Παραδοσιακή ποικιλία Ραδικιού.
Οι πρώτες πληροφορίες σχετικά με το πράσινο ραδίκι, σημειώθηκαν γύρω στα τέλη του 1400, στην Βενετία.
Η πρώτη καλλιέργεια, πραγματοποιήθηκε στην περιοχή Casier, της επαρχίας του Τρεβίζο τον 16ο αιώνα.
Σχηματίζει φυτά (ροζέτες), που μοιάζουν με αυτά του ίσιου μαρουλιού, είναι όμως μικρότερου μεγέθους.
Φύλλα σκούρου πράσινου χρώματος, με στρογγυλεμένες άκρες.
Μην αφήσετε τα φυτά να μεγαλώσουν πολύ, γιατί αποκτούν πικρή γεύση.
Αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες.
Μπορεί να καταναλωθεί τόσο μαγειρεμένο όσο και ωμό σε σαλάτες (μαζί με άλλα φυλλώδη λαχανικά και τομάτα). Έχει πικρή γεύση η οποία ταιριάζει πολύ καλά, με κρέατα, με αυγά σε ομελέτες κ.α. Δοκιμάστε το και βρείτε συνδυασμούς, που θα σας αρέσουν
Οικογένεια: Asteraceae
Επιστημονική ονομασία: Cichorium intybus L.
Χρώμα φύλλου: σκούρο πράσινο
Μεταφύτευση – συγκομιδή: 30 ημέρες
Σπόροι ανά γραμμάριο: 650-750
Εποχή σποράς: Ιούνιος – Αύγουστος
Χρήσεις: σαλάτες, σάντουιτς, γαρνιτούρα
Διατροφική αξία: Το πράσινο ραδίκι, είναι πλούσιο σε κάλιο και βιταμίνες Α και C, περιέχει επίσης ασβέστιο και φώσφορο.