστάτη και των πνευμόνων.

Στη ναυτία και τους εμετούς των εγκύων, ο χυμός του κολοκυθιού είναι αντιεμετικός.

Οι κολοκυθοανθοί, είναι πλούσιοι σε βιταμίνη Α.

Βρώσιμο μέρος του φυτού: καρπός, άνθη

Χρήσεις: καταναλώνεται ωμό ή  μαγειρεμένο. Ωμά τα κολοκυθάκια, τα προσθέτουμε σε σαλάτες, όταν ο καρπός είναι μικρού μεγέθους και τρυφερός.

Μαγειρεμένα τα κολοκυθάκια, τα βρίσκουμε σε πολλά καλοκαιρινά πιάτα. Γεμιστά, σε τουρλού (μπριάμ), με αυγολέμονο, τηγανητά, σε πίτες και ομελέτες.

Τα κολοκυθάκια μικρού μεγέθους, είναι ιδανικά για ατμό, βράσιμο ή ωμά στη σαλάτα. Τα μεγαλύτερου μεγέθους, είναι κατάλληλα για μαγείρεμα και τέλος, τα στρόγγυλα, είναι κατάλληλα για γέμισμα.

Τι είναι οι κολοκυθοανθοί και οι κολοκυθοκορφάδες; είναι τα αρσενικά και τα θηλυκά άνθη του κολοκυθιού, που έχουν χρήση στη μαγειρική. Πως τα ξεχωρίζουμε και γιατί; Οι κολοκυθοανθοί, είναι τα αρσενικά άνθη του κολοκυθιού. Βρίσκονται διάσπαρτα πάνω στο φυτό, η βάση τους είναι πολύ λεπτή (ο ποδίσκος είναι μακρύς) και είναι ανοιχτά. Οι κολοκυθοκορφάδες, είναι τα θηλυκά άνθη του κολοκυθιού. Είναι και αυτά διάσπαρτα πάνω στο φυτό, η βάση τους είναι διογκωμένη (έχει μια μικρή μπαλίτσα), ο ποδίσκος τους κοντός, τα άνθη τους είναι κλειστά και πάνω στα πέταλα τους έχουν στίγματα. Τα αρσενικά άνθη, είναι περισσότερα σε σχέση με τα θηλυκά πάνω στο φυτό και δεν σχηματίζουν καρπούς (κολοκυθάκια), γιατί στη βάση τους δεν έχουν ωοθήκη. Αντίθετα, τα θηλυκά, έχουν ωοθήκες και είναι αυτά που σχηματίζουν τους καρπούς.

Γιατί τους λέμε κολοκυθοανθούς και κολοκυθοκορφάδες; τα αρσενικά σχηματίζουν μόνο άνθη, ενώ τα θηλυκά καρπούς, που φέρουν άνθος στην κορυφή τους (κολοκυθό – κορφή). Οπότε, εάν δείτε στην αγορά, ένα κολοκυθάκι που έχει μαζί και άνθος, είναι κολοκυθοκορφάς (θηλυκό άνθος), ενώ εάν είναι μόνο άνθος, πολύ ανοιχτό, είναι συνήθως κολοκυθοανθός (αρσενικό άνθος). Γιατί πρέπει να τα ξεχωρίζουμε; όπως αναγράφουμε παραπάνω, τα αρσενικά είναι μόνο άνθη, οπότε η συγκομιδή τους, δεν θα επηρεάσει την παραγωγικότητα του φυτού σε καρπούς. Ενώ τα θηλυκά, επειδή δίνουν καρπούς, πρέπει να συλλέγονται με προσοχή και συνήθως, η συλλογή τους είναι μαζί με τους καρπούς. Τι πρέπει να προσέξουμε κατά τη συγκομιδή τους; καλό θα είναι, η συγκομιδή των ανθέων να γίνεται πρωινές ώρες, γιατί οι θερμοκρασίες είναι ηπιότερες. Αμέσως μετά τη συγκομιδή, τοποθετήστε τους όρθιους, μέσα σε ένα σκεύος με λίγο νερό. Η βάση τους, δηλαδή (ο ποδίσκος), να ακουμπάει στο νερό. Με αυτόν τον τρόπο, θα τους διατηρήσετε φρέσκους, μέχρι τη μεταφορά τους στην κουζίνα. Η συγκομιδή τους, γίνεται με ένα κλαδευτήρι (κόβουμε το άνθος στον ποδίσκο).

Οι κολοκυθοκορφάδες, συνήθως, τηγανίζονται με χυλό αλευριού και είναι ένας απίστευτος μεζές. Από την άλλη, οι κολοκυθοανθοί, είναι πολύ τρυφεροί και εύκαμπτοι, ιδανικοί για γέμισμα με ρύζι, στο φούρνο, στην κατσαρόλα ή ακόμη και πανέ στο τηγάνι. Αποτελούν επίσης, νόστιμη προσθήκη σε πιάτα όπως, τουρλού (μπριάμ), γεμιστά, τσιγαριστά χόρτα και σε υπέροχες χορτόπιτες, με βλίτα και άλλα εποχικά λαχανικά.