Κολοκυθάκι του Μιλάνου (8 ΦΥΤΑ)

Παραδοσιακή ποικιλία κολοκυθιού, ανοιχτής επικονίασης.

Καλλιεργείται από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε όλη την Βόρεια Ιταλία.

Φυτό όρθιας ανάπτυξης (σχηματίζει θάμνο).

Σχηματίζει καρπούς κυλινδρικούς, με λεία φλούδα, σκούρου πράσινου χρώματος. Σάρκα λευκού – κρεμ χρώματος, με ωραία γεύση.

Πολύ καλή επιλογή για μαγειρικές χρήσεις. Δοκιμάστε το στην σχάρα, στο τηγάνι με λίγο σκόρδο, ή βραστό. 

Συγκομίστε τους καρπούς του, όταν έχουν μήκος 15 έως 20 εκ..

Μπορεί να καλλιεργηθεί υπαίθρια.

 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑΣ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑΣ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ

Χώρα προέλευσης ποικιλίας: Ιταλία, περιοχή του Μιλάνου.

Καλλιεργείται από: αρχές του 19ου αιώνα, πρώτη αναφορά, σε βιβλία της εποχής.

Οι δικές μας παρατηρήσεις: σχηματίζει πολύ σκούρα – πράσινα κολοκυθάκια. Αυτό το χρώμα των καρπών, αρέσει σε πολλούς πελάτες μας, κυρίως στην νότια Ελλάδα. Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της ποικιλίας, είναι ότι το φυτό δεν είναι μεγάλου μεγέθους, οπότε εξοικονομείτε χώρο στον κήπο σας.

Που μπορεί να καλλιεργηθεί στην χώρα μας: μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλη την Ελλάδα.

Βάρος καρπού: 150 – 300 γρ.

Χρώμα φλούδας: σκούρο πράσινο

Χρώμα σάρκας: λευκό

Σχήμα καρπού: κυλινδρικό

Διάρκεια ζωής του φυτού: ετήσιο

Γεύση: γλυκιά

Βράβευση ποιότητας ποικιλίας: –

Μεταφύτευση – συγκομιδή: 50 – 60 ημέρες (σε ιδανικές συνθήκες)

Κατάλληλη για επαγγελματική καλλιέργεια; ΟΧΙ

Κατάλληλη για οικιακό λαχανόκηπο; ΝΑΙ

Απόδοση (παραγωγικότητα): αρκετά παραγωγική

Συσκευασία για ερασιτέχνες: δισκάκι των 8 φυτών

Συσκευασία για επαγγελματίες: δίσκος 77 – 150 φυτών (κατόπιν συνεννόησης)

Πιστοποίηση βιολογικών φυτών – φορέας: ΔΗΩ

Έλεγχος φυτοϋγείας: ΚΕΠΠΥΕΛ Γιαννιτσών

 

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΑΣ

Οικογένεια: Cucurbitaceae

Επιστημονική ονομασία: Cucurbita pepo L.

Καταγωγή κολοκυθιού: Κεντρική Αμερική (Ν. Μεξικό μέχρι Ν.Α. Η.Π.Α.).

Άλλες ονομασίες: καλοκαιρινό κολοκυθάκι, κολοκύνθη η κοινή.

Διεθνείς ονομασίες: Summer sguash, Courgette, Zucchini, Calabacines, Zucchino.

Απαιτήσεις της κολοκυθιάς σε κλίμα: φυτό της θερμής εποχής. Είναι πολύ ευπαθές στις χαμηλές θερμοκρασίες. Απαιτεί θερμοκρασίες, πάνω από τους 18 °C. Άριστες θερμοκρασίες για την ανάπτυξη της, είναι από τους 18 – 24 °C. Μέγιστη είναι 32 °C και ελάχιστη 10 °C. Ηλιόλουστος και ξηρός καιρός, είναι ιδανικός για τον σχηματισμό των καρπών της.

Απαιτήσεις της κολοκυθιάς σε έδαφος: σε γόνιμα, καλά αεριζόμενα, ελαφρά ή μέσης σύστασης, που στραγγίζουν καλά. Ιδανικό PH: 6 – 7.

Λίπανση: καλό θα είναι για να γίνει ολοκληρωμένη λίπανση, πριν από οποιαδήποτε ενέργεια σας, να προχωρήσετε σε ανάλυση εδάφους. Είναι μια απλή και οικονομική μέθοδος. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας και να σας δώσουμε, όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες. Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι η κολοκυθιά έχει πολύ καλά αποτελέσματα, σε έδαφος που είναι πλούσιο σε οργανική ουσία και η προσθήκη βιολογικής κοπριάς ή η χλωρή λίπανση, μπορούν να δώσουν πολύ καλά αποτελέσματα.

Αποστάσεις φύτευσης: 50 – 70 εκ. πάνω στην γραμμή (φυτό από φυτό) και 100 – 120 εκ., μεταξύ των γραμμών καλλιέργειας.

Καλλιέργεια σε γλάστρες ή δοχεία: ΟΧΙ

Ποτίσματα στην κολοκυθιά: είναι φυτό απαιτητικό στο νερό. Σε εποχές με χαμηλές θερμοκρασίες, ποτίζουμε τα φυτά της κολοκυθιάς κάθε 3 – 4 ημέρες και τις ζεστές περιόδους του καλοκαιριού, κάθε 1 – 2 ημέρες.

Επιλέγουμε να ποτίζουμε με την μέθοδο της σταγόνας και προσέχουμε το νερό να μην ”λιμνάζει”, γύρω από τα φυτά.

Άλλες εργασίες: βοτάνισμα ή σκάλισμα αγριόχορτων, έλεγχος για εχθρούς και ασθένειες. 

Πως και πότε γίνεται η συγκομιδή της κολοκυθιάς; όταν οι καρποί φτάσουν στο κατάλληλο μέγεθος για κάθε ποικιλία, π.χ. 10 – 15 εκ., ξεκινάει η συγκομιδή τους. Το χρονικό διάστημα, που απαιτείται συνήθως, από την μεταφύτευση έως και την συγκομιδή, είναι 40 – 65 ημέρες (ανάλογα την ποικιλία).

Η συγκομιδή γίνεται χειρωνακτικά, με ένα μαχαίρι. Κόβουμε λίγο πάνω από τον καρπό (στον ποδίσκο).

Διατήρηση και αποθήκευση: τα κολοκυθάκια διατηρούνται 1 – 2 ημέρες σε θερμοκρασίες δωματίου. Εάν θέλουμε να παρατείνουμε την συντήρηση τους, μπορούμε να τα τοποθετήσουμε στην συντήρηση, συγκεκριμένα στο συρτάρι που έχει λιγότερη υγρασία. Πριν τα βάλετε στο ψυγείο μην τα βρέξετε. Σε αυτές τις συνθήκες, μπορούν να διατηρηθούν, ως και μια εβδομάδα.

Προσβολές από έντομα: αφίδες ή ψείρες, τετράνυχος, αλευρώδεις, καραφατμέ, υλέμια.

Προσβολές από μύκητες – βακτήρια: περονόσπορος, ωίδιο, βοτρύτης, ανθράκωση, βακτηριακή μάρανση.

Προσβολές από ιώσεις: μωσαϊκό της αγγουριάς, μωσαϊκό της καρπουζιάς, μωσαϊκό της κολοκυθιάς.

 

ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑΣ 

Τα κολοκυθάκια περιέχουν νερό κατά 90% και σε 100 γραμμάρια αντιστοιχούν μόλις 15 θερμίδες.

Αποτελούν πολύ καλή πηγή μαγγανίου και βιταμίνης C (βιταμίνη C και το μαγγάνιο προστατεύει τους ιστούς από τις βλαβερές ελεύθερες ρίζες).

Οι φυτικές ίνες στο κολοκύθι, βοηθούν επίσης στη διατήρηση της χαμηλής χοληστερίνης.

Τα κολοκυθάκια και κυρίως οι σπόροι τους, έχουν την κουρκουμπιτασίνη, που συμβάλουν στην μείωση της εμφάνισης καρκίνου του προστάτη και των πνευμόνων.

Στην ναυτία και εμετούς των εγκύων, ο χυμός του κολοκυθιού είναι αντιεμετικός.

Οι κολοκυθοανθοί, είναι πλούσιοι σε βιταμίνη Α.

Βρώσιμο μέρος του φυτού: καρπός, άνθη

Χρήσεις: καταναλώνεται ωμό ή  μαγειρεμένο. Ωμά το κολοκυθάκια, το προσθέτουμε σε σαλάτες, όταν ο καρπός είναι μικρού μεγέθους και τρυφερός.

Μαγειρεμένα τα κολοκυθάκια, τα βρίσκουμε σε πολλά καλοκαιρινά πιάτα. Γεμιστά, σε τουρλού (μπριάμ), με αυγολέμονο, τηγανητά, σε πίτες και ομελέτες.

Τα κολοκυθάκια μικρού μεγέθους, είναι ιδανικά για ατμό, βράσιμο ή ωμά στη σαλάτα. Τα μεγαλύτερου μεγέθους, είναι κατάλληλα για μαγείρεμα και τέλος τα στρόγγυλα κατάλληλα για γέμισμα.

Κολοκυθοανθοί και κολοκυθοκορφάδες: είναι τα αρσενικά και τα θηλυκά άνθη του κολοκυθιού, που έχουν χρήση στην μαγειρική.

Οι κολοκυθοκορφάδες (θηλυκά άνθη), συνήθως τηγανίζονται με χυλό αλευριού και είναι ένας απίστευτος μεζές. Οι κολοκυθοκορφάδες, συγκομίζονται από το φυτό, και τα άνθη αυτά είναι κλειστά.

Οι κολοκυθοανθοί (αρσενικά άνθη), συγκομίζονται από το φυτό τις πρωινές ώρες, όπου τα άνθη αυτά είναι ανοιχτά σαν χωνιά, και είναι πολύ τρυφεροί και εύκαμπτοι, ιδανικοί για γέμισμα με ρύζι, στον φούρνο, στην κατσαρόλα ή ακόμη και πανέ στο τηγάνι. Αποτελούν επίσης νόστιμη προσθήκη σε πιάτα όπως, τουρλού (μπριάμ), γεμιστά, τσιγαριστά χόρτα και σε υπέροχες χορτόπιτες, με βλίτα και άλλα εποχικά λαχανικά. Οι κολοκυθοανθοί, είναι τα άνθη που είναι στους καρπούς και αυτά είναι ανοιχτά.