Βιολογικοί σπόροι, παραδοσιακής ποικιλίας μελιτζάνας.
Καταγωγή από την Ουκρανία.
Φυτό χαμηλό, που φτάνει σε ύψος τα 50 – 60 εκ. αρκετά παραγωγικό.
Σχηματίζει μακρόστενους καρπούς, μήκους περίπου 20 εκ. και βάρους 200 γρ. Η επιδερμίδα τους είναι μωβ χρώματος, λεία και γυαλιστερή.
Είναι μια ποικιλία για καλοφαγάδες. Η μεταξένια λευκή σάρκα της, είναι πολύ γλυκιά και αποτελεί μια αγαπημένη ποικιλία για κηπουρούς και σεφ, σε όλο τον κόσμο.
Ιδανική για καλλιέργεια από ερασιτέχνες κηπουρούς.
Αποδίδει καλύτερα, σε περιοχές με δροσερά καλοκαίρια.
Υπαίθρια και θερμοκηπιακή καλλιέργεια. Μπορείτε να την καλλιεργήσετε και σε μεγάλες βαθιές γλάστρες, που στραγγίζουν καλά.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑΣ ΜΕΛΙΤΖΑΝΑΣ DIAMOND
Χώρα προέλευσης ποικιλίας: Ουκρανία
Καλλιεργείται από: 1993, πρώτη καταγραφή. Ανακαλύφθηκε τυχαία, από ένα Αμερικάνο συλλέκτη και από τότε η καλλιέργεια της, εξαπλώθηκε παγκόσμια.
Οι δικές μας παρατηρήσεις: κλασική μακριά μελιτζάνα, από την Ουκρανία. Φυτό παραγωγικό, καρπός νόστιμος. Αποδίδει καλύτερα, σε δροσερές περιοχές της χώρας μας. Ιδανική για καλλιέργεια, από ερασιτέχνες κηπουρούς.
Που μπορεί να καλλιεργηθεί στην χώρα μας: αποδίδει καλύτερα, σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές της χώρας μας.
Ιδανική εποχή καλλιέργειας: άνοιξη – καλοκαίρι – αρχές φθινοπώρου (στην νότια Ελλάδα μέχρι αρχές χειμώνα)
Τύπος μελιτζάνας: μακρόστενη, κυλινδρική
Ύψος φυτού: 50 – 60 εκ.
Μήκος καρπού: 20 – 25 εκ.
Βάρος καρπού: 150 – 200 γρ.
Χρώμα καρπού: σκούρο μωβ
Σχήμα καρπού: μακρόστενο – κυλινδρικό
Μεταφύτευση – συγκομιδή: 100 – 120 ημέρες
Βράβευση ποιότητας ποικιλίας: –
Κατάλληλη για επαγγελματική καλλιέργεια; ΟΧΙ
Κατάλληλη για οικιακό λαχανόκηπο; ΝΑΙ
Απόδοση (παραγωγικότητα): αρκετά παραγωγική
Πιστοποίηση βιολογικών σπόρων – φορέας: ECOCERT
Πιστοποίηση ανασυσκευασίας βιολογικών σπόρων – φορέας: ΔΗΩ
Άδεια συσκευασίας και διακίνησης σπόρων: ΚΕΠΠΥΕΛ Γιαννιτσών
ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΠΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΛΙΤΖΑΝΑ
Επίπεδο δυσκολίας φυτρώματος (από 1 – 3): 2 (μέτριο)
Αριθμός σπόρων/γρ: 200 – 280 σπόροι (εξαρτάται από την ποικιλία και την χρονιά)
Μούλιασμα σπόρων: δεν είναι απαραίτητο, όμως εάν μουλιάσετε τους σπόρους, για 6 – 8 ώρες πριν την σπορά, τότε είναι πιθανό να βελτιώσετε την φυτρωτικότητα τους.
Εποχή σποράς: Ιανουάριος – Μάρτιος (σε σπορείο με ελεγχόμενη θερμοκρασία) Απρίλιος – Ιούνιος (απευθείας στο έδαφος), όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές, για την φυτρωτικότητα της. Σε ορεινές περιοχές ή περιοχές με δροσερή άνοιξη, η σπορά απευθείας στο έδαφος, ξεκινάει από τις αρχές Μάιου, έως αρχές Ιουνίου. Στην νότια Ελλάδα, σε περιοχές με ζεστό φθινόπωρο, μπορεί να γίνει σπορά μέσα καλοκαιριού και καλλιέργεια, μέχρι τα μέσα χειμώνα.
Υλικά σποράς: 1) μικρές γλάστρες (διαμέτρου 7 – 9 εκ. και βάθους 10 – 15 εκ.) ή δίσκοι σποράς ανάλογων μεγεθών, 2) βιολογικό υπόστρωμα ή καλά απολυμασμένο compost, 3) ποταμίσια άμμος ή κοσκινισμένη τύρφη, για την κάλυψη του σπόρου, 4) ετικέτες για την σήμανση του δίσκου με την ποικιλία ή το είδος που καλλιεργείτε, 5) ποτιστήρι με μικρές τρύπες, ώστε το νερό ποτίσματος, να πέφτει απαλά στο έδαφος και να μην ξεσκεπάζει τους σπόρους, 6) θερμόμετρο.
Πως και που σπέρνουμε: γεμίζουμε μικρές γλάστρες ή δίσκους σποράς, με έτοιμο βιολογικό υπόστρωμα. Με την μύτη ενός μολυβιού, κάνουμε στο κέντρο της γλάστρας ή του δίσκου, μια μικρή τρύπα, βάθους 3 – 5 εκ. Σε αυτή την οπή, τοποθετούμε 2 – 4 σπόρους και τους σκεπάζουμε απαλά, με άμμο ή καλά κοσκινισμένη τύρφη. Ποτίζουμε απαλά και με προσοχή ώστε να μην ξεσκεπάσουμε τους σπόρους. Μετά το φύτρωμα των σπόρων, σε κάθε θήκη σποράς ή στην γλάστρα, αφήνουμε ένα νεαρό φυτό μαρουλιού.
Βάθος σποράς: 3 – 5 εκ.
Ποτίσματα στο σπορείο: διατηρείστε σταθερά, ελαφρά υγρό, το υπόστρωμα στο σπορείο σας. Είναι προτιμότερο, να ποτίζετε συχνά με μικρές ποσότητες νερού, παρά αραιά και με μεγάλες ποσότητες, που είναι πιθανό να σαπίσουν τους σπόρους ή να δημιουργήσουν άλλα προβλήματα στα νεαρά σπορόφυτα.
Βασικές απαιτήσεις φυτρωτικότητας σπόρου – χρόνος: εμφάνιση βλαστιδίου σε 8 έως 15 ημέρες, σε θερμοκρασία εδάφους 18 – 22°C και θερμοκρασία περιβάλλοντος 22 – 24°C την ημέρα και 18 – 20°C , την νύχτα.
Χρονικό διάστημα από την σπορά έως την μεταφύτευση: ανάλογα τις συνθήκες (θερμοκρασία, υγρασία, φως), περίπου 40 – 60 ημέρες.
Πότε μεταφυτεύουμε: όταν η ρίζα έχει ”πλέξει” καλά στο υπόστρωμα, ο βλαστός είναι στιβαρός και τα φύλλα είναι καλά σχηματισμένα. Το ύψος του σπορόφυτου, πρέπει να είναι 15 – 20 εκ. και να έχουν σχηματιστεί 4 – 5 πραγματικά φύλλα.
Αριθμός φυτών/m²: 2 – 4 φυτά.
ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΑΣ
Οικογένεια: Solanaceae
Επιστημονική ονομασία: Solanum melongena L.
Καταγωγή μελιτζάνας: Ινδία
Άλλες ονομασίες: Μελιζάνα, Βαζανιά, Μελιντζάνα.
Διεθνείς ονομασίες: Eggplant, Aubergine, Melanzana, Vânătă, Patlıcan, Berenjena, Баклажан, Плави патлиџан, الباذنجان, 茄子.
Γενικά στοιχεία για την μελιτζάνα: ανακαλύφθηκε, στις νότιες περιοχές της Ινδίας. Οι Ινδοί την χρησιμοποιούσαν τότε στη διατροφή τους, χωρίς όμως να τη καλλιεργούν συστηματικά. Η πρώτη συστηματική της καλλιέργεια, ξεκίνησε στην Κίνα τον 5ο αιώνα π.Χ. Πέρασε αρκετός καιρός, μέχρι να έρθει η μελιτζάνα στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στην Ιταλία. Αυτό έγινε το 14ο αιώνα μ.Χ. όπου ξεκίνησε η καλλιέργεια της στη Γηραιά Ήπειρο, για διακοσμητικούς μόνο σκοπούς και όχι για τροφή λόγω της πικρής της γεύσης, που απέτρεπε τους Ευρωπαίους να την εντάξουν στο διαιτολόγιό τους. Περίπου το 18ο αιώνα, άρχισε η μελιτζάνα να χρησιμοποιείται στην Ευρώπη, στη διατροφή και από τότε, έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα καλοκαιρινά λαχανικά.
Τύποι μελιτζάνας: 1) Διαχωρισμός με βάση το σχήμα τους. α) μακρόστενοι καρποί, σε σχήμα μπαστούνι ή οβάλ. Είναι πιο συνηθισμένος τύπος και αυτός που υπάρχει σε πληθώρα στην αγορά. β) μελιτζάνες με πολύ λεπτούς καρπούς, που έχουν σχήμα που θυμίζει φίδι. Είναι γνωστές και μελιτζάνες της Ιαπωνίας. γ) πολύ μικροί στρόγγυλοι καρποί, που τους βρίσκουμε κυρίως στην Ασία. δ) μελιτζάνες σε σχήμα δάκρυ, με πορτοκαλί ή κόκκινο χρώμα στην φλούδα. Οι καρποί είναι πολύ πικροί και έχουν συγκεκριμένη μαγειρική χρήση. Είναι γνωστές ως Αφρικάνικες μελιτζάνες ή μελιτζάνες της Αιθιοπίας. 2) Διαχωρισμός με βάση το χρώμα της φλούδας. α) ιώδες χρώμα, β) λευκό χρώμα, γ) ανοιχτό πράσινο χρώμα, δ) μωβ χρώματος, ε) πορτοκαλί και κόκκινο χρώμα.
Απαιτήσεις της μελιτζάνας σε κλίμα: φυτό θερμής εποχής. Απαιτεί υψηλότερες θερμοκρασίες, από την Τομάτα και την Πιπεριά. Για την μελιτζάνα η άριστη θερμοκρασία εδάφους, είναι οι 30°C , με όρια τους 25 – 35°C . Κατά την περίοδο ανάπτυξης των φυτών, οι άριστες θερμοκρασίες είναι, 22 – 30°C την ημέρα και 18 – 24°C την νύχτα.
Έχει παρατηρηθεί ότι, οι μακρόστενες ποικιλίες μελιτζάνας, είναι πιο ανθεκτικές στις υψηλές θερμοκρασίες, από τις φλάσκες (φούσκες).
Απαιτήσεις της μελιτζάνας σε έδαφος: αποδίδει καλύτερα σε ελαφρά και μέσης σύστασης εδάφη, που στραγγίζουν καλά και είναι γόνιμα. Το άριστο ph, εδάφους για την καλλιέργεια της μελιτζάνας είναι 5.5 έως 7.2. Σε βαριά εδάφη που συγκρατούν υγρασία, είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθούν προβλήματα, στο ριζικό σύστημα. Επίσης θα πρέπει να δοθεί προσοχή, στην αλατότητα του εδάφους και του νερού άρδευσης. Εάν τα ποσοστά της αλατότητας, είναι πάνω από το επιθυμητό, η ανάπτυξη των φυτών της μελιτζάνας, θα είναι περιορισμένη.
Λίπανση: καλό θα είναι για να γίνει ολοκληρωμένη λίπανση, πριν από οποιαδήποτε ενέργεια σας, να προχωρήσετε σε ανάλυση εδάφους. Είναι μια απλή και οικονομική μέθοδος. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας και να σας δώσουμε, όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες.
Αποστάσεις φύτευσης: 50 – 70 εκ. μεταξύ των φυτών (απόσταση φυτό με φυτό) και 80 – 120 εκ. μεταξύ των γραμμών καλλιέργειας.
Πως στηρίζουμε τα φυτά της μελιτζάνας; σε υπαίθρια καλλιέργεια, στηρίζουμε τα φυτά της μελιτζάνας, σε έναν πάσσαλο ύψους 1 – 1.5 μ. Κάθε φυτό, στηρίζεται στον πάσσαλο και δένεται με σπάγκο ανά διαστήματα για να μην σπάσει από έναν άνεμο ή το βάρος του. Στα θερμοκήπια, η στήριξη των φυτών της μελιτζάνας, μπορεί να γίνει όπως στο ύπαιθρο με πάσσαλο ή με σπάγκο που δένεται, στον σκελετό του θερμοκηπίου. Ο σπάγκος δένεται στην μία άκρη του στον σκελετό και η άλλη άκρη του δένεται με χαλαρή θηλιά, στον βλαστό της μελιτζάνας. Το φυτό τυλίγεται γύρω από τον σπάγκο, όσο μεγαλώνει. Προσοχή, για να στηρίξουμε τα φυτά της μελιτζάνας σε έναν σπάγκο, πρέπει να υπολογίσουμε τα εξής: α) ότι η κατασκευή του θερμοκήπιο μας, αντέχει το βάρος των φυτών, β) ο σπάγκος, να είναι καλής ποιότητας και ειδικός για στήριξη φυτών, γιατί είναι πιθανό να σπάσει από το βάρος των φυτών, γ) η θηλιά στην βάση των φυτών, να είναι χαλαρή, για να μην ”πνίξει” τον βλαστό της μελιτζάνας.
Τα φυτά της μελιτζάνας, και στην υπαίθρια και στην θερμοκηπιακή καλλιέργεια, πρέπει να τα στηρίξουμε όταν φτάσουν στο ύψος τον 30 – 40 εκ. δηλαδή, λίγο μετά την μεταφύτευση τους στο έδαφος.
Καλλιέργεια σε γλάστρες ή δοχεία: Η καλλιέργεια της μελιτζάνας σε δοχεία ή γλάστρες, θεωρείται σχετικά εύκολη, εάν ακολουθήσετε μερικούς βασικούς κανόνες. α) η γλάστρες ή τα δοχεία που θα καλλιεργήσετε μελιτζάνες, πρέπει να έχουν βάθος, τουλάχιστον 60 – 80 εκ. και η διάμετρος τους, στο επάνω μέρος να είναι τουλάχιστον 40 εκ. Πρέπει να προσέξετε, ώστε οι οπές στράγγισης στην βάση τους να είναι καλά ανοιχτές ή να ανοίξετε και άλλες, ώστε το νερό του ποτίσματος, να στραγγίζει καλά, από το υπόστρωμα. β) επιλέξτε, βιολογικό υπόστρωμα για καλλιέργεια λαχανικών (ειδικότερα, αυτά που είναι κατάλληλα για την καλλιέργεια καρποφόρων λαχανικών). Αποφύγετε αυτά που έχουν σβόλους ή πέτρες, γιατί θα εμποδίσουν τον σχηματισμό των ριζών. Εάν έχετε δικό σας υπόστρωμα (και είναι καλά απολυμασμένο), από κομποστοποίηση, κοσκινίστε το καλά και ”σπάστε” με τα χέρια σας τυχόν σβόλους, όταν το τοποθετείτε στην γλάστρα. γ) αφού γεμίσουμε τις γλάστρες μας με το υπόστρωμα, ανοίγουμε με το χέρι μας τρύπες, για να φυτέψουμε τα φυτά της μελιτζάνας. Τοποθετούμε τα φυτά στο υπόστρωμα και τα σκεπάζουμε, με προσοχή ώστε η ρίζα του φυτού να είναι όλη μέσα στο υπόστρωμα. Ποτίζουμε ελαφρά, γύρω από κάθε φυτό. Σε κάθε γλάστρα, με διάμετρο 30 – 40 εκ. τοποθετούμε ένα φυτό. δ) μόλις το φυτό της μελιτζάνας, φτάσει σε ύψος 30 – 40 εκ. βάζουμε μέσα στην γλάστρα ένα πάσσαλο, για να στηρίζουμε το φυτό. Εναλλακτικά το στηρίζουμε στον τοίχο ή σε μια πέργκολα. ζ) διατηρείστε το υπόστρωμα της γλάστρας σταθερά υγρό, με μικρές ποσότητες νερού, καθ΄ όλη την διάρκεια της καλλιέργειας. ε) τοποθετήστε τις γλάστρες σας, σε σημείο με αρκετή ηλιοφάνεια (6 – 8 ώρες την ημέρα). Όταν οι θερμοκρασίες της άνοιξης ανεβούν, μεταφέρετε τις γλάστρες σας, σε ημι-σκιερή θέση. ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ: 1) επιλέξτε για την καλλιέργεια της γλάστρας, μικρόκαρπες (μίνι) ποικιλίες μελιτζάνας. 2) το υπόστρωμα που θα επιλέξετε, πρέπει να είναι το κατάλληλο. Χώμα από τον κήπο ή αποξηραμένα φύλλα, δεν έχουν συνήθως τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία, για μια ικανοποιητική ανάπτυξη των φυτών. 3) τα φυτά που μεγαλώνουν σε γλάστρα, μεγαλώνουν σε έναν περιορισμένο χώρο. Πρέπει να προσθέτετε, ανά τακτά χρονικά διαστήματα (ανά 15 ημέρες), υγρά βιολογικά λιπάσματα, ώστε να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους, σε θρεπτικά στοιχεία. Προσοχή την εποχή της ανθοφορίας και του σχηματισμού καρπών. 4) κρατάμε σταθερά υγρό το έδαφος, χωρίς αυτό να ”λιμνάζει” γύρω από τα φυτά. Τακτικά ποτίσματα, με μικρό όγκο νερού είναι καλύτερα, από τα αραιά που το νερό δίνεται σε μεγάλες ποσότητες. Η καλύτερο μέθοδος ποτίσματος, είναι αυτή της σταγόνας. Υπάρχουν στην αγορά, αρκετές προτάσεις, για πότισμα με σταγόνα στις γλάστρες του μπαλκονιού. 5) ανά 15 – 20 ημέρες, εφαρμόστε στο έδαφος και στα φύλλα, ήπια βιολογικά φυτοπροστατευτικά προϊόντα ή εφαρμόστε δικές σας τεχνικές φυτοπροστασίας. Η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης (εντόμων – μυκήτων κ.α.).
Ποτίσματα στην μελιτζάνα: είναι απαιτητικό φυτό, στο αρδευτικό νερό. Η έλλειψη νερού, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ποιότητα των φυτών και των φύλλων (κίτρινα φύλλα και πικροί, μικρού μέγεθος καρποί). Η συχνότητα των αρδεύσεων και η ποσότητα τους είναι συνάρτηση της εποχής καλλιέργειας. Το επιθυμητό είναι, να διατηρείτε η υγρασία σε ικανοποιητικά επίπεδα, χωρίς να λείπει το νερό, ούτε όμως και να ”λιμνάζει” γύρω από τα φυτά. Ποτίσματα μικρού όγκου, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, είναι τα επιθυμητά. Ως μέθοδο άρδευσης, επιλέξτε την μέθοδο της σταγόνας (στάγδην).
Εμπειρικά θα λέγαμε, ότι την άνοιξη 2 ποτίσματα την εβδομάδα, είναι ικανά να καλύψουν τις ανάγκες της μελιτζάνας σε νερό. Το καλοκαίρι, η άρδευση των φυτών, μπορεί να είναι καθημερινή ή ανά δύο ημέρες. Η συχνότητα των ποτισμάτων, είναι συνάρτηση του εδάφους που γίνεται η καλλιέργεια.
Πως και πότε γίνεται η συγκομιδή της μελιτζάνας; ανάλογα με την ποικιλία, η συγκομιδή των καρπών της μελιτζάνας, ξεκινάει 2.5 έως 3.5 μήνες, μετά την μεταφύτευση των φυτών στο έδαφος. Πότε είναι έτοιμος ο καρπός της μελιτζάνας για συγκομιδή; ένας πρακτικός τρόπος, για να καταλάβουμε εάν ένας καρπός μελιτζάνας είναι ώριμος είναι ο εξής: με τον αντίχειρα μας, πιέζουμε την επιφάνεια του καρπού. Όταν μετά την πίεση, δούμε ότι το σημείο που πιέσαμε, επιστρέφει στην προτέρα του θέση, ο καρπός είναι άγουρος. Ενώ όταν πιέζουμε και το αποτύπωμα επί της επιφάνειας του καρπού παραμένει, σημαίνει, ότι η σάρκα του καρπού έχει μαλακώσει και είναι ώριμος, άρα έτοιμος για συγκομιδή.
Η συγκομιδή των καρπών γίνεται διαδοχικά (σε χέρια). Με ένα ψαλίδι, κόβουμε τους καρπούς με ένα κομμάτι μίσχου (το κλαδάκι που συγκρατεί τον καρπό στο φυτό). Επειδή, ο μίσχος και ο κάλυκας του καρπού, έχουν αγκάθια, καλό θα είναι κατά την συγκομιδή, να φοράτε γάντια.
Διατήρηση και αποθήκευση: α) συντήρηση μελιτζάνας: οι καρποί της μελιτζάνας, είναι πολύ ευαίσθητοι στις χαμηλές θερμοκρασίες. Σε θερμοκρασίες κάτω από τους 8°C, η φλούδα τους μαυρίζει και οι ιστοί της σάρκας της σκληραίνουν και βυθίζονται. Ιδανική θερμοκρασία αποθήκευσης για την μελιτζάνα είναι από τους 8 έως τους 12°C. Σε αυτή την θερμοκρασία, μπορούν να διατηρηθούν έως και 2 εβδομάδες. β) κατάψυξη μελιτζάνας: α) πλένουμε τις μελιτζάνες, σχολαστικά, β) τις στραγγίζουμε, γ) τις τεμαχίζουμε σε ροδέλες ή κυβάκια, δ) τις τοποθετούμε στην κατάψυξη, μέσα σε σακούλες τροφίμων.
Προσβολές από έντομα: Τετράνυχος, Αφίδες, Αλευρώδεις, Φυλλορύκτες, Θρίπες.
Προσβολές από μύκητες – βακτήρια: Βοτρύτης, Ριζοκτόνια, Βερτιτσιλλίωση, Φυτόφθορα, Ωίδιο, Ανθράκωση, Κερκόσπορα, Φουζαρίωση, Αλτερνάρια.
Προσβολές από ιώσεις: Μωσαϊκό της Τομάτας, Μωσαϊκό του Αγγουριού, Ίωση της Μελιτζάνας.
ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ – ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ
1) Οι σπόροι που διαθέτουμε, είναι πιστοποιημένοι βιολογικοί, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό, που ορίζει τους κανόνες παραγωγής και πιστοποίησης τους.
2) Επιλέγουμε βιολογικούς σπόρους, ΜΟΝΟ από κορυφαίες σπορό-παραγωγικές εταιρίες. Αυτές ακολουθούν όλες τις διαδικασίες, ώστε να διαθέτουν υψηλά επίπεδα βλάστησης και να είναι απαλλαγμένοι από παθογόνα.
3) Είναι όλοι αναπαραγόμενοι και ελεύθεροι πνευματικών δικαιωμάτων. Μπορείτε να τους να τους διατηρείτε και να τους αποθηκεύσετε για μελλοντική χρήση, χωρίς κανένα πρόβλημα.
4) Δεν είναι γενετικά τροποποιημένοι (Μεταλλαγμένοι) ούτε Υβρίδια. Ανήκουν στην κατηγορία, των βελτιωμένων ποικιλιών και παραδοσιακών ποικιλιών.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΣΠΟΡΟΙ ;
Οι σπόροι που έχουν παραχθεί, από φυτά, στα οποία εφαρμόζεται η βιολογική καλλιέργεια. Το αγρόκτημα που γίνεται η παραγωγή τους, ελέγχεται ώστε να γίνεται η εφαρμογή της βιολογικής γεωργίας και οι σπόροι που θα παραχθούν, να πληρούν τις προϋποθέσεις και να είναι κατάλληλοι για την αγορά.
Οι συμβατικοί σπόροι, πριν συσκευαστούν απολυμαίνονται με χημικά. Στους βιολογικούς σπόρους η απολύμανση τους γίνεται με φυσικούς τρόπους (π.χ. χρήση χαμηλών θερμοκρασιών).
Γιατί να επιλέξω τους βιολογικούς σπόρους;
– γιατί είναι σημαντικό για εμάς, αλλά και τις επόμενες γενιές, να διατηρηθούν οι παραδοσιακοί σπόροι. Επιλέγοντας βιολογικούς σπόρους, σας δίνεται η δυνατότητα να καλλιεργήσετε μια παραδοσιακή ποικιλία και να διατηρήσετέ σπόρους για δική σας χρήση.
– γιατί θα δοκιμάσετε ξεχωριστές – αυθεντικές γεύσεις.
– επειδή παράγονται σε κτήματα που καλλιεργούνται βιολογικά, είναι καλά προσαρμοσμένοι σε αυτές τις συνθήκες καλλιέργειας. Οπότε είναι μία ιδανική πρόταση, για κτήματα που θα εφαρμόσουν την βιολογική γεωργία ή άλλες οικολογικές μεθόδους καλλιέργειας.
– γιατί είναι μια έμπρακτη στήριξη, στην προσπάθεια που γίνεται, για μια βιώσιμη γεωργία, που σέβεται την βιοποικιλότητα και το περιβάλλον γενικότερα.