Ραπανάκι Ισπανικό – Μαύρο (ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΠΟΡΟΣ)

Βιολογικοί σπόροι, παραδοσιακής ποικιλίας ραπανιού.

Ποικιλία κειμήλιο από τη Γαλλία. Αναφέρεται σε κείμενα του 1548 !!! Την ξαναβρίσκουμε, σε κατάλογο σπόρων του 18ου αιώνα. Είναι διεθνώς γνωστή και με την ονομασία, Noir Gros Rond d’Hiver και Round Black Spanish.

Φυτό ζωηρής ανάπτυξης. Σχηματίζει αρκετά πλούσιο, πράσινο φύλλωμα.

Η ρίζα έχει διάμετρο έως 10 εκ. και είναι στρόγγυλη. Η φλούδα της είναι μαύρη, ανάγλυφη.

Η σάρκα της είναι λευκή. Όταν είναι ωμή, είναι πικρή, πολύ πικάντικη και σκληρή. Όταν μαγειρευτεί, μαλακώνει και αναδύει γήινα αρώματα και η γεύση της είναι ελαφρώς γλυκιά και πικάντικη. Εάν θέλετε να μειώσετε την πικάντικη γεύση της, αφαιρέστε τη φλούδα της.

Το μαύρο στρόγγυλο Ισπανικό ραπανάκι, μπορεί να καταναλωθεί ωμό σε σαλάτες, όμως είναι υπέροχο για μαγειρική χρήση. Δοκιμάστε το στο φούρνο, στο τηγάνι, στον ατμό… είναι υπέροχο. 

Τα Ισπανικά ραπανάκια, μπορείτε να τα συνδυάσετε σε συνταγές που περιέχουν, θυμάρι, μαϊντανό, σχοινόπρασο, μέντα, μήλο, ρόδι, ρόκα, μπιζέλια, καρότα, σελινόριζα, τρούφα, χοιρινό, πουλερικά και θαλασσινά.

Καλή διατήρηση, μετά τη συγκομιδή.

Ιδανική για καλλιέργεια από ερασιτέχνες και επαγγελματίες.

Καλλιέργεια υπαίθρια, θερμοκηπιακή και σε γλάστρες ή ζαρντινιέρες.

 

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑΣ ΡΑΠΑΝΑΚΙ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΜΑΥΡΟ 

Χώρα προέλευσης ποικιλίας: Γαλλία

Καλλιεργείται από: αναφέρεται για πρώτη φορά το 1548.

Οι δικές μας παρατηρήσεις: φημισμένο ραπανάκι, Ισπανικού τύπου. Είναι μια πολύ παλιά ποικιλία, ιδανική για μαγειρική χρήση. Αξίζει τη δοκιμή.

Πού μπορεί να καλλιεργηθεί στη χώρα μας: σε όλη την Ελλάδα, την άνοιξη και το φθινόπωρο, όταν οι συνθήκες περιβάλλοντος και εδάφους είναι κατάλληλες (βλέπε παρακάτω).

Ιδανική εποχή σποράς: α) Φεβρουάριο έως Απρίλιο, β) Σεπτέμβριο – Νοέμβριο.

Ιδανική εποχή καλλιέργειας: την άνοιξη και το φθινόπωρο. Το χειμώνα, μόνο σε περιοχές, που οι θερμοκρασίες είναι κατάλληλες.

Τύπος Ραπανιού: Ισπανικό ραπανάκι ή ραπανάκι Erfurter: στρόγγυλες ή μακρόστενες ρίζες, με χαρακτηριστική μαύρη φλούδα και λευκή σάρκα. (Raphanus sativus L. var niger). 

Χρώμα ρίζας (γογγυλόριζας): μαύρο

Χρώμα σάρκας: λευκό

Σχήμα ρίζας (γογγυλόριζας): στρόγγυλο

Διάμετρος ρίζας (γογγυλόριζας): 8 έως 10 εκ.

Βράβευση ποιότητας ποικιλίας:  –

Σπορά – συγκομιδή: 45 – 55 ημέρες (ανάλογα με την εποχή καλλιέργειας και τις τοπικές συνθήκες). Σε χειμερινές συνθήκες καλλιέργειας, το χρονικό διάστημα είναι πιθανό να αυξηθεί.

Μεταφύτευση – συγκομιδή: 20 – 25 ημέρες (ανάλογα με την εποχή καλλιέργειας και τις τοπικές συνθήκες). Σε χειμερινές συνθήκες καλλιέργειας, το χρονικό διάστημα είναι πιθανό να αυξηθεί.

Μπορεί να καλλιεργηθεί σε γλάστρα ή μεγάλο δοχείο; NAI

Κατάλληλη για επαγγελματική καλλιέργεια; ΝΑΙ

Κατάλληλη για οικιακό λαχανόκηπο; ΝΑΙ

Απόδοση (παραγωγικότητα): πολύ παραγωγική

Πιστοποίηση βιολογικών σπόρων – φορέας: ECOCERT

Πιστοποίηση ανασυσκευασίας βιολογικών σπόρων – φορέας: ΔΗΩ

Άδεια συσκευασίας και διακίνησης σπόρων: ΚΕΠΠΥΕΛ Γιαννιτσών

 

ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΠΟΡΑΣ ΣΤΟ ΡΑΠΑΝΑΚΙ

Επίπεδο δυσκολίας φυτρώματος (από 1 – 3): 1 (εύκολο)

Αριθμός σπόρων/γρ: 80 – 130 σπόροι (ανάλογα την ποικιλία και τη χρονιά παραγωγής σπόρου)

Μούλιασμα σπόρων: δεν είναι απαραίτητο, όμως, εάν μουλιάσετε τους σπόρους, για 6 – 8 ώρες πριν τη σπορά, τότε είναι πιθανό να βελτιώσετε τη φυτρωτικότητα τους.

Εποχή σποράς: εξαρτάται από το είδος και την ποικιλία. Υπάρχουν, δηλαδή, ραπανάκια για την άνοιξη, το φθινόπωρο ή το χειμώνα. Επίσης, τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν ποικιλίες ραπανιού, που υπό προϋποθέσεις, μπορούν να καλλιεργηθούν και το καλοκαίρι. Είναι απαραίτητο να γνωρίζετε, η ποικιλία που θα καλλιεργήσετε, για ποια εποχή καλλιέργειας, είναι κατάλληλη.

Βασικές απαιτήσεις φυτρωτικότητας σπόρου – χρόνος: η θερμοκρασία του εδάφους ή του υποστρώματος, παίζουν καθοριστικό ρόλο, στην ταχύτητα φυτρώματος των σπόρων ραπανιού. Σε θερμοκρασίες εδάφους 15 έως 20°C, ο σπόρος του ραπανιού, θα φυτρώσει σε 5 – 7 ημέρες.

Βάθος σποράς: 1.0 – 1.5 εκ.

Πόση είναι η διάρκεια ζωής (βλαστικότητα) των σπόρων ραπανιού; σε ιδανικές συνθήκες αποθήκευσης, οι σπόροι του ραπανιού, έχουν διάρκεια ζωής 4 – 5 χρόνια.

ΠΩΣ ΣΠΕΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΡΑΠΑΝΑΚΙΑ (μέθοδος): το ραπανάκι, μπορούμε να το σπείρουμε απευθείας στο έδαφος ή να το σπείρουμε σε δίσκους σποράς και να μεταφυτέψουμε τα φυτά στο έδαφος, όταν είναι έτοιμα. Παρακάτω, θα περιγράψουμε και τις δύο τεχνικές.

ΣΠΟΡΑ ΡΑΠΑΝΙΟΥ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ

α) Προετοιμασία εδάφους για τη σπορά: Αφού οριοθετήσουμε την καλλιεργήσιμη έκταση, σκάβουμε με ένα πατόφτυαρο ή φρεζάρουμε, σε βάθος 20 – 30 εκ., φροντίζοντας να σπάσουμε και τυχόν σβώλους χώματος, που θα εμποδίσουν τη βλαστικότητα των σπόρων και ισιώνουμε με μια τσουγκράνα το έδαφος.

β) Σπορά Ραπανιού: με ένα ξύλο με μυτερή άκρη, τραβήξτε ευθείες γραμμές, βάθους έως 1.5 εκ., οι οποίες θα απέχουν μεταξύ τους 10 έως 60 εκ. Μέσα σε αυτές τις γραμμές, ρίξτε σπόρους, που να απέχουν μεταξύ τους 3 έως 15 εκ. Ακολουθεί το σκέπασμα των σπόρων, με κοσκινισμένο χώμα. Στη συνέχεια, κάνουμε ένα χορταστικό πότισμα, με ένα ποτιστήρι που φέρει ”φυσούνα”, για να μην παρασύρουμε το σπόρο σε μεγαλύτερο βάθος. Διατηρήστε μια σχετική υγρασία στο έδαφος (χωρίς το νερό να λιμνάζει), ώστε να βοηθήσετε τους σπόρους να φυτρώσουν. Ακολουθεί το αραίωμα των νεαρών φυτών.

γ) Αραίωμα των νεαρών φυτών: Επειδή οι σπόροι που ρίχνουμε στις γραμμές, θα φυτρώσουν ακανόνιστα και σε μια θέση μπορεί να υπάρχουν πολλά φυτά, πρέπει να τα αφαιρέσουμε και να αφήσουμε ένα φυτό σε κάθε θέση. Έτσι, το φυτό που θα αφήσουμε να αναπτυχθεί, θα έχει το χώρο να το κάνει σωστά, χωρίς τον ανταγωνισμό των άλλων και θα αναπτύξει το καλύτερο δυνατό μέγεθος φύλλων και ρίζας. Η διαδικασία είναι απλή. Αφαιρούμε όλα τα φυτά, τραβώντας τα από το έδαφος και αφήνουμε από ένα, σε κάθε θέση. Πότε κάνουμε το αραίωμα των νεαρών φυτών ραπανιού; όταν το φυτό έχει ύψος 5 εκ.

ΣΠΟΡΑ ΡΑΠΑΝΙΟΥ ΣΕ ΔΙΣΚΟΥΣ ΣΠΟΡΑΣ

Πώς και πού σπέρνουμε: γεμίζουμε μικρές γλάστρες ή δίσκους σποράς, με έτοιμο βιολογικό υπόστρωμα. Με τη μύτη ενός μολυβιού, κάνουμε στο κέντρο της γλάστρας ή του δίσκου, μια μικρή τρύπα, βάθους έως 1.5 εκ. Σε αυτή την οπή, τοποθετούμε 2 – 4 σπόρους και τους σκεπάζουμε απαλά, με άμμο ή καλά κοσκινισμένη τύρφη. Ποτίζουμε απαλά και με προσοχή, ώστε να μην ξεσκεπάσουμε τους σπόρους. Μετά το φύτρωμα των σπόρων, σε κάθε θήκη σποράς ή στην γλάστρα, αφήνουμε ένα νεαρό φυτό ραπανιού.

Ποτίσματα στο σπορείο: διατηρείστε σταθερά, ελαφρά υγρό, το υπόστρωμα στο σπορείο σας. Είναι προτιμότερο, να ποτίζετε συχνά με μικρές ποσότητες νερού, παρά αραιά και με μεγάλες ποσότητες, που είναι πιθανό να σαπίσουν τους σπόρους ή να δημιουργήσουν άλλα προβλήματα στα νεαρά σπορόφυτα.

Υλικά σποράς: 1) μικρές γλάστρες (διαμέτρου 3 – 5 εκ. και βάθους έως 5 εκ.) ή δίσκοι σποράς ανάλογων μεγεθών,  2) βιολογικό υπόστρωμα ή καλά απολυμασμένο compost, 3) ποταμίσια άμμος ή κοσκινισμένη τύρφη, για την κάλυψη του σπόρου, 4) ετικέτες για τη σήμανση του δίσκου με την ποικιλία ή το είδος που καλλιεργείτε, 5) ποτιστήρι με μικρές τρύπες, ώστε το νερό ποτίσματος, να πέφτει απαλά στο έδαφος και να μην ξεσκεπάζει τους σπόρους, 6) θερμόμετρο.

Χρονικό διάστημα από τη σπορά έως τη μεταφύτευση: ανάλογα τις συνθήκες (θερμοκρασία, υγρασία, φως), περίπου 30 – 40 ημέρες.

Πότε μεταφυτεύουμε: όταν η ρίζα έχει ”πλέξει” καλά στο υπόστρωμα και τα φύλλα είναι καλά σχηματισμένα. Το ύψος του σπορόφυτου, πρέπει να είναι 10 εκ. και να έχει σχηματίσει 2 έως 3 κανονικά φύλλα.

Αριθμός φυτών/m²: 15 – 25 φυτά (ανάλογα με την πυκνότητα φύτευσης).

 

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΑΣ

Οικογένεια: Brassicaceae

Επιστημονική ονομασία: Raphanus sativus L. 

Καταγωγή Ραπανιού: δεν είναι ξεκάθαρο. Υπάρχουν οι παρακάτω, επικρατέστερες περιοχές, Ευρώπη, Κίνα, Ν.Α. Ασία.

Άλλες ονομασίες: Ρεπάνι, Ράπανον, Ρεπανάκια, Ραφανίδα η ήμερη.

Διεθνείς ονομασίες: Radish, Radis, Rabano, Ravanello, Radies, Rabanete, فُجْل , Rzodkiewka, ラディッシュ. 

Γενικά στοιχεία για το Ραπανάκι: ανήκει στην οικογένεια των Σταυρανθών, όπως το γογγύλι, η ρέβα, το κουνουπίδι και το λάχανο. Το ραπανάκι, ήτανε πολύ σημαντικό φυτό στη διατροφή των Αιγυπτίων και σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι εργάτες των πυραμίδων, τρεφόντουσαν, με σκόρδα, κρεμμύδια και ραπανάκια. Ήτανε γνωστό στην Αρχαία Ελλάδα, στην Κίνα και σε όλες τις περιοχές του τότε κόσμου και είχε χρήση στη διατροφή των ανθρώπων, όπως και ως θεραπευτικό φυτό. Στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, το ραπανάκι έφτασε στα μέσα του 15ου αιώνα. Οι ποικιλίες μέχρι τότε, ήτανε πολύ μεγάλες σε μέγεθος, με σκληρές ρίζες και ξινές. Ολλανδοί και Ιταλοί αγρότες, σταδιακά, δημιούργησαν τις μικρόκαρπες ποικιλίες που γνωρίζουμε σήμερα.

Στην Ιαπωνία το ραπανάκι Daikon, είναι το πρώτο σε παραγωγή και κατανάλωση κηπευτικό.

Είδη Ραπανιού: οι βασικοί τύποι Ραπανιού, είναι οι παρακάτω, α) Ευρωπαϊκό ραπανάκι (Raphanus sativus L. var radicula): ραπανάκια, με μικρό μέγεθος ρίζας, β) Κινέζικο ραπανάκι (Raphanus sativus L. var longipinnatus): μεγάλου μεγέθους, επιμήκης, χειμερινό ραπανάκι, γ) Ισπανικό ή μαύρο Ραπανάκι (Raphanus sativus L. var niger): σχηματίζει μεγάλη γογγυλόριζα, με διαφορετικές αντοχές σε θερμοκρασίες, δ) Rat Tail ραπανάκι ((Raphanus sativus L. var caudatus): άγνωστο στη χώρα μας. Καλλιεργείται, για τους τρυφερούς λοβούς του, κυρίως στην Ινδία και καταναλώνεται ωμό ή σε τουρσί.

Απαιτήσεις του Ραπανιού σε κλίμα: φυτό ψυχρής εποχής. Ιδανικές θερμοκρασίες για την ανάπτυξη του, είναι από τους 10 έως τους 16°C. Ένας συνδυασμός μικρής ημέρας (λίγες ώρες φωτός), με τις παραπάνω θερμοκρασίες, αποτελούν τις καλύτερες συνθήκες, για τον ομαλό σχηματισμό της ρίζας. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν ποικιλίες, που αντέχουν στις υψηλές θερμοκρασίες και στις πολλές ώρες φωτός. Στη χώρα μας, με τις συνθήκες που επικρατούν τους καλοκαιρινούς μήνες στις περισσότερες περιοχές, εξακολουθεί να είναι ένα φυτό, για φθινοπωρινή και ανοιξιάτικη καλλιέργεια.

Απαιτήσεις του Ραπανιού σε έδαφος: πολύ βαριά, συνεκτικά εδάφη, που συγκρατούν υγρασία, πρέπει να αποφεύγονται. Επίσης, αυτά που έχουν πολλές πέτρες και σβόλους, γιατί θα εμποδίσουν τον καλό σχηματισμό των ριζών. Στα ξερικά κτήματα, που είναι φτωχά σε θρεπτικά στοιχεία, οι ρίζες στο ραπανάκι, γίνονται πολύ πικάντικες. Ιδανικά, είναι αυτά που στραγγίζουν καλά, είναι αφράτα και γόνιμα. Το ph, είναι επιθυμητό από 5.5 έως 6.5.

Λίπανση: καλό θα είναι για να γίνει ολοκληρωμένη λίπανση, πριν από οποιαδήποτε ενέργεια σας, να προχωρήσετε σε ανάλυση εδάφους. Είναι μια απλή και οικονομική μέθοδος. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας και να σας δώσουμε όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι, πρέπει να δοθεί πολλή προσοχή, ώστε στο έδαφος να υπάρχει επάρκεια φωσφόρου και ικανοποιητικά επίπεδα οργανικής ουσίας.

Αποστάσεις φύτευσης: διαφέρουν ανάλογα με το μέγεθος της ρίζας. α) αυτές που έχουν μικρές ρίζες (Ευρωπαϊκές): 3 – 7 εκ. πάνω στη γραμμή καλλιέργειας (απόσταση φυτό από φυτό) και 10 – 20 εκ. γραμμή από γραμμή καλλιέργειας (απόσταση σειρά με σειρά). β) αυτές που έχουν μεγάλες ρίζες (Κινέζικες, Μαύρες): 15 – 25 εκ. πάνω στη γραμμή καλλιέργειας (απόσταση φυτό από φυτό) και 40 – 60 εκ. γραμμή από γραμμή καλλιέργειας (απόσταση σειρά με σειρά).

Καλλιέργεια ραπανιού σε γλάστρες ή δοχεία: το ραπανάκι καλλιεργείται εύκολα σε δοχεία ή γλάστρες. Ας δούμε παρακάτω τη διαδικασία,  α) Οι γλάστρες ή τα δοχεία που θα καλλιεργήσετε ραπανάκια, πρέπει να έχουν βάθος, τουλάχιστον 20 εκ. και η διάμετρος τους, στο επάνω μέρος, να είναι τουλάχιστον 20 εκ. Πρέπει να προσέξετε, ώστε οι οπές στράγγισης στη βάση τους, να είναι καλά ανοιχτές ή να ανοίξετε και άλλες, ώστε το νερό του ποτίσματος, να στραγγίζει καλά, από το υπόστρωμα. β) Επιλέξτε, ένα ελαφρύ, βιολογικό υπόστρωμα για σπορά λαχανικών. Αποφύγετε αυτά που έχουν σβόλους ή πέτρες, γιατί θα εμποδίσουν το σχηματισμό των ριζών. Εάν έχετε δικό σας υπόστρωμα, από κομποστοποίηση, κοσκινίστε το καλά και ”σπάστε” με τα χέρια σας τυχόν σβόλους, όταν το τοποθετείτε στη γλάστρα. γ) Αφού γεμίσουμε τις γλάστρες μας με το υπόστρωμα, ανοίγουμε με το δάκτυλο μας, τρύπες βάθους έως 1.5 εκ. Οι τρύπες αυτές, μπορεί να έχουν μια απόσταση 5  – 10 εκ. (η μια από την άλλη) και να είναι σε κυκλική διάταξη. Στη συνέχεια, τοποθετήστε σε κάθε τρύπα 3 – 4 σπόρους,  σκεπάστε τους με το υπόστρωμα και ποτίστε ελαφριά και με προσοχή, ώστε να μην ξεσκεπάσετε τους σπόρους. δ) Σε 5 – 10 ημέρες, οι σπόροι θα βλαστήσουν. Με το που φτάσουν στο ύψος των 5 εκ., αραιώνουμε τα φυτά μας και αφήνουμε ένα φυτό (το καλύτερο), σε κάθε θέση. ε) Τοποθετήστε τις γλάστρες σας, σε σημείο με αρκετή ηλιοφάνεια (6 – 8 ώρες την ημέρα). Όταν οι θερμοκρασίες της άνοιξης ανεβούν, μεταφέρετε τις γλάστρες σας, σε ημι -σκιερή θέση. ζ) Διατηρείστε το υπόστρωμα της γλάστρας σταθερά υγρό, με μικρές ποσότητες νερού, καθ΄ όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας. Σημεία Προσοχής: 1) το υπόστρωμα που θα επιλέξετε, πρέπει να είναι το κατάλληλο. Χώμα από τον κήπο ή αποξηραμένα φύλλα, δεν έχουν συνήθως τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία, για μια ικανοποιητική ανάπτυξη των φυτών. 2) τα φυτά που μεγαλώνουν σε γλάστρα, μεγαλώνουν σε έναν περιορισμένο χώρο. Πρέπει να προσθέτετε, ανά τακτά χρονικά διαστήματα (ανά 15 ημέρες), υγρά βιολογικά λιπάσματα, ώστε να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους, σε θρεπτικά στοιχεία. 3) κρατάμε σταθερά υγρό το έδαφος, χωρίς αυτό να ”λιμνάζει” γύρω από τα φυτά. Τακτικά ποτίσματα, με μικρό όγκο νερού είναι καλύτερα, από τα αραιά, που το νερό δίνεται σε μεγάλες ποσότητες. Η καλύτερο μέθοδος ποτίσματος, είναι αυτή της σταγόνας. Υπάρχουν στην αγορά, αρκετές προτάσεις, για πότισμα με σταγόνα στις γλάστρες του μπαλκονιού. 4) ανά 15 – 20 ημέρες, εφαρμόστε στο έδαφος και στα φύλλα, ήπια βιολογικά φυτοπροστατευτικά προϊόντα ή εφαρμόστε δικές σας τεχνικές φυτοπροστασίας. Η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης (εντόμων – μυκήτων κ.α.).

Ποτίσματα στο Ραπανάκι: είναι απαιτητικό φυτό στο αρδευτικό νερό. Στη χώρα μας, μπορεί να χρειαστεί πότισμα στα ραπανάκια, ακόμα και σε φθινοπωρινή ή ανοιξιάτικη καλλιέργεια. Ο λόγος είναι ότι, το φυτό του ραπανιού, απαιτεί νερό καθ΄ όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας και εάν τις παραπάνω εποχές, δεν υπάρχουν βροχοπτώσεις για κάποιο διάστημα, το έλλειμα υγρασίας στο έδαφος, πρέπει να συμπληρωθεί με ποτίσματα. Εμπειρικά, θα λέγαμε ότι, αργά την άνοιξη και αρχές του φθινοπώρου, που οι θερμοκρασίες είναι υψηλότερες, ένα πότισμα ανά 1 – 2 ημέρες, είναι αρκετό. Ενώ την εποχή του χειμώνα, ένα πότισμα την εβδομάδα.

Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι, μικρού όγκου ποτίσματα, που διατηρούν την υγρασία σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, είναι τα επιθυμητά. Ποτίσματα χωρίς προσοχή, με μεγάλες ποσότητες νερού, είναι πιθανό να δημιουργήσουν σήψεις στις ρίζες του ραπανιού. Ως μέθοδος άρδευσης, αυτή που είναι καλύτερη, είναι με μπεκ (τεχνητή βροχή).

Πώς και πότε γίνεται η συγκομιδή στο Ραπανάκι; είναι πολύ σημαντικό, η συγκομιδή να γίνεται την κατάλληλη στιγμή, γιατί εάν αφεθεί το ραπανάκι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο έδαφος από το επιθυμητό, η ρίζα σκληραίνει και η ποιότητα της μειώνεται. Επιγραμματικά θα αναφέρουμε ότι, στις πρώιμες ποικιλίες ραπανιού, από τη σπορά έως και τη συγκομιδή, το χρονικό διάστημα είναι 3 – 5 εβδομάδες, ενώ για τις χειμερινές ποικιλίες 7 – 13 εβδομάδες.

Η συγκομιδή, γίνεται χειρωνακτικά. Τραβάμε σταθερά τη ρίζα, ώστε να βγει από το έδαφος. Εάν το έδαφος είναι ξερό, καλό θα είναι την προηγούμενη ημέρα της συγκομιδής, να ποτίσουμε, ώστε να είναι ευκολότερη η διαδικασία και χωρίς τον κίνδυνο τραυματισμού των ριζών.

Διατήρηση και αποθήκευση: ιδανική συντήρηση στο ραπανάκι, επιτυγχάνουμε σε θερμοκρασία 0°C και 95% σχετικής υγρασίας. Γενικά, δεν μπορεί να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επίσης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, όταν αποθηκεύουμε τη ρίζα, μαζί με τα φύλλα της, ο χρόνος αποθήκευσης, μειώνεται ακόμη περισσότερο. Οπότε, εάν αποθηκεύσουμε, στις παραπάνω συνθήκες, τις ρίζες χωρίς τα φύλλα, η διατήρηση τους είναι για 3 – 5 εβδομάδες, ενώ η ρίζα με τα φύλλα, 1 – 2 εβδομάδες.

Προσβολές από έντομα: Αφίδες, Αλευρώδης, Θρίπες.

Προσβολές από μύκητες – βακτήρια: Αλτερνάρια, Σκωρίαση, Πύθιο.

Προσβολές από ιώσεις: Μωσαϊκό του ραπανιού.

 

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ – ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ 

1) Οι σπόροι που διαθέτουμε, είναι πιστοποιημένοι βιολογικοί, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό κανονισμό, που ορίζει τους κανόνες παραγωγής και πιστοποίησης τους.

2) Επιλέγουμε βιολογικούς σπόρους, ΜΟΝΟ από κορυφαίες σπορό-παραγωγικές εταιρίες. Αυτές, ακολουθούν όλες τις διαδικασίες, ώστε να διαθέτουν υψηλά επίπεδα βλάστησης και να είναι απαλλαγμένοι από παθογόνα.

3) Είναι όλοι αναπαραγόμενοι και ελεύθεροι πνευματικών δικαιωμάτων. Μπορείτε να τους διατηρείτε και να τους αποθηκεύσετε για μελλοντική χρήση, χωρίς κανένα πρόβλημα.

4) Δεν είναι γενετικά τροποποιημένοι (Μεταλλαγμένοι), ούτε Υβρίδια. Ανήκουν στην κατηγορία, των βελτιωμένων ποικιλιών και παραδοσιακών ποικιλιών.

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΣΠΟΡΟΙ ;

Οι σπόροι που έχουν παραχθεί από φυτά, στα οποία εφαρμόζεται η βιολογική καλλιέργεια. Το αγρόκτημα που γίνεται η παραγωγή τους, ελέγχεται, ώστε να γίνεται η εφαρμογή της βιολογικής γεωργίας και οι σπόροι που θα παραχθούν, να πληρούν τις προϋποθέσεις και να είναι κατάλληλοι για την αγορά.

Οι συμβατικοί σπόροι, πριν συσκευαστούν, απολυμαίνονται με χημικά. Στους βιολογικούς σπόρους, η απολύμανση τους γίνεται με φυσικούς τρόπους (π.χ. χρήση χαμηλών θερμοκρασιών).

Γιατί να επιλέξω τους βιολογικούς σπόρους;

– γιατί είναι σημαντικό για εμάς, αλλά και για τις επόμενες γενιές, να διατηρηθούν οι παραδοσιακοί σπόροι. Επιλέγοντας βιολογικούς σπόρους, σας δίνεται η δυνατότητα να καλλιεργήσετε μια παραδοσιακή ποικιλία και να διατηρήσετέ σπόρους για δική σας χρήση.

– γιατί θα δοκιμάσετε ξεχωριστές – αυθεντικές γεύσεις.

– επειδή παράγονται σε κτήματα που καλλιεργούνται βιολογικά, είναι καλά προσαρμοσμένοι σε αυτές τις συνθήκες καλλιέργειας. Οπότε, είναι μία ιδανική πρόταση, για κτήματα που θα εφαρμόσουν τη βιολογική γεωργία ή άλλες οικολογικές μεθόδους καλλιέργειας.

– γιατί είναι μια έμπρακτη στήριξη, στην προσπάθεια που γίνεται, για μια βιώσιμη γεωργία, που σέβεται τη βιοποικιλότητα και το περιβάλλον γενικότερα.