Βιολογικοί σπόροι, παραδοσιακής ποικιλίας πεπονιού.
Αρχαία ποικιλία πεπονιού, γνωστή και ως ο βάτραχος της Μπολόνια. Για πολλούς αιώνες ήτανε πολύ διαδεδομένη στην Ιταλία, όμως με την εμφάνιση άλλων ποικιλιών και υβριδίων, η καλλιέργεια της περιορίστηκε. Ο λόγος είναι ότι, η φλούδα της είναι αρκετά μεγάλη και η γεύση της ”παράξενη” γι’ αυτό που θεωρούμε πεπόνι στις ημέρες μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι τα πεπόνια του μεσαίωνα, δεν ήτανε τόσο γλυκά όσο τα σημερινά. Στην Ιταλία είναι γνωστή και ως «Brutto ma Buono», που μεταφράζεται σε «άσχημο αλλά καλό».
Φυτό έρπουσας ανάπτυξης, μέτρια παραγωγικό.
Σχηματίζει στρόγγυλους καρπούς, βάρους έως 2.5 κιλών. Η φλούδα τους είναι οδοντωτή, παράξενη και άσχημη, με κίτρινα και πράσινα στίγματα κατά την πλήρη ωρίμανση.
Η σάρκα είναι πορτοκαλί χρώματος, με πολύ ιδιαίτερη γεύση. Είναι αλμυρή, πικάντικη και πολύ δυνατή, σε σχέση με τα σημερινά πεπόνια. Το άρωμα της είναι φτωχό.
Αρκετά καλή αντοχή σε ξερικές συνθήκες καλλιέργειας.
Ιδανική για καλλιέργεια από ερασιτέχνες κηπουρούς.
Υπαίθρια καλλιέργεια.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑΣ ΠΕΠΟΝΙΟΥ ZATTA
Χώρα προέλευσης ποικιλίας: Ιταλία, περιοχή της Μπολόνια
Καλλιεργείται από: 1600. Περιγράφεται το 1614, από τον Giacomo Castelvetro στο βιβλίο του, «Τα φρούτα, τα βότανα και τα λαχανικά της Ιταλίας».
Οι δικές μας παρατηρήσεις: Πολύ σπάνιο πεπόνι, ελαφρά αλμυρό και πικάντικο… μια ποικιλία του μεσαίωνα, με γεύσεις άλλης εποχής, τότε που τα πεπόνια δεν ήτανε τόσο γλυκά, όσο σήμερα… Παράξενη αλλά ενδιαφέρουσα ή όπως λένε οι Ιταλοί, άσχημη αλλά νόστιμη.
Που μπορεί να καλλιεργηθεί στην χώρα μας: σε όλη την Ελλάδα την άνοιξη και το καλοκαίρι, όταν οι θερμοκρασίες είναι κατάλληλες για την καλλιέργεια του πεπονιού.
Ιδανική εποχή σποράς: από Φεβρουάριο έως και τον Ιούνιο
Ιδανική εποχή καλλιέργειας: άνοιξη – καλοκαίρι
Τύπος πεπονιού: Πεπόνια Κανταλούπες: σχήμα καρπών σφαιρικό, με χαρακτηριστικές μικρές αυλακώσεις, κατά μήκος και φλοιό με ανώμαλη σκληρή πολύ δικτυωτή επιφάνεια.
Βάρος καρπού: έως 2.5 κιλά με μέσο βάρος 1.5 κιλά (διάμετρος καρπού 20 – 25 εκ.)
Χρώμα σάρκας: πράσινο – πορτοκαλί
Χρώμα φλούδας: αρχικά πράσινο και κίτρινο με λίγο πράσινο κατά την πλήρη ωρίμανση.
Σχήμα καρπού: σφαιρικό – πεπλατυσμένο
Βράβευση ποιότητας ποικιλίας: –
Σπορά – συγκομιδή: 120 – 140 ημέρες (σε ιδανικές συνθήκες καλλιέργειας)
Μεταφύτευση – συγκομιδή: 85 – 95 ημέρες (σε ιδανικές συνθήκες)
Κατάλληλη για επαγγελματική καλλιέργεια; OXI
Κατάλληλη για οικιακό λαχανόκηπο; ΝΑΙ
Απόδοση (παραγωγικότητα): μέτρια παραγωγική
Πιστοποίηση βιολογικών σπόρων – φορέας: CCPB
Πιστοποίηση ανασυσκευασίας βιολογικών σπόρων – φορέας: ΔΗΩ
Άδεια συσκευασίας και διακίνησης σπόρων: ΚΕΠΠΥΕΛ Γιαννιτσών
ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΠΟΡΑΣ ΣΤΟ ΠΕΠΟΝΙ
Επίπεδο δυσκολίας φυτρώματος (από 1 – 3): 1 (εύκολο)
Αριθμός σπόρων/γρ: 30 έως 35 σπόροι (ανάλογα την ποικιλία και την χρονιά παραγωγής σπόρου)
Μούλιασμα σπόρων: δεν είναι απαραίτητο. Όμως εάν τοποθετήσουμε τους σπόρους σε ένα δοχείο με χλιαρό νερό για 24 ώρες, πριν την σπορά, εκτός από την βελτίωση της φυτρώτικότητας τους (μαλακώνει η εξωτερική τους επιφάνεια), ελέγχουμε και την ποιότητα τους. Αυτοί που επιπλέουν στην επιφάνεια, τους αφαιρούμε και δεν τους σπέρνουμε.
Εποχή σποράς: από αρχές της άνοιξης, έως και τις αρχές καλοκαιριού.
Βασικές απαιτήσεις φυτρωτικότητας σπόρου – χρόνος: όταν η θερμοκρασία εδάφους ή υποστρώματος είναι πάνω από τους 20°C και η θερμοκρασία του περιβάλλοντος από 18 έως 22°C, οι σπόροι του πεπονιού, θα βλαστήσουν σε 5 – 10 ημέρες.
Βάθος σποράς: 2 έως 4 εκ.
Πόση είναι η διάρκεια ζωής (βλαστικότητα) των σπόρων πεπονιάς; σε ιδανικές συνθήκες αποθήκευσης, οι σπόροι του πεπονιού, έχουν διάρκεια ζωής 4 – 5 χρόνια.
ΠΩΣ ΣΠΕΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΕΠΟΝΙΑ (μέθοδος): το πεπόνι, μπορούμε να το σπείρουμε απευθείας στο έδαφος ή να το σπείρουμε σε δίσκους σποράς και να μεταφυτέψουμε τα φυτά στο έδαφος, όταν είναι έτοιμα. Παρακάτω, θα περιγράψουμε και τις δύο τεχνικές.
ΣΠΟΡΑ ΠΕΠΟΝΙΟΥ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ
α) Προετοιμασία εδάφους για την σπορά: Αφού οριοθετήσουμε την καλλιεργήσιμη έκταση, σκάβουμε με ένα πατόφτυαρο ή φρεζάρουμε, σε βάθος 20 – 30 εκ., φροντίζοντας να σπάσουμε και τυχόν σβώλους χώματος, που θα εμποδίσουν τη βλαστικότητα των σπόρων και ισιώνουμε με μια τσουγκράνα το έδαφος.
β) Σπορά Πεπονιού: με ένα ξύλο με μυτερή άκρη, τραβήξτε ευθείες γραμμές, βάθους έως 4 εκ., οι οποίες θα απέχουν μεταξύ τους έως 2 μέτρα Μέσα σε αυτές τις γραμμές, ρίξτε σπόρους, που να απέχουν μεταξύ τους έως 40 έως 60 εκ.. Ακολουθεί το σκέπασμα των σπόρων, με κοσκινισμένο χώμα. Στη συνέχεια κάνουμε ένα χορταστικό πότισμα, με ένα ποτιστήρι που φέρει ”φυσούνα”, για να μην παρασύρουμε τους σπόρους, σε μεγαλύτερο βάθος. Διατηρήστε μια σχετική υγρασία στο έδαφος (χωρίς το νερό να λιμνάζει), ώστε να βοηθήσετε τους σπόρους να φυτρώσουν. Ακολουθεί το αραίωμα των νεαρών φυτών.
Αραίωμα των νεαρών φυτών: επειδή οι σπόροι που ρίχνουμε στις γραμμές, θα φυτρώσουν ακανόνιστα και σε μια θέση μπορεί να υπάρχουν πολλά φυτά, πρέπει να τα αφαιρέσουμε και να αφήσουμε ένα κάθε θέση. Έτσι το φυτό που θα αφήσουμε να αναπτυχθεί, θα έχει τον χώρο (και χωρίς τον ανταγωνισμό των άλλων), να αναπτύξει το καλύτερο δυνατό μέγεθος φύλλων και ρίζας. Η διαδικασία είναι απλή. Αφαιρούμε όλα τα φυτά, τραβώντας από το έδαφος και αφήνουμε ένα σε κάθε θέση. Πότε κάνουμε το αραίωμα των νεαρών φυτών πεπονιού; 15 – 20 ημέρες, μετά το φύτρωμα των σπόρων.
ΣΠΟΡΑ ΠΕΠΟΝΙΟΥ ΣΕ ΔΙΣΚΟΥΣ ΣΠΟΡΑΣ
Πως και που σπέρνουμε: γεμίζουμε μικρές γλάστρες ή δίσκους σποράς, με έτοιμο βιολογικό υπόστρωμα. Με την μύτη ενός μολυβιού, κάνουμε στο κέντρο της γλάστρας ή του δίσκου, μια μικρή τρύπα, βάθους έως 4 εκ. Σε αυτή την οπή, τοποθετούμε 3 – 4 σπόρους και τους σκεπάζουμε απαλά, με άμμο ή καλά κοσκινισμένη τύρφη. Ποτίζουμε απαλά και με προσοχή ώστε να μην ξεσκεπάσουμε τους σπόρους. Μετά το φύτρωμα των σπόρων, σε κάθε θήκη σποράς ή στην γλάστρα, αφήνουμε ένα νεαρό φυτό πεπονιού.
Ποτίσματα στο σπορείο: διατηρείστε σταθερά, ελαφρά υγρό, το υπόστρωμα στο σπορείο σας. Είναι προτιμότερο, να ποτίζετε συχνά με μικρές ποσότητες νερού, παρά αραιά και με μεγάλες ποσότητες, που είναι πιθανό να σαπίσουν τους σπόρους ή να δημιουργήσουν άλλα προβλήματα στα νεαρά σπορόφυτα.
Υλικά σποράς: 1) μικρές γλάστρες (διαμέτρου 3 – 5 εκ. και βάθους έως 10 εκ.) ή δίσκοι σποράς ανάλογων μεγεθών, 2) βιολογικό υπόστρωμα ή καλά απολυμασμένο compost, 3) ποταμίσια άμμος ή κοσκινισμένη τύρφη, για την κάλυψη του σπόρου, 4) ετικέτες για την σήμανση του δίσκου με την ποικιλία ή το είδος που καλλιεργείτε, 5) ποτιστήρι με μικρές τρύπες, ώστε το νερό ποτίσματος, να πέφτει απαλά στο έδαφος και να μην ξεσκεπάζει τους σπόρους, 6) θερμόμετρο.
Χρονικό διάστημα από την σπορά έως την μεταφύτευση: ανάλογα τις συνθήκες (θερμοκρασία, υγρασία, φως), περίπου 30 – 40 ημέρες.
Πότε μεταφυτεύουμε: όταν η ρίζα έχει σχηματιστεί καλά (έχει ΄΄πλέξει’’ το υπόστρωμα), τα φυτά έχουν ύψους 10 – 15 εκ. ο βλαστός τους είναι στιβαρός και έχουν τουλάχιστον, 4 – 6 καλά σχηματισμένα φύλλα.
Αριθμός φυτών/m²: το πεπόνι είναι φυτό έρπουσας ανάπτυξης. Σε 1 m² μπορεί να καλλιεργηθεί, περίπου 1 φυτό.
ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΑΣ
Οικογένεια: Cucurbitaceae
Επιστημονική ονομασία: Cucumis melo L.
Καταγωγή Πεπονιού: ανατολική Αφρική και Ινδίες.
Άλλες ονομασίες: Πηπονιά, Ταμπούρα, Μηλοπέπονο, Πεπόνι φετωτό, Σίκυος.
Διεθνείς ονομασίες: Melon, Melone, Melao , Muskmelon, Rockmelon, Sweet melon, Meloun, Pepene, пъпеш, Meloen.
Γενικά στοιχεία για το Πεπόνι: Από αναπαραστάσεις σε αρχαίους Αιγυπτιακούς τάφους, γνωρίζουμε ότι καλλιεργούσαν το πεπόνι, από το 2400 π.χ. Επίσης στην αρχαία Ελλάδα, ήτανε γνωστό με το όνομα Σίκυος. Κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η καλλιέργεια τους εξαπλώθηκε και σε άλλες περιοχές. Ήτανε ένα από τα πρώτα φυτά, που μεταφέρθηκαν από την Ευρώπη στην Αμερική, μετά την ανακάλυψη της. Υπάρχουν αναφορές για καλλιέργεια της πεπονιάς από το 1516, στην κεντρική Αμερική και το 1629, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης.
Σε διεθνές επίπεδο, οι κυριότερες χώρες παραγωγής πεπονιού, είναι η Κίνα, η Τουρκία και το Ιράν. Στην Ευρώπη, είναι η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ελλάδα.
Τύποι Πεπονιού: οι βασικοί τύποι είναι οι παρακάτω, α) Πεπόνια Muskmelon: σχήμα καρπών, σφαιρικό ή επίμηκες. Ο φλοιός τους είναι ελαφρά δικτυωτός ή και με καθόλου δικτυώσεις. β) Πεπόνια Κανταλούπες: σχήμα καρπών σφαιρικό, με χαρακτηριστικές μικρές αυλακώσεις, κατά μήκος και φλοιό με ανώμαλη σκληρή πολύ δικτυωτή επιφάνεια. γ) Χειμερινά πεπόνια: λέγονται χειμερινά πεπόνια γιατί είναι πολύ όψιμα (ωριμάζουν τέλος καλοκαιριού – φθινόπωρο) και έχουν μεγάλη διάρκεια διατήρησης των καρπών τους. Σε πολλές περιοχές του κόσμου, συγκομίζονται το φθινόπωρο και καταναλώνονται την εποχή των Χριστουγέννων. Οι καρποί τους είναι μεγάλου μεγέθους, με λεία φλούδα χωρίς δικτυώσεις. Σε αυτή την βοτανική ομάδα, ανήκουν οι κατηγορίες πεπονιού, Honeydew, Casaba, Honeyball, Persian, Grenshaw.
Απαιτήσεις του Πεπονιού σε κλίμα: όπως και η καρπουζιά, είναι φυτό της θερμής εποχής. Άριστες θερμοκρασίες για την ανάπτυξη των φυτών της πεπονιάς, είναι από τους 18 έως 26°C με μέγιστη κοντά στους 32°C. Σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, τα φυτά έχουν βραδεία ανάπτυξη και σε συνθήκες παγετού, καταστρέφονται.
Απαιτήσεις του Πεπονιού σε έδαφος: μπορεί να καλλιεργηθεί σε διάφορα εδάφη, ιδανικά όμως είναι τα γόνιμα, μέσης σύστασης εδάφη, που στραγγίζουν καλά. Εδάφη που δεν στραγγίζουν καλά και είναι πολύ συνεκτικά, καλό θα είναι να αποφεύγονται. Ιδανικό ph εδάφους, για την πεπονιά, κυμαίνεται από το 6.0 έως το 7.5.
Λίπανση: καλό θα είναι, για να γίνει ολοκληρωμένη λίπανση, πριν από οποιαδήποτε ενέργεια σας να προχωρήσετε σε ανάλυση εδάφους. Είναι μια απλή και οικονομική μέθοδος. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας και να σας δώσουμε, όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες. Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι το πεπόνι είναι απαιτητικό φυτό σε κάλιο.
Αποστάσεις φύτευσης: α) 30 έως 60 εκ. πάνω στην γραμμή καλλιέργειας (απόσταση, φυτό από φυτό) και 1.80 έως 2.20 μ. απόσταση γραμμή από γραμμή καλλιέργειας (απόσταση διαδρόμων). β) Για πιο πυκνή καλλιέργεια, 40 έως 60 εκ. πάνω στην γραμμή καλλιέργειας (απόσταση, φυτό από φυτό) και 1.60 έως 1.40 μ. απόσταση γραμμή από γραμμή καλλιέργειας (απόσταση διαδρόμων).
Καλλιέργεια σε γλάστρες ή δοχεία: ΟΧΙ
Ποτίσματα στο Πεπόνι: είναι σχετικά απαιτητικό φυτό στο νερό άρδευσης. Ιδιαίτερα κατά την περίοδο της άνθησης και του σχηματισμού των καρπών, η έλλειψη νερού, θα υποβαθμίσει και θα μειώσει την παραγωγή. Ένα φυτό με μεγάλα φύλλα, όπως αυτό του πεπονιού, έχει μεγάλες απώλειες υγρασίας και η σταθερή διατήρηση της, είναι πολύ σημαντική για την υγεία και την παραγωγικότητα του φυτού. Παλαιότερα, το πότισμα της πεπονιάς, γινότανε με αυλάκια. Με αυτό τον τρόπο, εκτός από την μεγάλη σπατάλη νερού, πολλές φορές η περίσσεια νερού, δημιουργούσε προβλήματα στις ρίζες των φυτών. Σήμερα σχεδόν καθολικά, το πόστισμα της πεπονιάς, γίνεται με σταγόνες (στάγδην άρδευση).
Εμπειρικά, θα λέγαμε, ότι την άνοιξη ένα πότισμα ανά 3 – 4 είναι αρκετό, ενώ το καλοκαίρι και στην περίοδο των υψηλών θερμοκρασιών ανά 1 – 2 ημέρες. Προσέχουμε, ώστε το νερό να μην ”λιμνάζει” γύρω από τα φυτά.
Πως και πότε γίνεται η συγκομιδή του Πεπονιού; εξαρτάται από την ποικιλία και τον τύπο του πεπονιού. Για κάθε ποικιλία που επιλέγει κάποιος για καλλιέργεια, είναι γνωστό εξ΄ αρχής πόσες ημέρες θέλει από την μεταφύτευση έως και την έναρξη της συγκομιδής. Οπότε είναι γνωστό, με μικρή απόκλιση, ότι π,χ, η τάδε πεπονιά, θέλει 90 ημέρες ή η άλλη 110 ημέρες. Σε γενικές γραμμές, ως κριτήρια ωρίμανσης στους τύπους πεπονιού Muskmelon και Κανταλούπες, είναι τα εξής: α) η αλλαγή του χρώματος στον φλοιό του καρπού. Π.χ. από πράσινο σε πρασινοκίτρινο ή κίτρινο (υπάρχει πλέον άφθονο φωτογραφικό υλικό, στο διαδίκτυο, με ώριμους καρπούς μιας ποικιλίας πεπονιάς). β) Στις ποικιλίες που η φλούδα τους σχηματίζει δικτυώσεις (εξογκώματα), αυτές κατά την ωρίμανση των καρπών, είναι έντονα σχηματισμένες και εξέχουν της φλούδας (είναι ανάγλυφες). Στους ανώριμους καρπούς, οι δικτυώσεις είναι επίπεδες. γ) στο σημείο επαφής, μίσχου – καρπού (όταν ωριμάσει ο καρπός, δημιουργείται μια σχισμή σαν να θέλει το φυτό να αφήσει τον καρπό. Το σημείο αυτό είναι εύκολα ορατό. Εάν πιέσετε τον μίσχο με το χέρι σας, φαίνεται καθαρά η σχισμή. Οπότε η συγκομιδή, μπορεί να ξεκινήσει άμεσα. Στα χειμερινά πεπόνια (Θρακιώτικα, Αμυνταίου, Piel de sapo κ.α.) τα κριτήρια είναι διαφορετικά: α) το χρώμα του καρπού, είναι χαρακτηριστικό της ποικιλίας, όταν είναι στην ωρίμανση, β) σε αυτούς του τύπους πεπονιών, ο καρπός κατά την ωρίμανση, είναι ελαφρά μαλακός ιδιαίτερα στην άκρη του (στην ”μύτη”). γ) ο ποδίσκος (το κλαδάκι που κρατάει τον καρπό στο φυτό), αποκτά κατά την ωρίμανση καφέ – μαύρο χρώμα και δείχνει μαραμένος. Ανακεφαλαιώνοντας, όταν ο καρπός στα χειμερινά πεπόνια, έχει το κατάλληλο χρώμα της ποικιλίας, ο καρπός όταν πιεστεί είναι ελαφρά μαλακός και ο ποδίσκος μαραμένος, μπορεί να ξεκινήσει η συγκομιδή των καρπών.
Η συγκομιδή των ώριμων καρπών, γίνεται διαδοχικά (σε ”χέρια”) και μπορεί να διαρκέσει έως και ένα μήνα από την έναρξη της. Με ένα ψαλίδι ή ένα μαχαίρι, κόβουμε τον μίσχο (το κλαδάκι που κρατάει τον καρπό), λίγα εκατοστά πάνω από τον καρπό της πεπονιάς.
Διατήρηση και αποθήκευση: τα χειμερινά πεπόνια, όπως έχουμε αναφέρει και παραπάνω μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε θερμοκρασία έως 10°C, αντέχουν έως 2 μήνες. Παλαιότερα, τα συγκόμιζαν ελαφρώς άγουρα, τα τοποθετούσαν σε ένα κελάρι με χαμηλή θερμοκρασία και το κατανάλωναν τον χειμώνα. Οι υπόλοιποι τύποι πεπονιού, έχουν μικρή διάρκεια διατήρησης. Αποθηκεύστε τα, σε θερμοκρασία δωματίου, σε δροσερό και καλά αεριζόμενο μέρος. Η διατήρηση τους, έχει χρονική διάρκεια λίγων ημερών.
Προσβολές από έντομα: Αφίδες, Τετράνυχος, Φυλλορύκτες, Υλέμυα, Αλευρώδεις, Σιδηροσκώληκας, Καραφατμέ, Επιλάχνα.
Προσβολές από μύκητες – βακτήρια: Ωίδιο, Περονόσπορος, Βοτρύτης, Ανθράκωση, Ανδρομυκώσεις, Σκληρωτινίαση, Κλαδοσπόριο, Βακτηριακή μάρανση.
Προσβολές από ιώσεις: Μωσαϊκό της πεπονιάς
ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ – ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ
1) Οι σπόροι που διαθέτουμε, είναι πιστοποιημένοι βιολογικοί, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό, που ορίζει τους κανόνες παραγωγής και πιστοποίησης τους.
2) Επιλέγουμε βιολογικούς σπόρους, ΜΟΝΟ από κορυφαίες σπορό-παραγωγικές εταιρίες. Αυτές ακολουθούν όλες τις διαδικασίες, ώστε να διαθέτουν υψηλά επίπεδα βλάστησης και να είναι απαλλαγμένοι από παθογόνα.
3) Είναι όλοι αναπαραγόμενοι και ελεύθεροι πνευματικών δικαιωμάτων. Μπορείτε να τους να τους διατηρείτε και να τους αποθηκεύσετε για μελλοντική χρήση, χωρίς κανένα πρόβλημα.
4) Δεν είναι γενετικά τροποποιημένοι (Μεταλλαγμένοι) ούτε Υβρίδια. Ανήκουν στην κατηγορία, των βελτιωμένων ποικιλιών και παραδοσιακών ποικιλιών.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΣΠΟΡΟΙ ;
Οι σπόροι που έχουν παραχθεί, από φυτά, στα οποία εφαρμόζεται η βιολογική καλλιέργεια. Το αγρόκτημα που γίνεται η παραγωγή τους, ελέγχεται ώστε να γίνεται η εφαρμογή της βιολογικής γεωργίας και οι σπόροι που θα παραχθούν, να πληρούν τις προϋποθέσεις και να είναι κατάλληλοι για την αγορά.
Οι συμβατικοί σπόροι, πριν συσκευαστούν απολυμαίνονται με χημικά. Στους βιολογικούς σπόρους η απολύμανση τους γίνεται με φυσικούς τρόπους (π.χ. χρήση χαμηλών θερμοκρασιών).
Γιατί να επιλέξω τους βιολογικούς σπόρους;
– γιατί είναι σημαντικό για εμάς, αλλά και τις επόμενες γενιές, να διατηρηθούν οι παραδοσιακοί σπόροι. Επιλέγοντας βιολογικούς σπόρους, σας δίνεται η δυνατότητα να καλλιεργήσετε μια παραδοσιακή ποικιλία και να διατηρήσετέ σπόρους για δική σας χρήση.
– γιατί θα δοκιμάσετε ξεχωριστές – αυθεντικές γεύσεις.
– επειδή παράγονται σε κτήματα που καλλιεργούνται βιολογικά, είναι καλά προσαρμοσμένοι σε αυτές τις συνθήκες καλλιέργειας. Οπότε είναι μία ιδανική πρόταση, για κτήματα που θα εφαρμόσουν την βιολογική γεωργία ή άλλες οικολογικές μεθόδους καλλιέργειας.
– γιατί είναι μια έμπρακτη στήριξη, στην προσπάθεια που γίνεται, για μια βιώσιμη γεωργία, που σέβεται την βιοποικιλότητα και το περιβάλλον γενικότερα.